Czy łupież jest grzybicą?
Jest kilka odmian grzybic owłosionej skóry głowy. Pierwsza z nich to odmiana powierzchowna wywołana przez grzyby z grupy Trichophyton i Microsporum. Zwykle chorują dzieci, które zakażają się od psów lub kotów.
Czy łupież jest grzybicą?
W tym artykule:
Jak powstaje grzybica skóry głowy?
Na skórze głowy pojawiają się okrągłe złuszczające ogniska z przerzedzonymi wewnątrz włosami, które stają się szare, matowe i kruche. Choroba ma charakter długoletni, ale nie powoduje trwałego wyłysienia. W przypadku grzybicy woszczynowej dochodzi do powstania tarczek, czyli żółtych strupków zbudowanych z koloni grzyba, o wielkości około 1–2 cm, które po usunięciu pozostawiają bliznę i trwałe wyłysienie. W odmianie głębokiej, która w przypadku dzieci występuje wyłącznie na owłosionej skórze głowy, a w przypadku dorosłych także na brodzie, dochodzi do powstania głębokich nacieków zapalnych o charakterze guzowatym z wydzielina ropną. Zmiany ustępują zwykle bez pozostawienia blizny czy trwałego wyłysienia.
Dowiedz się więcej
- Kilka istotnych faktów na temat łupieżu, które musisz znać
- Poznaj domowe sposoby na łupież
- Czym jest łupież pstry i jak się go pozbyć?
- Jakie są najczęstsze przyczyny łupieżu?
Niektóre grzyby (najczęściej Pityrosporum ovale) mogą powodować powstawanie łupieżu. Wymieniony grzyb powoduje łupież pstry, który objawia się żółtobrunatnymi plamami występującymi na skórze klatki piersiowej, szyi, owłosionej skórze głowy. Plamy ulegają odbarwieniu pod wpływem promieni słonecznych. Choroba jest mało zakaźna.
Leczenie grzybicy
W leczeniu grzybicy skóry owłosionej głowy miejscowo są stosowane preparaty ketokonazolu, mikonazolu, zaś doustnie – gryzeofulwina. Kuracja trwa około 2 miesięcy. Często konieczne jest także ścięcie włosów. Po skończonym leczeniu pacjent musi być obserwowany co najmniej 2 miesiące, a następnie należy wykonać kontrolne badania mikologiczne.
Skąd się bierze łupież?
Wiele osób boryka się z nieprzyjemną przypadłością, jaką jest łupież. Leczenie tej dolegliwości nie jest łatwe. Jest to choroba skóry głowy charakteryzująca się złuszczaniem zrogowaciałych warstw naskórka. Stanowi problem zarówno natury estetycznej, jak i społecznej – osoby cierpiące na nią odczuwają olbrzymi dyskomfort i zachwianie pewności siebie w kontaktach z innymi ludźmi. Aby móc skutecznie poradzić sobie z łupieżem, należy poszukać przyczyny jego powstawania. Łojotokowe zapalenie skóry to schorzenie objawiające się przewlekłym stanem zapalnym i złuszczaniem skóry w okolicach, które zawierają liczne gruczoły łojowe – na owłosionej skórze głowy, twarzy i górnej części tułowia. Cierpi na nie około 5 proc. populacji.
Najłagodniejszą odmianą łojotokowego zapalenia skóry jest powszechnie znany łupież – prawdopodobnie dotyka on nawet połowy ludzi. Najczęstszą przyczyną jego powstawania jest drożdżak Malassezia furfur, zwany także Pityrosporum ovale. Przemawia za tym chociażby poprawa stanu skóry u osób z łojotokowym zapaleniem skóry po zastosowaniu leków przeciwgrzybiczych. Do powstania łupieżu mogą się przyczyniać również ogólne osłabienie organizmu, zaburzenia hormonalne, zaniedbania higieniczne, podrażnienie skóry przez kosmetyki oraz stres.
Objawy łojotokowego zapalenia skóry
Łupież jest pierwszym objawem tej choroby. Obok nadmiernego złuszczania, na głowie mogą pojawić się zaczerwienione ogniska pokryte łuskami. Zazwyczaj zmiany lokalizują się nad czołem i za uszami, gdzie może dojść do pęknięcia skóry. Nasilone zmiany mogą wywołać przerzedzenie włosów. Do łupieżu mogą dołączyć się zmiany na twarzy – zaczerwienienie i złuszczanie w okolicy brwi, nosa i ust. Podobne ogniska często występują na tułowiu – nad mostkiem i między łopatkami. Niestety, przebieg choroby jest długotrwały. Stan skóry pogarsza się zwłaszcza gdy organizm jest osłabiony, np. podczas infekcji.
W leczeniu objawów łupieżu stosuje się szampony zawierające substancję przeciwgrzybiczą (ketokonazol, pirtonian cynku). Pomóc mogą także preparaty dziegciowe. W walce z tą dolegliwością warto zaopatrzyć się w specjalne kosmetyki dostępne w aptekach.
Źródła
- Kostanecki W. Choroby włosów, PZWL, Warszawa 1979, ISBN 83-200-0088-2
- Kaszuba A. (red.), Dermatologia - diagnostyka różnicowa, Urban & Partner, Wrocław 2009, ISBN 978-83-7609-039-9
- Szepietowski J. Grzybice skóry i paznokci, Medycyna Praktyczna, Kraków 2001, ISBN 83-88092-48-0
- Błaszczyk-Kostanecka M., Wolska H. Dermatologia w praktyce, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009, ISBN 978-83-200-3715-9
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
