Biopsja rdzenia kręgowego
Biopsja rdzenia kręgowego przeprowadzana jest w diagnostyce nowotworu rdzenia kręgowego. Rak rdzenia kręgowego stanowi rzadkość, dlatego też jest szczególnie trudny do wykrycia. Jego objawy są niespecyficzne i przypominają symptomy wielu innych chorób i dolegliwości. Z tego względu niezwykle ważne jest przeprowadzenie dokładnego wywiadu lekarskiego i wykonanie badań zarówno fizycznych, jak i neurologicznych.
Biopsja rdzenia kręgowego
W tym artykule:
Na czym polega biopsja rdzenia kręgowego?
W przypadku podejrzenia nowotworu rdzenia kręgowego jedyną metodą stwierdzenia, czy guz rdzenia kręgowego jest złośliwy, czy też niegroźny jest przeprowadzenie biopsji. Polega ona na pobraniu małego wycinka rdzenia kręgowego i poddaniu go dalszym badaniom w laboratorium analitycznym. Istnieją różne sposoby na wykonanie biopsji, a wybór jednej z nich uzależniony jest od zlokalizowania guza i ogólnego zdrowia pacjenta. Wśród dostępnych opcji jest pobranie fragmentu tkanki za pomocą cienkiej igły (biopsja cienkoigłowa) oraz pobranie wycinka podczas operacji (biopsja operacyjna lub otwarta). Cienkoigłowa biopsja wykonywana jest w przypadku, gdy ryzyko operacyjnej biopsji jest wysokie, np. w przypadku nowotworów znajdujących się w kluczowych obszarach rdzenia kręgowego, głęboko w mózgu. Po zabiegu próbka przekazana zostaje do laboratorium, gdzie bada się ją pod mikroskopem.
Biopsja rdzenia kręgowego poprzedzona jest najczęściej rezonansem magnetycznym (MRI) oraz tomografią komputerową (CT). Badania te wskazują na obszar podejrzenia występowania nowotworu, nie mogą jednak ostatecznie potwierdzić jego występowania - dlatego wykonuje się wtedy biopsję rdzenia kręgowego.
Przebieg biopsji rdzenia kręgowego
Biopsja rdzenia kręgowego wykonywana jest w warunkach szpitalnych. Pacjent najczęściej poddawany jest znieczuleniu ogólnemu. W przypadku, gdy nie śpi podczas operacji, lekarz podaje mu środek miejscowo znieczulający, wstrzykując go w obszarze wkłucia igły. Głowa umiejscowiona jest w sztywnej ramie, co umożliwia lekarzowi dokładne wkłucie w odpowiednie miejsce. Następnie wykonujący zabieg nacina skórę głowy i wywierca dziurę w czaszce. Często do ramy usztywniającej głowę przyłączony jest tomograf komputerowy lub rezonans magnetyczny, ułatwiające usunięcie odpowiedniej tkanki.
W przypadku, gdy guz może być leczony operacyjnie, lekarz nie wykonuje biopsji cienkoigłowej. Często lekarz decyduje się na zabieg zwany kraniotomią, który polega na wycięciu części czaszki w celu uzyskania dostępu neurochirurgicznego do mózgowia. Po zabiegu usunięta cześć kości czaszki zostaje umieszczona z powrotem na swoje miejsce.
Zaraz po wycięciu tkanki następuje wykonanie wstępnej oceny tkanki przez patologa. Ostateczne rozpoznanie materiału biologicznego w większości przypadków następuje dopiero po kilku dniach.
Wyniki biopsji rdzenia kręgowego
Wyniki biopsji wskazują, czy guz jest niegroźny. Jeśli jest złośliwy, biopsja pozwala na ustalenie stopnia zaawansowania nowotworu, co z kolei pomaga w ustaleniu metod dalszego postępowania. Rak 1. stopnia jest najmniej agresywny, podczas gdy 4. poziom oznacza najbardziej agresywną formę nowotworu.
Dzięki biopsji rdzenia kręgowego możliwe jest rozpoznanie rzadkiego typu nowotworu i jego stopnia zaawansowania. Można wówczas dobrać odpowiednie metody leczenia nowotworu i ewentualnie metody zapobiegania jego nawrotom.
Źródła
- Zespół ucisku rdzenia kręgowego jako stan nagłego zagrożenia w onkologii
- Lehmann-Horn F., Ludolph A. NEUROLOGIA - diagnostyka i leczenie, Urban & Partner, Wrocław 2004, ISBN 83-89581-50-7
- Prusiński A. Neurologia praktyczna, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005, ISBN 83-200-3125-7
- Prusiński A. (red.), Neurologia w praktyce klinicznej - zasady diagnostyki i postępowania, Czelej, Lublin 2006, ISBN 83-89309-71-8
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
