Mity na temat chorób układu pokarmowego

Niektóre osoby wierzą, że pikantne jedzenie wywołuje wrzody żołądka. To nieprawda.
Pikantne potrawy same w sobie nie powodują wrzodów żołądka. Jednakże, spożywanie tego rodzaju dań może skutkować podrażnieniem żołądka i zaostrzeniem dolegliwości układu pokarmowego.

Współczesne badania sugerują, że główną przyczyną wrzodów żołądka jest infekcja bakterią Helicobacter pylori oraz stosowanie niektórych leków, takich jak niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ). Osoby regularnie sięgające po aspirynę czy ibuprofen są narażone na występowanie choroby wrzodowej.

Większość wrzodów wywołanych przez bakterie może być leczona antybiotykami. Natomiast wrzody, które spowodowane są długotrwałym stosowaniem środków o działaniu przeciwzapalnym i przeciwbólowym wymagają dłużej terapii.

Palenie papierosów a zgaga to temat, który interesuje wielu naszych czytelników. Niektóre osoby wierzą, że sięganie po wyroby tytoniowe może zniwelować nieprzyjemne objawy towarzyszące zgadze. Nic bardziej mylnego.

W rzeczywistości papierosy mogą zgagę wręcz nasilić. Zgaga jest objawem, który występuje, gdy treść żołądkowa cofa się do przełyku. Osoby, które dużo palą, często mają zapalenie przełyku spowodowane nagromadzeniem się kwasów żołądkowych, co jest główną przyczyną zgagi.

Żucie gumy bezcukrowej może pomóc zneutralizować kwasy żołądkowe. W przypadku wystąpienia dolegliwości warto też sięgnąć po leki na zgagę. W składzie tych preparatów znaleźć można na przykład omeprazol, pantoprazol, famotydynę lub węglan wapnia.

Czy celiakia jest możliwa do wyleczenia? Niestety, ale nie. To genetyczne schorzenie o charakterze autoimmunologicznym zostaje z pacjentami na zawsze. Nie wyrasta się z niego. Nie istnieją też środki farmakologiczne, dzięki którym możliwe byłoby trwałe wyleczenie choroby.

Na szczęście można zminimalizować wpływ celiakii na codzienne funkcjonowanie poprzez wdrożenie odpowiedniej diety. Dieta dla osób z celiakią to dieta bezglutenowa. Jadłospis nie powinien zawierać glutenu, białka obecnego w ziarnach zbóż np. pszenicy, orkiszu i jęczmieniu.

Regularne wypróżnianie nie zawsze oznacza wypróżnianie każdego dnia. Regularność wypróżnień jest często kwestią indywidualną. Niektóre zdrowe osoby wypróżniają się trzy razy w ciągu dnia, inne z kolei co drugi dzień. Ponadto u osób z zespołem jelita drażliwego (IBS) ilość wypróżnień na dobę może być zmienna.

Regularność wypróżnień może być wynikiem wielu czynników, np. codziennego stylu życia, nawyków żywieniowych. Zawartość tłuszczu w przyjmowanych posiłkach może wpływać na częstotliwość oddawania stolca.

Lewatywa to procedura medyczna polegająca na wprowadzeniu płynu przez odbyt w celu oczyszczenia jelit. Z procedury tej korzystają zwykle osoby borykające się z silnymi zaparciami. Niektórzy zalecają ją jako bardziej „naturalną” formę pobudzenia wypróżniania. Stanowi ona zatem alternatywę dla środków przeczyszczających.

Lewatyw nie należy jednak wykonywać zbyt często, ponieważ mogą one doprowadzić do zwiotczenia jelit. Opróżnianie jelita grubego przy użyciu lewatywy może też doprowadzić do wypłukania "dobrych bakterii" obecnych w organizmie. W skrajnych przypadkach procedura może także spowodować odwodnienie organizmu.

Jak pokazują przeprowadzone badania naukowe, większość mieszkańców Stanów Zjednoczonych powyżej 60 roku życia cierpi na uchyłkowatość, ale tylko u niewielkiego procenta pacjentów występują objawy jednego z najczęstszych schorzeń jelita grubego.

Większość osób nie ma żadnych symptomów, które świadczyłyby o uchyłkowatości. Wielu pacjentów dowiaduje się o problemie zdrowotnym całkowicie przypadkowo. W większości przypadków uchyłki jelita grubego te są nieszkodliwe, niemniej nie powinno się ich lekceważyć.

Choroba zapalna jelita to tak naprawdę nazwa dla dwóch chorób: choroby Leśniowskiego-Crohna oraz wrzodziejącego zapalenia jelita grubego. Przyczyny tej choroby są nieznane, chociaż część badaczy podejrzewa, że spowodowana jest interakcją układu odpornościowego z jakimś wirusem lub bakterią.

Jednak żadna z teorii mówiących o tym, że choroba ta jest wywołana przez napięcie, lęki lub inne zaburzenia i czynniki psychologiczne nie została udowodniona.

Alkoholizm to tylko jedna z wielu przyczyn marskości. Jest to poważna choroba, która przyczynia się do złego funkcjonowania wątroby. W Stanach Zjednoczonych mniej niż połowa przypadków marskości wątroby spowodowana jest przez alkohol. W pozostałych przypadkach spowodowana jest schorzeniami, które przyczyniają się do uszkodzenia wątroby.

U młodszych pacjentów problem zdrowotny może być związany mukowiscydozą, niedoborem alfa- i antytrypsyny, marskością żółciową wątroby oraz innymi rzadkimi chorobami.

Rozwój marskości wątroby u pacjentów dorosłych może stanowić konsekwencję:

• zatrucia niektórymi pierwiastkami np. żelazem, miedzią,
• zapalenia wątroby typu B lub zapalenia wątroby typu C,
• uszkodzenia dróg żółciowych.

Marskość może być wywołana również przez niealkoholowe stłuszczeniowe zapalenie wątroby (NASH), które staje się powoli najczęstszą chorobą wątroby w Stanach Zjednoczonych. Na schorzenie to cierpi aż 5 proc. mieszkańców USA. Przyczynami, a raczej czynnikami ryzyka niealkoholowej stłuszczeniowej choroby wątroby są takie problemy zdrowotne jak: cukrzyca typu 2, zaburzony poziom tłuszczów, zespół metaboliczny, otyłość.

Czy to prawda, że po wyłonieniu stomii mężczyźni stają się impotentami, a kobiety mają zaburzenia funkcji seksualnych oraz problemy z zajściem w ciążę? Nie. To akurat mit, w który nie powinni wierzyć pacjenci.

Wyłonienie stomii nie oznacza, że nie można zajść później w ciążę. Owszem, okres oczekiwania na dziecko w przypadku stomiczek wymaga większego zaangażowania ze strony i pacjentki i lekarza prowadzącego ciążę, jednak sama procedura wyłonienia jelita bynajmniej nie uszkadza narządów służących do reprodukcji.

Zabieg, w trakcie którego usuwane są uszkodzone części jelita cienkiego lub grubego, nie powoduje także trwałej impotencji u mężczyzn. Zdarza się, że z powodu choroby nowotworowej jelita panowie tracą możliwość osiągania i utrzymywania erekcji, ale sytuacja ta jest tymczasowa. W przypadku, w którym problemy ze wzwodem utrzymują się zbyt długo powinny skłonić pacjenta do wizyty u seksuologa bądź urologa.