Może objawiać się bólem pleców. Rak nerki rozwija się podstępnie
Rak nerki jest jednym z nowotworów, które przez długi czas mogą rozwijać się bezobjawowo. Nerki, zlokalizowane głęboko w jamie brzusznej, filtrują krew, regulują ciśnienie tętnicze i produkują hormony, dlatego pierwsze symptomy choroby często pojawiają się dopiero wtedy, gdy guz zaczyna zakłócać ich pracę lub osiąga duże rozmiary.
Może objawiać się bólem pleców. Rak nerki rozwija się podstępnie i długo nie daje objawów
W tym artykule:
Sygnały, których nie wolno ignorować
Najbardziej charakterystycznym objawem raka nerki jest obecność krwi w moczu (tzw. krwiomocz). Może objawiać się zmianą koloru moczu na różowy, brunatny lub czerwony, nawet przy niewielkich ilościach krwi. Często występuje nieregularnie, a w niektórych przypadkach wykrywalny jest jedynie w badaniu laboratoryjnym.
Inne wczesne objawy to przewlekłe zmęczenie wynikające z niedokrwistości (rak nerki zaburza produkcję erytropoetyny – hormonu pobudzającego tworzenie czerwonych krwinek), utrata apetytu, spadek masy ciała oraz nawracające stany podgorączkowe lub gorączki bez wyraźnej infekcji.
Gdy guz rośnie, może pojawić się ból w dolnej części pleców, zwykle z jednej strony, o różnym nasileniu – od tępego ucisku po ostry, kłujący ból w okolicy lędźwiowej lub pod żebrami. W niektórych przypadkach wyczuwalny jest też guz w jamie brzusznej, choć ze względu na głębokie położenie nerek zwykle dzieje się to dopiero w zaawansowanych stadiach.
Lekarze alarmują: Wykrycie tego nowotworu to wyzwanie
Nowotwór może również powodować obrzęki (szczególnie w nogach i kostkach), co jest związane z zaburzeniami pracy nerek i gromadzeniem się płynów w tkankach.
Czynniki ryzyka raka nerki
Ryzyko zachorowania na raka nerki wzrasta z wiekiem, szczególnie po 50. roku życia. Do głównych czynników sprzyjających rozwojowi choroby należą palenie tytoniu, otyłość, nadciśnienie tętnicze oraz przewlekłe leczenie niewydolności nerek.
Wpływ mają także predyspozycje genetyczne – niektóre dziedziczne zespoły, jak choroba von Hippel-Lindau czy zespół Birt-Hogg-Dubé, zwiększają prawdopodobieństwo rozwoju raka nerkowokomórkowego (RCC).
Badania epidemiologiczne wskazują, że palacze mają nawet dwukrotnie wyższe ryzyko zachorowania, a osoby z otyłością o 25–35 proc. wyższe w porównaniu z osobami o prawidłowej masie ciała.
Ponieważ objawy raka nerki często przypominają inne schorzenia, diagnostyka wymaga kilku etapów. Zazwyczaj obejmuje badanie moczu (w kierunku krwi i infekcji), badania krwi (pod kątem niedokrwistości i funkcji nerek), a także badania obrazowe, takie jak USG, tomografia komputerowa czy rezonans magnetyczny. W przypadku wykrycia zmiany w nerce, konieczna jest biopsja, by potwierdzić obecność komórek nowotworowych.
Jak zmniejszyć ryzyko zachorowania?
Choć nie ma sposobu na całkowite wyeliminowanie ryzyka, wiele czynników można kontrolować. Utrzymywanie prawidłowej masy ciała, regularna aktywność fizyczna, ograniczenie spożycia tytoniu i alkoholu oraz leczenie nadciśnienia to kluczowe elementy profilaktyki.
Ważne jest również unikanie długotrwałego kontaktu z toksycznymi związkami chemicznymi, np. trichloroetylenem, który bywa wykorzystywany w przemyśle.
Ponad połowa przypadków raka nerki jest diagnozowana przypadkowo – podczas badań obrazowych wykonywanych z innych powodów. Wczesne wykrycie nowotworu znacznie zwiększa szanse na skuteczne leczenie, które może obejmować zabieg chirurgiczny, immunoterapię lub terapie celowane.
Wszelkie niepokojące objawy powinny skłonić do wizyty u lekarza i wykonania odpowiednich badań. Wczesna diagnoza daje największą szansę na zatrzymanie choroby i długoterminowe przeżycie.
Dominika Najda, dziennikarka Wirtualnej Polski
Źródła
- HealthLine
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
