Anizokoria - przyczyny, objawy, leczenie

Anizokoria to inaczej inierówność w szerokości źrenic. Diagnozuje się ją, kiedy jedna ze źrenic różni się od drugiej o co najmniej milimetr (lub więcej). Taki stan zwykle jest objawem jakiejś innej choroby okulistycznej lub neurologicznej.

U zdrowego człowieka obie źrenice są mniej więcej tej samej wielkości, a ich średnica może różnić się od siebie o ok. 0.6mm. Niewielkie odchyły od normy nazywane są anizokorią fizjologiczną i nie powinny budzić niepokoju. Jeśli jednak źrenice są wyraźnie nierówne, należy skontaktować się z okulistą, który pomoże odkryć przyczynę tego stanu i wdroży odpowiednie leczenie.

Nierówności w źrenicach widać mniej lub bardziej w zależności od natężenia światła. W przypadku anizokorii jedna ze źrenic może przepuszczać je w niewłaściwy sposób, efektem czego jest pojawienie się wyraźnych różnic w ich wielkości.

Prawidłowa ilość przepuszczanego światła jest bardzo ważna, ponieważ to źrenice odpowiadają za prawidłowe widzenie. Dlatego tak ważna jest diagnostyka. Zdarza się, że anizokoria pojawia się na chwilę, a po jakimś czasie znika samoistnie - to również jest podstawą do wizyty u okulisty.

Anizokoria prawie zawsze jest przyczyną innego schorzenia. Może przyjmować dwie formy. Pierwszą z nich jest wspomniana już anizokoria fizjologiczna, która jest naturalną reakcją organizmu i nie powinna budzić obaw.

Inną sytuacją jest anizokoria patologiczna, której pojawienie się niemal zawsze oznacza jakieś inne schorzenie neurologiczne lub okulistyczne. Nie zawsze są one poważne, ale zazwyczaj wymagają leczenia. Najczęściej anizokoria jest objawem takich schorzeń, jak:

• jaskra
• urazy oka
• migrena
• niedokrwienie tęczówki
• stan zapalny w tęczówce
• zatrucie glikolem etylowym
• obrzęki mózgu
• nowotwory mózgu
• tętniak
• stwardnienie rozsiane
• zapalenie nerwu gałkowego
• porażenie nerwu czaszkowego

Anizokoria może się pojawić także jako powikłanie po zabiegach albo skutek zażywania leków rozszerzających źrenicę. Nie należy bagatelizować tego objawy i zgłosić się do lekarza możliwie jak najszybciej. Wczesne wykrycie przyczyny anizokorii daje duże szansę na powrót do pełni zdrowia.

Anizokoria, choć sama często jest objawem, może także wywoływać niektóre dolegliwości. Zwykle łatwo je zbagatelizować lub pomylić z niegroźnymi schorzniami, niemniej jeśli towarzyszą one zmienionej wielkości źrenic, warto odwiedzić lekarza.

Objawy towarzyszące anizokorii to przede wszystkim:

• światłowstręt
• nadmierne łzawienie oczu
• ból odczuwany w gałce ocznej
• zaburzenia ruchu gałki ocznej
• opadanie powiek
• zaburzenia ostrości widzenia
• sztywność karku
• nagłe, silne bóle głowy

Objawy mogą być bardziej charakterystyczne dla zaburzeń neurologicznych lub wskazywać na chorobę okulistyczną.

Rozpoznanie przyczyny anizokorii pozwoli na skuteczne leczenie. W zależności od tego, czy jej objawy wskazują bardziej na problemy okulistyczne, czy neurologiczne, diagnostyka będzie inna.

Jeśli istnieje podejrzenie choroby o podłożu neurologicznym, przede wszystkim warto wykonać tomografię komputerową i rezonans magnetyczny. Przydatne będzie także badania angiograficzne i tzw. ultrasonografia dopplerowska.

Wśród badań okulistycznych najczęściej zaleca się pupilometr, badanie akomodacji oka, badanie elektrofizjologiczne, badanie pola widzenia i wykorzystanie lampy szczelinowej.

Leczenie anizokorii uzależnione jest od jego przyczyny. Jeśli wynika z obecności stanu zapalnego, zwykle stosuje się farmakoterapię przeciwzapalną lub przeciwobrzękową. W innych przypadkach konieczna może być operacja.

W przypadku chorób układu neurologicznego, możliwe, że konieczne będzie leczenie chirurgiczne, a w przypadku raka mózgu - także chemio- i radioterapia.