Biopsja tęczówki
Tęczówka jest jednym z elementów oka. Jest to nieprzezroczysta tkanka stanowiącą przednią część błony naczyniówkowej. Na samym jej środku znajduje się otwór zwany źrenicą. Tęczówka posiada dużą liczbę mięśni, dzięki czemu reaguje na światło, czyli jest światłoczuła. Gdy światło jest ostre, wtedy źrenica kurczy się, a kiedy się zmniejsza, źrenica się poszerza. Biopsja tęczówki stosowana jest przy diagnostyce zmian nowotworowych (złośliwych lub niezłośliwych) oka. Obecne metody jej przeprowadzania są bezpieczne i mało inwazyjne.
1. Wskazania do biopsji tęczówki
Głównym wskazaniem do biopsji tęczówki jest podejrzenie występowania komórek nowotworowych w obrębie oka. Zmiana nowotworowa powstała w tęczówce rozciąga się od ciała rzęskowego do przedniej części oka (przedniego odcinka). Gdy guz zacznie się rozwijać, jest duży lub powoduje problemy ze wzrokiem istnieje podejrzenie raka złośliwego. Należy wtedy wykonać biopsję tęczówki. Szczególnie ważne jest to badanie przy podejrzeniu czerniaka (nowotwór złośliwy) błony naczyniowej oka. Jest to nowotwór wywodzący się z komórek zawierających i wytwarzających melatoninę (melanocyty) i jest najczęstszym nowotworem oka u dorosłych. W początkowym etapie czerniak nie daje żadnych objawów, a rozwój jego zaczyna się właśnie w tęczówce.
2. Przebieg biopsji tęczówki
Przed wykonaniem biopsji tęczówki wykonywane są inne badania, m.in. podstawowe badanie okulistyczne, tomografia komputerowa, USG gałki ocznej.
Pacjentowi przed zabiegiem podawany jest miejscowy środek znieczulający. Biopsja tęczówki może być przeprowadzona w różny sposób. Kiedyś w celu pobrania próbki stosowano ostre igły, aby przez rogówkę przebić guza i pobrać tkankę do badania. Ten rodzaj biopsji nosi nazwę biopsji aspiracyjnej, cienkoigłowej (BAC). Ostatnio wprowadzono nową, bezpieczniejszą i bardziej wydajną technikę. Do pobierania próbki używa się małego zaokrąglonego w kształcie igły urządzenia, za pomocą którego wydrąża się potrzebny fragment tkanki. Dzięki niemu nie tylko dostarczane są komórki do patologa, ale również małe kawałki, które mogą być analizowane przy użyciu specjalnych technologii immunopatologicznych. W niektórych przypadkach niezbędna jest tzw. otwarta biopsja. Polega ona na tym, że lekarz wykonuje nacięcie w rogówce i wycina odpowiednią ilość zmienionej chorobowo tkanki. Rogówkę następnie należy zszyć. Takie badanie powiązane jest z większym ryzykiem, ale dostarcza największą ilość materiału biologicznego do analizy. Po zbadaniu wycinka tkanki pobranego w trakcie biopsji, patolog może określić charakter zmian (złośliwe bądź niezłośliwe).
3. Powikłania biopsji tęczówki
Zawsze istnieje możliwość infekcji, krwawienia, zaćmy lub innych działań niepożądanych związanych z procedurą wewnątrzgałkową. Jednakże ich ryzyko jest niskie, ze względu na wykonanie małego nacięcia podczas zabiegu. Chociaż ryzyko infekcji nie jest duże, lekarz najczęściej przepisuje dla pacjenta antybiotyki, leki steroidowe lub porażające akomodację oka, w celu zwiększenia komfortu pacjenta po zabiegu oraz zminimalizowania ryzyka zakażenia i stanu zapalnego.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.