Podwyższona kreatynina a picie wody – jaka jest zależność?

Podwyższona kreatynina a picie wody – jaki ma to związek? Okazuje się, że nieprawidłowe wyniki badań, czyli podwyższona kreatynina, może wskazywać na znaczne odwodnienie spowodowane:

• zbyt niską podażą płynów (za mała ilość wypitej wody, duża ilość napojów odwadniających, takich jak kawa czy alkohol),
• nadmierną utratą płynów (np. u osób z biegunką czy wymiotami).

Co robić w przypadku wykrycia podwyższonego poziomu kreatyniny? Przede wszystkim zacząć proces intensywnego nawadniania. Zazwyczaj podwyższona kreatynina wymaga wypicia dużej ilości wody i nawodnienia organizmu. Nawodnienie organizmu ma działanie renoprotekcyjne (ochronne nerek).

Prawidłowe stężenie kreatyniny we krwi określa się w przedziale 53-115 µmol/l (0,6-1,3 mg/dl), przy czym norma dla kreatyniny w moczu wynosi dla:

• kobiet od 800 do 1350 mg/dobę lub 7-12 mmol/dobę,
• mężczyzn od 1100 do 2000 mg/dobę lub 10-8 mmol/dobę.

Podwyższona kreatynina a nerki

Podwyższona kreatynina może wskazywać na odwodnienie, ale również różne nieprawidłowości i choroby, głównie nerek. Badanie stężenia kreatyniny we krwi wykonuje się, by ocenić ich czynność. Jest to jeden z najważniejszych wskaźników czynności nerek pośrednio odzwierciedlający współczynnik filtracji kłębuszkowej.

Gdy nerki działają prawidłowo, poziom kreatyniny powinien utrzymywać się na stałym poziomie. Tym samym pogorszenie czynności nerek charakteryzuje się wzrostem poziomu kreatyniny. Co to oznacza?

Podwyższenie poziomu kreatyniny może być pierwszym objawem:

• ostrej niewydolności nerek,
• kwasicy ketonowej w przebiegu cukrzycy,
• przewlekłej niewydolności nerek,
• polekowego uszkodzenia nerek,
• zatrucia związkami organicznymi lub nieorganicznymi,
• nadczynności tarczycy.

O zaburzeniach pracy narządów świadczy nie tylko podwyższony, ale i obniżony poziom kreatyniny.

Podwyższona kreatynina a dieta

Lekko podwyższona kreatynina może być także skutkiem głodówki i gwałtownej zmiany w diecie. Dzieje się tak, gdy organizm zaczyna używać mięśni jako źródła energii do przeżycia. Uwalnia duże ilości kreatyniny, pochodnej związków azotowych obecnych w tkance mięśniowej. W przypadku wysokiego poziomu kreatyniny jest wdrożenie odpowiedniej diety, która odciąży nerki.

Stężenie kreatyniny w surowicy może ulec zwiększeniu także pod wpływem diety bogatej w białko. Wzrasta również po intensywnej aktywności fizycznej.

Kreatynina to pochodna kreatyny i związek azotowy wydalany przez nerki jako uboczny efekt metabolizmu mięśni, głównie szkieletowych. Można ją znaleźć zarówno w surowicy krwi, jak i w moczu (stąd jest to marker funkcji nerek). Jest produktem końcowym kreatyny, substancji produkowanej w organizmie z aminokwasów.

Kreatynina, jako nośnik energii, jest bezpośrednio powiązana z procesami metabolicznymi zachodzącymi organizmie. Sama w sobie nie pełni żadnej funkcji. Substancja jest syntetyzowana w wątrobie, skąd trafia do mięśni szkieletowych, gdzie ulega przemianom do fosforanu kreatyny. Nie wiąże się w krążeniu z białkami i z krwi swobodnie przesącza w kłębuszkach nerkowych.

U osoby zdrowej kreatynina przedostaje się do nerek i w formie niezmienionej jest wydalana z moczem. Dobowe wydalanie u osób zdrowych jest względnie stałe.

Badanie stężenia kreatyniny można przeprowadzić w różny sposób, wykonując tradycyjne badanie krwi (poziom kreatyniny oznacza się w surowicy), tak zwany klirens kreatyniny (określa ilość moczu pierwotnego przefiltrowanego przez kłębuszki nerek) czy badanie GFR (wskaźnik przesączania kłębuszkowego).

Badanie stężenia kreatyniny wykonuje się przede wszystkim w celu oceny czynności nerek w przebiegu chorób narządu lub narażenia na działanie toksyn, przyjmowania uszkadzających je leków. U pacjentów po przeszczepie nerki badanie służy do monitorowania funkcji przeszczepionego narządu.

Rutynowo oznacza się je także przed badaniami wymagającymi podania dożylnego kontrastu, takimi jak tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, koronarografia czy arteriografia.

Poziom kreatyniny bada się także w ramach badań profilaktycznych oraz w sytuacji, gdy pojawiają się niepokojące objawy, takie, jak zmiana barwy moczu na ciemny, krew w moczu, białkomocz, pienienie się moczu czy skąpomocz, jak i obrzęki, ból w dolnej części pleców czy nadciśnienie tętnicze krwi.