Taclar – działanie, wskazania i przeciwwskazania

Taclar jest antybiotykiem makrolidowym, którego substancją czynną jest klarytromycyna. To pochodna erytromycyny i substancja o działaniu bakteriostatycznym o szerokim spektrum działania. Lek jest stosowany w leczeniu zakażeń bakteryjnych.

Taclar – zamienniki i preparaty

Lek występuje w dwóch formach, jako tabletki powlekane Taclar 500 (500 mg, opakowanie 14 tabletek) i Taclar proszek do sporządzania roztworu do infuzji (500 mg, fiolki o pojemności 20 ml).

W aptekach można kupić również inne leki, które zawierają klarytromycynę, traktowane jak zamienniki. To na przykład:

• Klacid (granulat do sporządzania zawiesiny doustnej), Klacid (proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji), Klacid (tabletki powlekane), Klacid Uno (tabletki o modyfikowanym uwalnianiu),
• Fromilid 250 (tabletki powlekane), Fromilid 500 (tabletki powlekane), Fromilid Uno (tabletki o zmodyfikowanym uwalnianiu),
• Klabax (tabletki powlekane), Klabax 125 mg/5 ml (granulat do sporządzania zawiesiny doustnej), Klabax 250 mg/5 ml (granulat do sporządzania zawiesiny doustnej), Klabax EC (granulat do sporządzania zawiesiny doustnej),
• Clarithromycin Adamed (proszek do sporządzania roztworu do infuzji), Clarithromycin hameln (proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji),
• Klabion Uno (tabletki powlekane o przedłużonym uwalnianiu),
• Klarmin (tabletki powlekane).

Taclar 500 - na co pomaga i jak działa? Substancją czynną preparatu jest klarytromycyna, której działanie polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych przez zablokowanie rybosomów patogenów. To uniemożliwia wzrost i namnażanie się bakterii.

Na co pomaga Taclar? Lek stosuje się w terapii zakażeń wywołanych przez drobnoustroje wrażliwe na klarytromycynę. Wskazaniem do jego stosowania jest:

• zakażenie górnych dróg oddechowych (np. zapalenie gardła wywołane przez paciorkowce, zapalenie zatok),
• ostre zapalenie ucha środkowego,
• zakażenie dolnych dróg oddechowych (np. zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc),
• zakażenia skóry i tkanek miękkich (np. liszajec zakaźny, zapalenie mieszków włosowych, zapalenie tkanki łącznej, ropnie)
• zakażenie Helicobacter pylori w przebiegu choroby wrzodowej dwunastnicy (w skojarzeniu z innymi lekami),
• rozsiane lub zlokalizowane zakażenie wywołane przez mykobakterie.

Taclar wdraża się także w celu zapobiegania rozsianym zakażeniom wywołanym przez mykobakterie u chorych zakażonych HIV. Lek Taclar w postaci proszku do sporządzania roztworu do infuzji włącza się do terapii, gdy konieczne jest podanie pozajelitowe antybiotyku.

Taclar ma preparat tabletek powlekanych oraz proszku do sporządzania roztworu do infuzji. Od tego zależy zarówno sposób stosowania, jak i dawkowanie. Wpływ na nie ma głównie wskazanie, ciężkość zakażenia, wrażliwości drobnoustrojów i stan pacjenta.

I tak na przykład tabletki powlekane Taclar u dzieci po 12. roku życia i dorosłych stosuje się w dawce 500 mg 2 razy na dobę (co 12 godzin). Czas trwania leczenia wynosi od 5 do 14 dni, a w leczeniu zapalenia płuc i zatok od 6 do 14 dni.

Zakażenia wywołane przez mykobakterie u dorosłych wymagają podania 500 mg dwa razy na dobę, a zakażenia Helicobacter pylori 500 mg 2–3 razy na dobę przez 7–14 dni (leczenie skojarzone z innymi lekami).

Lek Taclar w postaci proszku do sporządzania roztworu do infuzji stosuje się u dorosłych i dzieci powyżej 12. roku życia w dawce 500 mg dwa razy na dobę, we wlewie trwającym co najmniej godzinę. Lek podawany jest przez personel medyczny.

Leku Taclar nie można stosować u wszystkich pacjentów, nawet jeśli istnieją wskazania. Przeciwwskazanie stanowi:

• nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub na inne antybiotyki makrolidowe,
• stosowanie takich leków: astemizol, cisapryd, pimozyd, terfenadyna, alkaloidy sporyszu (ergotamina lub dihydroergotamina), midazolam (postacie doustne), statyny (lowastatyna lub simwastatyna), kolchicyna, tikagrelor, ranolazyna,
• hipokaliemia,
• ciężka niewydolność wątroby współistniejącą z niewydolnością nerek,
• wydłużenie odstępu QT (wrodzone lub nabyte) w przeszłości, komorowe zaburzenia rytmu serca.

U dzieci do 12. roku życia należy stosować klarytromycynę w postaci granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej. Nie ustalono bezpieczeństwa stosowania preparatu w ciąży i w czasie karmienia piersią. W związku z tym nie należy stosować preparatu, zwłaszcza w I trymestrze ciąży, chyba że lekarz zdecyduje inaczej. Wiadomo, że klarytromycyna przenika do mleka matki.

Ze stosowaniem leku Taclar wiąże się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Najczęściej obserwuje się takie skutki uboczne, jak nudności i wymioty, biegunka, bóle brzucha, wzdęcia i zaburzenia smaku, bezsenność, ból głowy, zaburzenia smaku, zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych, wysypka, nadmierna potliwość.

Możliwe są także reakcje nadwrażliwości, takie jak pokrzywka, wykwity skórne, świąd. Szczegółowe informacje na ten temat zawiera ulotka Taclar dołączona do opakowania.