Wirus opryszczki - objawy HSV1 i HSV2, stan utajony, namnażanie, profilaktyka

HSV1 powoduje wystąpienie większości infekcji opryszczkowych. Umiejscowione są one na skórze twarzy:

• opryszczka wargowa
• opryszczka spojówki lub rogówki oka

Wirus opryszczki może również atakować błony śluzowe:

• opryszczka jamy ustno-gardłowej

Inne, znacznie rzadsze lokalizacje namnażania się drobnoustroju znajdują się w skórze palców rąk i małżowiny usznej. Równie rzadkim, ale niebezpiecznym dla życia opryszczkowe zapalenie opon mózgowych i mózgu.

Najczęściej manifestującą się postacią choroby opryszczkowej są wykwity na skórze czerwieni wargowej. Ponieważ wirus opryszczki cechuje się wysoką zakaźnością, należy uważać, aby po dotknięciu miejsca zmienionego chorobowo, nie dotykać tą samą ręką oka. Proces chorobowy wywołany zakażeniem wirusem opryszczki spojówki lub rogówki oka może skutkować trwałym uszkodzeniem wzroku. Opryszczka wargowa objawia się występowaniem swędzących, bolesnych lub piekących pęcherzyków, w których gromadzi się płyn surowiczy. Następnie pęcherzyki wypełniają się treścią ropną, by po kilku dniach pokryć się małymi strupami. Wykwity te mogą pojawiać się również w okolicach nosa, czy brody.

Wirus HSV2 powoduje opryszczkę narządów płciowych. Zakażenie tym wirusem opryszczki następuje drogą płciową, poprzez kontakt seksualny z osobą już zakażoną. U mężczyzn, zakażenie obejmuje prącie oraz cewę moczową. U mężczyzn homoseksualnych może dojść do opryszczkowego zapalenia odbytnicy. Zakażenie kobiecych narządów płciowych prowadzi do zmian w obrębie warg sromowych, pochwy, a także szyjki macicy. W wyżej wymienionych przypadkach, osoby zakażone powinny zgłosić się do lekarza dermatologa-wenerologa.

W bardzo nietypowej strukturze materiału genetycznego wirusa odkryto informacje dotyczące budowy ponad 80 różnych białek. Dzięki tym białkom, może on bytować w ustroju człowieka przez wiele lat, co jakiś czas, atakując różne rodzaje ludzkich komórek. Wirus opryszczki, który po raz pierwszy wniknął do organizmu (tzw. zakażenie pierwotne), od tej pory bytuje w zwojach układu nerwowego. W czasie „uśpienia", drobnoustrój nie jest „dostrzegalny" przez nasz system odpornościowy, gdyż będąc w stanie utajonym (tzw. latencja), zaprzestaje on produkcji swoistych dla siebie białek. Przerwa w wytwarzaniu tych substancji jest jednak tylko czasowa. W sprzyjających dla wirusa opryszczki warunkach, wznawia on produkcję białek i zaczyna ponownie atakować komórki człowieka.

Namnażanie się wirusa opryszczki powodowane jest skokami temperatur otoczenia (gorąco-zimno), czy silnym nasłonecznieniem. Do innych sytuacji predysponujących do wystąpienia objawów opryszczki należą: choroby przebiegające z gorączką (np. grypa), menstruacja i okres przedmiesiączkowy. Często, osłabienie układu odpornościowego staje się główną przyczyną wystąpienia objawów zakażenia. Stres, przemęczenie, niedostateczne wysypianie się, niedożywienie, a także sezonowe obniżenie nastroju, to najczęstsze przyczyny obniżenia naszej odporności.

Wirus opryszczki przenosi się drogą kropelkową podczas bezpośredniego kontaktu z zakażoną osobą. Należy więc unikać pocałunków. Nie powinno się stosować wspólnych ręczników, jeść tymi samymi sztućcami. Zmniejszenie ilości sytuacji, w których dotykamy naszych oczu powoduje, że maleje także prawdopodobieństwo zakażenia wirusem opryszczki naszych oczu.

Powinniśmy położyć również nacisk na zbilansowaną dietę, która będzie zawierała składniki odżywcze niezbędne do poprawy odporności. Warto zastosować również suplementację witamin i minerałów, działających przeciwutleniająco (witaminy: A, C, E oraz selen i cynk). Można wspomóc się także naturalnymi preparatami zawierającymi wyciągi z jeżówki purpurowej, aloesu czy sok z aronii.

Należy pamiętać, że substancje przeciwwirusowe zawarte w preparatach, które możemy kupić w aptece działają na początkowy okres choroby. Dlatego skuteczność terapii zależy w dużej mierze od wczesnego wykrycia problemu i natychmiastowej interwencji. Większość leków stosowanych w opryszczce mają postać maści lub kremu.