Torbielowatość nerek - objawy, zapobieganie, leczenie
Torbielowatość nerek to zaburzenie, w którym w nerkach pojawiają się liczne torbiele, które wraz z rozwojem organizmu powiększają się, dając obraz guzów w narządach. Choroba może rozwijać się w różnym stopniu w obu nerkach. Na skutek zmian torbielowatych występuje upośledzenie sprawności czynnościowej nerek, skłonność do przewlekłych, nawracających zakażeń, nadciśnienie tętnicze, a nawet mocznica. Torbielowatość nerek może być wrodzona (choroba dziedziczna) lub nabyta. W tej pierwszej zmiany w obu nerkach rozwijają się powoli, a ujawniają dopiero po 40 roku życia. Torbielowatość nabyta rozwija się u osób z przewlekłymi schorzeniami nerek, które są dializowane.
Torbielowatość nerek
W tym artykule:
Klasyfikacja torbielowatości nerek
Wyróżnia się następujące rodzaje torbielowatości nerek:
- wielotorbielowatość nerek autosomalna dominująca to choroba genetyczna
spowodowana produkcją nieprawidłowego białka odpowiedzialnego za powstawanie torbieli, które jest syntetyzowane w organizmie jeszcze przed urodzeniem, a
torbiele w nerkach rozwijają się przez całe życie. Choroba zawsze dotyczy obu nerek. wielotorbielowatość nerek autosomalna recesywna jest to rzadko występująca choroba genetyczna, która rozwija się jeszcze przed urodzeniem. Choroba charakteryzuje się obecnością licznych torbieli w nerkach, a w niektórych przypadków również w płucach. W ciężkich przypadkach, urodzone dzieci umierają w ciągu kilku dni po urodzeniu, natomiast w pozostałych przypadkach upośledzona funkcja nerek pogłębia się w miarę postępowania choroby, doprowadzając w ciągu kilku miesięcy do rozwoju nadciśnienia tętniczego i i przewlekłej niewydolności nerek, co doprowadza do zaburzeń wzrostu i niedokrwistości. torbielowatość nerek nabyta występuje najczęściej u osób w przebiegu długotrwałych chorób nerek, niezależnie od ich przyczyny. Najczęściej dotyczy pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek, dializowanych przez dłuższy okres.
Objawy, zapobieganie i leczenie torbielowatości nerek
Objawy torbielowatości nerek:
- obustronne wypełnienie bocznych części brzucha przez powiększone nerki,
- tępy ból brzucha lub okolicy lędźwiowej spowodowany rozciągnięciem torbieli lub uciskiem na sąsiednie narządy,
- ostry, nagły ból brzucha pojawiający się przy krwawieniu do torbieli, pęknięciu torbieli lub przy rozwoju zakażenia,
- nadciśnienie tętnicze,
- okresowy krwiomocz,
- zaburzenia zagęszczania moczu,
- bóle głowy.
Jeśli chodzi o torbielowatość nabytą, to schorzenie to najczęściej przebiega bezobjawowo, okresowo mogą pojawiać się bóle w okolicy lędźwiowej, nagły krwiomocz czy objawy kolki nerkowej.
W rozpoznaniu choroby przeprowadza się badanie urograficzne, scyntygrafię, ultrasonografię lub tomografię układu moczowego. Ponieważ torbielowatość nerek to choroba wrodzona, leczy się w zasadzie tylko schorzenia jej towarzyszące, np. zakażenia bakteryjne torbieli, nadciśnienie tętnicze czy kamicę nerkową. Około połowa przypadków kończy się rozwojem schyłkowej niewydolności nerek i koniecznością leczenia nerkozastępczego.
Źródła
- Wielotorbielowatość nerek - wrodzona przyczyna przewlekłej choroby nerek
- Szczeklik A. (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, ISBN 978-83-7430-289-0
- Myśliwiec M. Choroby nerek, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008, ISBN 978-83-200-3528-5
- Książek A., Rutkowski B. Nefrologia, Czelej, Lublin 2004, ISBN 83-89309-36-X
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
