5 faktów na temat odry, które każdy powinien znać

Dlaczego wirus odry nadal tak bardzo przeraża współczesnego człowieka? Otóż jest to jedna z najbardziej zakaźnych chorób nękających społeczeństwa wszystkich kontynentów. Żaden inny wirus nie jest tak trwały. Z tego powodu ogromny nacisk kładzie się na konieczność szczepień, które dają niemal stuprocentową ochronę przed niebezpiecznymi skutkami odry.

1. Dlaczego znów tak wiele mówi się o odrze?

W ostatnim czasie obserwuje się wzrost liczby zachorowań na odrę w wielu krajach europejskich. Szczególnie widać to w Niemczech, Francji, Wielkiej Brytanii czy we Włoszech.

 

Z danych Państwowego Zakładu Higieny wynika, że w Polsce ten problem występuje na dużo mniejszą skalę. Dzięki temu, że aż 95 proc. dzieci i młodzieży jest zaszczepionych, rocznie notuje się kilkadziesiąt przypadków odry. W 2015 roku zachorowało 49 osób. Warto w tym miejscu jednak zaznaczyć, że to i tak więcej niż kilkanaście lat temu. Dla porównania, w 2005 roku polskie służby zanotowały jedynie 13 przypadków odry.

Zobacz film: "Dlaczego warto szczepić dzieci?"

 

Eksperci ostrzegają jednak, że nie można bagatelizować tej choroby zakaźnej. Dlaczego? Chociaż  zdecydowana większość społeczeństwa docenia rangę szczepień ochronnych, w ostatnim czasie wzrosła liczba tych, którzy rezygnują z tego typu działań profilaktycznych. W 2014 roku niemal 12 tysięcy polskich rodziców odmówiło zaszczepienia dzieci. Zachowanie to stanowi najczęściej pokłosie działalności rozwijających się ruchów antyszczepionkowych.

 

2. Dlaczego odra jest tak niebezpieczna?

Choroba należy do niezwykle zakaźnych. Już jedna cząsteczka wirusa wystarczy, by doszło do zainfekowania organizmu. Dla porównania – w przypadku AIDS potrzebnych jest ich aż 10 tys. Co więcej, nosiciele wirusa mogą zarażać, zanim sami zorientują się, że są chorzy.

 

3. Jakie są typowe objawy odry?

Należy z całą siłą podkreślić, iż odra zalicza się do śmiertelnych chorób zakaźnych, a jej najczęstszymi ofiarami padają dzieci. Wirus przenosi się drogą kropelkową, a także na skutek bezpośredniego kontaktu z wydzieliną nosowo-gardłową chorego. Do naszego organizmu wnika poprzez usta, nos oraz spojówki, a następnie rozprzestrzenia się do różnych organów – żołądka, nerek czy jelit.

Po trwającym około 12 dni okresie inkubacji u osoby zainfekowanej pojawia się wysoka gorączka, katar i kaszel, zaobserwować można także znaczne przekrwienie spojówek. Objawom tym towarzyszy najczęściej brak apetytu i złe samopoczucie. Po kilku dniach na skórze pojawiają się wypryski, które szybko rozprzestrzeniają się na całym ciele, począwszy od twarzy i szyi. Jeżeli choroba przebiega bez powikłań, pacjent wraca do pełnego zdrowia po ok 2-3 tygodniach.

Komplikacje pojawiają się jednak w przypadku aż ok. 40 proc. pacjentów – głównie dzieci poniżej 5 lat i osób o obniżonej odporności. To właśnie w pierwszej z wymienionych grup odnotowuje się największą śmiertelność. Do najczęściej występujących powikłań odry zalicza się zapalenie płuc, które stanowi główną przyczynę zgonów. Wystąpić może ponadto bolesne zapalenie ucha środkowego, zapalenie mięśnia sercowego, a nawet zapalenie mózgu.

Znamiona mają wygląd nieregularnych, często zlewających się, czerwonych plam z grudkami. Po kilku dniach zmienia ona kolor na ceglasty, natomiast naskórek ulega złuszczeniu.

4. Jakie skutki uboczne mogą wiązać się ze szczepieniem?

Najbezpieczniejszym i najbardziej skutecznym działaniem profilaktycznym jest szczepienie. Polega ono na wprowadzeniu do organizmu osłabionych szczepów wirusa - pobudzają one system odpornościowy do wytworzenia przeciwciał, których zadaniem jest jego zwalczenie.

Działania niepożądane związane ze szczepieniem mają zazwyczaj dość łagodny charakter. Szacuje się, że w przypadku jednej na sześć osób pojawia się gorączka, natomiast w przypadku jednego na dwudziestu pacjentów – łagodna wysypka. O wiele rzadziej wystąpić może reakcja alergiczna, głuchota bądź trwałe uszkodzenie mózgu.

W Polsce pierwsza dawka szczepionki podawana jest dzieciom przed drugim rokiem życia, natomiast kolejna – po przekroczeniu 10 lat. Warto zaznaczyć, że osoba niezaszczepiona może zachorować właściwie w każdym momencie swojego życia.

 

W związku z tym, że w minionych latach liczba osób decydujących się na przyjęcie szczepionki wyraźnie spadła, istnieje ryzyko, że nie będziemy w stanie utrzymać progu 95 proc. zaszczepionej populacji, co jest niezbędne, by zapobiec rozprzestrzenianiu się wirusa. Wszystko działa na zasadzie odpowiedzialności zbiorowej – osoby zaszczepione tworzą swojego rodzaju odporność grupową, przeciwdziałając przenoszeniu się choroby i chroniąc tych, którzy są na nią podatni. Jeżeli w danej zbiorowości liczba zaszczepionych spada, ryzyko epidemii wzrasta. W 2009 roku szczepienia odmówiło ok. 3 tys. Polaków. Cztery lata później liczba ta zwiększyła się do 7 tys., natomiast w 2014 roku wyniosła aż 12 tys. osób.

Odmowa szczepienia wiąże się z karą finansową. Choć wielu uważa, że decyzja o zaszczepieniu dziecka pozostaje ich prywatną sprawą, warto wziąć pod uwagę fakt, że jedna osoba może zarazić nawet 18 innych.

 

5. Czy istnieje lekarstwo na odrę?

Niestety, jak dotąd nie udało się wynaleźć skutecznego lekarstwa na odrę. Działania lekarzy skupiają się przede wszystkim na przeciwdziałaniu powikłaniom. W tym celu często zalecają stosowanie odpowiednich witamin i suplementów wzmacniających organizm.

Ważne jest, aby zarażony pozostał na czas choroby w łóżku i przestrzegał lekkostrawnej, ale pełnowartościowej diety. Niezwykle istotne jest przyjmowanie odpowiedniej ilości płynów w celu uniknięcia odwodnienia.

Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.