Brak przyjaciół w klasie a depresja
Osamotnione, smutne i samotne w szkole dzieci to często te, które zostały z jakiegoś powodu odrzucone przez rówieśników. Konsekwencje? Niska samoocena, trudności w komunikacji z innymi, niechęć do chodzenia do szkoły. Zależność między samotnością a depresją jest wyraźna. Nie ma wątpliwości, że przyjaźń jest najlepszym lekarstwem na dziecięcą samotność, która może z czasem zaburzać zdrowe kontakty międzyludzkie.
1. Dlaczego posiadanie przyjaciół jest takie ważne?
Przynależność i zajmowanie określonej pozycji w grupie rówieśniczej mają dla dziecka i nastolatka ważne znaczenie. Przede wszystkim decydują o jego „być albo nie być” w środowisku szkolnym, na które jest niejako „skazane” codziennie. Od bycia lubianym bądź nielubianym w dużym stopniu zależy poczucie własnej wartości dziecka. Na bazie informacji zwrotnych, jakie uzyskuje od koleżanek i kolegów w szkole, kształtuje swoją samoocenę.
Z przyjaciółmi miło jest spędzać czas, ich towarzystwo nadaje życiu kolorów, pomagają w trudnościach, a kiedy trzeba jeden za drugim stanie murem. W dorosłym życiu na przyjaźń różnie się patrzy – jedni jej doświadczyli, inni w nią zwątpili. Natomiast w wieku dziecięcym przyjaźń jest bardzo ważna i jej brak bardzo negatywnie odbija się na rozwoju społecznym dziecka.
2. Samotność a depresja
Depresja u dziecka i u nastolatka może objawiać się pod różnymi postaciami. Od objawów somatycznych depresji, takich jak: ucisk w żołądku, bóle brzucha, mdłości czy bóle głowy, do stanów lękowych, przewlekłego smutku, apatii czy rozdrażnienia. W zachowaniu dziecka dominuje bierność i obojętność. Niechętnie chodzi do szkoły, a niekiedy stara się za wszelką cenę znaleźć pretekst, aby uniknąć zajęć.
Depresja może być spowodowana brakiem przyjaciół i przychylnych dziecku rówieśników. Poza byciem samotnikiem dziecko może też doświadczać szykanowania, być obiektem drwin i agresji. Dzieci z depresją często o tym nie mówią, zamykając się w sobie, uciekając od problemów w swój własny świat – marzeń, książek, gier komputerowych. Często też obniżają się w nauce, na co wpływa głównie stres i brak motywacji do chodzenia do szkoły.
3. Jak pomóc samotnikowi z depresją?
W przypadku depresji u dzieci ważne jest szybkie zareagowanie. Przede wszystkim porozmawiaj z dzieckiem, zapytaj o jego problemy, trudności w szkole. Dopytaj o rówieśników – jak wyglądają ich relacje, jakich ma znajomych, czy dobrze czuje się w klasie? Jeśli wiesz, że twoje dziecko nie ma wielu przyjaciół i że źle czuje się w szkole, spróbuj porozmawiać na ten temat z jego nauczycielem lub psychologiem szkolnym. Zrób dyskretny wywiad w środowisku szkolnym, spróbuj znaleźć przyczynę tej sytuacji.
Im niższy poziom szkoły, tym większe skupisko dzieci z różnych środowisk. Niestety nie każdy ma możliwość doboru jej profilu. Warto zatem rozpoznać atmosferę panującą w szkole i porozmawiać z dzieckiem, co może być przyczyną trudności w znalezieniu przyjaciół i jak temu zaradzić. Jeśli dziecko nie może się dogadać z nikim w klasie, warto, aby poszukało znajomości poza nią. Może dobrze byłoby, gdyby popracowało nad czymś w swoim zachowaniu, a może zainteresowało jakimś swoim hobby inne osoby ze szkoły. Są różne sposoby zjednania sobie rówieśników, trzeba tylko znaleźć właściwy.
Decyzja o zmianie szkoły powinna być ostatecznym rozwiązaniem. Często jest to dobre wyjście, ale nie zawsze. Trzeba też brać pod uwagę, że w nowej szkole dziecko może nie spotka „bratniej duszy” i problem będzie się powtarzał, co utrwali w dziecku poczucie niskiej wartości. Depresja wymaga leczenia. Jeżeli zaobserwujesz u swojego dziecka niepokojące zachowanie, jak najszybciej skontaktuj się z psychologiem lub psychiatrą dziecięcym, którzy wskażą właściwy kierunek leczenia depresji.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.