Dogoterapia – co to jest, cele, szkolenie, rasy psów

Dogoterapia to nie rodzaj leczenia, ale specyficzne zajęcia motywacyjne. Podczas nich pies staje się motywatorem skutecznie zachęcającym do wykonywania określonych zadań i pracy nad sobą. Czworonogi pracują z osobami niepełnosprawnymi umysłowo i fizycznie - z dorosłymi i dziećmi. Psi przyjaciele są idealnymi towarzyszami wspomagającymi rehabilitację ruchową, terapię logopedyczną, edukację oraz psychoterapię. Te zwierzęta domowe pomagają pacjentom przede wszystkim otworzyć się na innych i pracować nad swoimi emocjami.

Uczestnicy dogoterapii w trakcie zajęć poznają budowę ciała psów, a następnie kształtują orientację swojego ciała. Dzięki czworonogom pacjenci polepszają także swoją sprawność ruchową poprzez naśladowanie aktywności czworonoga. Ćwiczą też zmysł dotyku, słuchu i wzroku, co wzmaga ich koncentrację uwagi.

Ćwiczenia wykonywane podczas dogoterapii dopasowywane są do indywidualnych potrzeb osób chorych. Dzięki temu doskonalą znane im już umiejętności lub rozwijają nowe.

Przed kontaktem z pacjentami psy uczestniczą w odpowiednich szkoleniach, po których mogą pracować w zawodowej dogoterapii. Częstotliwość spotkań z czworonogami jest kwestią indywidualną, ale średnio powinna ona wynosić od jednej wizyty w tygodniu do dwóch spotkań w miesiącu. Każde zajęcia z dogoterapii powinny też trwać nie więcej niż 2 godziny, ponieważ pies potrzebuje odpowiedniego odpoczynku.

Scenariusz zajęć dogoterapii wygląda różnie. Pacjent może uczęszczać na spotkania tylko z jednym psem, ale możliwe jest też zorganizowanie dogoterapii dla dzieci. Wówczas takie zajęcia mają charakter edukacyjny. Spotkania aranżuje się w przedszkolach i szkołach, gdzie podopieczni uczą się jak zachowywać się w stosunku do zwierząt. Podczas dogoterapii dowiadują się m.in. jak zaopiekować się czworonogiem, jak go karmić i co najważniejsze – przestają obawiać się kontaktów z psami.

Najważniejszym celem dogoterapii jest jednak pomaganie osobom niepełnosprawnym, czyli tym, którzy cierpią na autyzm, porażenie mózgowe, upośledzenie umysłowe i zespół Downa, oraz mającymi zaburzenia typu ADHD. Ten rodzaj terapii pomaga też pacjentom z napadami lękowymi, zaburzeniami emocjonalnymi, nerwicą oraz wahaniami nastroju.

Podczas spotkań z psami chore osoby uczą się m.in. samokontroli, rozwijają zasoby nowych słów, opanowują treści dydaktyczne, uczą się liczyć, wzrasta ich pewność siebie i podnosi się im samoocena, poprawia się ich komunikacja z innymi ludźmi, a koncentracja uwagi się zwiększa. Skutkiem częstej dogoterapii jest to, że dorośli i mali pacjenci potrafią lepiej funkcjonować w grupie.

Terapia z czworonogiem jest ściśle kontrolowana przez odpowiednich rehabilitantów, logopedów i innych lekarzy. Ci specjaliści wiedzą jak pracować z chorą osobą i czego mogą się spodziewać po psie w trakcie dogoterapii.

Psi przyjaciele mogą również uczestniczyć w zajęciach z osobami starszymi, samotnymi i obłożnie chorymi przebywającymi np. w zakładach opiekuńczo-leczniczych. Wówczas czworonogi przywołują seniorom dawne wspomnienia i otwierają im okno na świat. Dogoterapia sprawia, że pacjenci po wizycie psów są bardziej skłonni do rozmów i chętnie opowiadają o swoich emocjach. Te zajęcia motywują ich także do aktywności fizycznej.

Psy, które w przyszłości mają uczestniczyć w dogoterapii, wykazują wyraźne predyspozycje do pracy z ludźmi. Nigdy nie ma jednak gwarancji, że finalnie wybrany czworonóg będzie pracował z pacjentami.

Szkolenie psów do dogoterapii rozpoczyna się od wyrobienia w nich posłuszeństwa. Następnym krokiem jest wprowadzanie kolejnych kursów, tym razem specjalistycznych. Dotyczą one m.in. ratownictwa.

Przygotowywanie czworonoga do dogoterapii u suk trwa 2 lata, zaś u psów od 2,5 do 3 lat. Od początku trenerzy powinni socjalizować psy z pacjentami i przyzwyczajać je do zajęć terapeutycznych.

Trzeba jednak zaznaczyć, iż czworonożny przyjaciel szkoli się praktycznie całe życie. Codziennie uczy się nowych zachowań, ma do czynienia ze stresującymi sytuacjami i ćwiczy się w cierpliwości i posłuszeństwie.

Najczęstszymi rasami psów do dogoterapii są: labradory, golden retrievery oraz cavalier king charles spaniel. W zajęciach z pacjentami nie mogą natomiast uczestniczyć czworonogi obronne, bojowe oraz stróżujące.

Każdy pies, który ma pomagać ludziom, w trakcie dogoterapii musi być zdrowy. Co więcej, zwierzę musi znajdować się pod ciągłą kontrolą lekarza weterynarii.