Fakty i mity o mięśniakach macicy

Wiele kobiet, które słyszy od swojego ginekologa diagnozę – mięśniaki macicy – zastanawia się, z czym wiąże się to schorzenie. Gdy dowiadują się, że mięśniaki to nowotwór mają wiele obaw o swoje zdrowie. Tymczasem warto podkreślić, że w przypadku mięśniaków macicy mamy do czynienia z nowotworem niezłośliwym, który, jak pokazują badania, jest najczęściej spotykanym nowotworem u młodych kobiet w Europie.

Do najczęściej zgłaszanych przez pacjentki objawów należą obfite krwawienia miesiączkowe, krwawienia międzymiesiączkowe, bóle podbrzusza oraz dyskomfort w trakcie współżycia. Nie jest jednak powiedziane, że mięśniaki zawsze dają objawy. Część pań nie odczuwa żadnych niepokojących zmian, które mogą świadczyć o chorobie. Dlatego, istotne jest regularne wykonywanie badań profilaktycznych, które pozwolą zdiagnozować zmiany chorobowe.

Dzieli się je ze względu na ich umiejscowienie: na śródścienne, podśluzówkowe oraz podsurowicówkowe. Guzy śródścienne, czyli te najczęściej występujące, znajdują się w ścianie macicy. Ich obecność prowadzi do powiększania się narządu rodnego oraz dyskomfortu spowodowanego uczuciem ucisku w podbrzuszu. Mięśniaki podśluzówkowe, jak sama nazwa wskazuje, znajdują się pod błoną śluzową macicy. Są odpowiedziane za obfite i długie krwawienia miesiączkowe, które w wyniku braku leczenia mogą doprowadzić do anemii. Ostatni wspomniany rodzaj mięśniaków to guzy podsurowicówkowe, które odpowiadają za bóle dolnego odcinka kręgosłupa oraz uczucie pełności. W przypadku tego rodzaju guzów może dojść do rozrostu zmiany na tak zwanej szypule, wówczas taki rodzaj nazywa się guzem uszypułowanym.

Coraz więcej kobiet odkłada starania się o dziecko dopiero po 30. roku życia. Jest to jednocześnie czas, w którym najczęściej rozwijają się mięśniaki macicy. Nie przekreślają one możliwości zajścia w ciążę, ale mogą ją utrudniać. Wpływ mięśniaków na zapłodnienie jest zależny od ich wielkości, liczby, lokalizacji oraz takich czynników jak chociażby wiek kobiety. Obecnie dąży się do możliwie najmniej inwazyjnego leczenia mięśniaków, które nie wpływa na plany o macierzyństwie.

W przedoperacyjnym leczeniu farmakologicznym mięśniaków macicy stosowane były do niedawna analogi gonadoliberyny (GnRH), jednak ze względu na częste niekorzystne skutki uboczne. Do nowej generacji leków zalicza się natomiast selektywne modulatory receptora progesteronowego (SPRM) np. octan uliprystalu, którego działanie polega na zmniejszeniu wielkości guza i ustąpieniu lub złagodzeniu powodowanych przez niego objawów, w tym przede wszystkim uciążliwych krwawień. Zastosowanie leczenia farmakologicznego pozwala na przeprowadzenie mniej inwazyjnego zabiegu chirurgicznego oraz w wielu przypadkach zachowanie szans na posiadanie potomstwa.

Histerektomia czyli usunięcie macicy, jest najbardziej inwazyjną i stosowaną w ostateczności metodą chirurgiczną. Do mniej inwazyjnych i obecnie najczęściej stosowanych metod chirurgicznego leczenia mięśniaków macicy zalicza się: miomektomię, czyli wyłuszczenie (usunięcie) zmian lub embolizację naczyń krwionośnych mięśniaków, której celem jest złagodzenie objawów poprzez zmniejszenie ich objętości i zahamowanie krwawienia. Zdecydowanie najmniej inwazyjną metodą, od której powinno rozpoczynać się leczenie mięśniaków macicy, jest farmakoterapia.

Źródła

1. 1. Ogólnopolskie badanie zrealizowane w ramach programu „Zdrowa ONA” zainicjowanego przez Gedeon Richter, przeprowadzone w dniach 31.10-03.11.2016 roku metodą internetowych zestandaryzowanych wywiadów kwestionariuszowych (CAWI) przez agencję SW Research. Badaniem objęto łącznie 800 kobiet w wieku powyżej 16. r.ż.