Woda morska do nosa – właściwości, zastosowanie i skutki uboczne

Woda morska do nosa nie jest wodą z morza. To fizjologiczny i sterylny roztwór chlorku sodu (NaCl). Najczęściej dostępna jest jako aerozol lub spray, choć można ją nabyć także w ampułkach. Ma odczyn pH 7,5 do 8,4 co sprawia, że doskonale się wchłania.

Ponieważ woda morska, w zależności od rodzaju preparatu, zawiera sól w różnych stężeniach, produkty dzieli się na dwa rodzaje. To:

• izotoniczna woda morska, która ma takie samo ciśnienie osmotyczne, jakie panuje w organizmie człowieka,
• hipertoniczna woda morska, która posiada wyższe ciśnienie niż jest w ludzkim organizmie.

Izotoniczna woda morska bardzo dobrze oczyszcza i nawilża błonę śluzową nosa. Może być stosowana od 1. dnia życia. Roztwór hipertoniczny sprawdzi się w przebiegu alergii, infekcji i uciążliwego kataru, niedrożności spowodowanej stanem zapalnym śluzówki nosa, a także postępowania pozabiegowego.

Woda morska ma działanie nawilżające i oczyszczające błonę śluzową. Dzięki temu pomaga zapobiegać alergiom i infekcjom górnych dróg oddechowych, ponieważ wypłukuje zgromadzone w nosie alergeny, zanieczyszczenia, wirusy czy bakterie o potencjalnie chorobotwórczym działaniu.

Jak działa woda morska? Preparat, którego głównym składnikiem jest chlorek sodu, wpływa na naturalne mechanizmy obronne błony śluzowej nosa, takie jak produkcja śluzu, produkcja przeciwciał i transport rzęskowy.

Oznacza to, że udrażnia górne drogi oddechowe, zmniejsza obrzęk i łagodzi stan zapalny błon śluzowych oraz usprawnia transport śluzowo-rzęskowy. Niektóre preparaty wody morskiej mogą zawierać dodatek innych substancji. To na przykład:

• kwas hialuronowy, który wykazuje działanie nawilżające,
• woda termalna, której zadaniem jest łagodzenie stanów zapalnych,
• ektoina, która ma właściwości wiązania cząsteczek wody, nawilża i zapobiega wysuszaniu. Działa przeciwalergicznie,
• pierwiastki, takie jak żelazo, magnez, selen, mangan, miedź czy cynk, które nawilżają, ułatwiają oddychanie i zapobiegają mogą zarówno nawilżać, ułatwiać oddychanie, jak i zapobiegać wysuszaniu się błony śluzowej,
• wyciąg z aloesu, który nawilża, tonizuje, a także działa przeciwbakteryjnie,
• olejki eteryczne udrożniające zatoki i odświeżające,
• dekspantenol, który chroni błonę śluzową nosa, ułatwia oddychanie i gojenie się ran. Ma działanie regenerujące.

Jaka jest najlepsza woda morska do nosa? Taka, która ma dobry skład i nie zawiera substancji zbędnych i potencjalnie niebezpiecznych (to na przykład konserwanty).

Wodę morską można stosować zarówno profilaktycznie, jak i leczniczo. Doskonale sprawdza się w codziennej pielęgnacji nosa. Pozwala oczyścić go, ale i nawilżyć błonę śluzową.

Wskazaniem do stosowania preparatu, który zawiera NaCL jest również:

• infekcja górnych dróg oddechowych,
• alergiczny nieżyt nosa,
• przewlekłe zapalenie zatok,
• stan po operacji przegrody nosa lub usunięcia polipów,
• podrażnienie wskutek ekspozycji na pyły, substancje chemiczne i inne czynniki drażniące.

To jednak nie wszystko. Woda morska w ampułkach sprawdzi się do przemywania oczu, a także ran i skaleczeń oraz inhalacji. Do jej przeprowadzenia konieczne jest posiadanie inhalatora.

W większości przypadków wodę morską aplikuje się przy pomocy atomizera (choć można ją wkroplić, gdy znajduje się w ampułce). W przypadku najmłodszych dzieci oraz niemowląt najlepiej aplikować ją w pozycji leżącej na plecach.

W przypadku starszych dzieci i dorosłych wodę morską można stosować zarówno na leżąco, jak i stojąco. Stojąc warto lekko odchylić głowę, dzięki czemu roztwór nie wypłynie.

Ze stosowaniem izotonicznej wody morskiej do nosa nie wiąże się ryzyko wystąpienia skutków ubocznych. Można po nią sięgać na co dzień i stosować według potrzeb, także w celach profilaktycznych i do pielęgnacji nosa.

Roztwory hipertoniczne są przeznaczone są do korzystania w poważniejszych stanach chorobowych. Korzystając z nich trzeba przestrzegać zaleceń producenta środka lub wskazań lekarskich.

W przypadku dzieci najlepiej sprawdzają się produkty przeznaczone dla najmłodszych. Ma to związek nie tyle ze składem preparatu, co rodzajem zastosowanego dozownika. Ten powinien mieć odpowiedni rozmiar i kształt.