Choroba Peyroniego - przyczyny, objawy, diagnostyka, leczenie
Choroba Peyroniego (plastyczne stwardnienie prącia) spowodowana jest tworzeniem twardych blaszek łącznotkankowych w obrębie osłonki białawej prącia, co ogranicza wzwód. Choroba Peyroniego występuje głównie ok. 50 roku życia. Pierwsze zmiany to guzki i płytki o konsystencji chrząstki, które pojawiają się na penisie. Schorzenie rozwija się powoli i bezobjawowo – najpierw penis przy wzwodzie jest skrzywiony, później to skrzywienie powoduje ból, w końcu blaszki łącznotkankowe narastają i uniemożliwiają stosunek.
1. Choroba Peyroniego - przyczyny
Czynniki ryzyka choroby Peyroniego:
- predyspozycje genetyczne,
- choroby tkanki łącznej,
- przyjmowanie leków z grupy beta-blokerów,
- wiek,
- cukrzyca,
- palenie tytoniu,
- przebyte obrażenia miednicy.
Choroba Peyroniego może mieć także podłoże autoimmunologiczne. Nieprawidłowa reakcja układu immunologicznego może być wywołana obecnością bakterii, wirusów, ale także leków czy hormonów.
2. Choroba Peyroniego - objawy
Do charakterystycznych objawów choroby Peyroniego zalicza się zniekształcenia penisa:
- wygięcie penisa lub zakrzywienie w górę,
- wygięcie w dól lub w bok,
- zniekształcenie przypominające wygląd „klepsydry”,
- tzw. efekt „zawiasu” - penis chcąc się wznieść, pochyla się i opada w dół.
Krzywizny i zniekształcenia mogą pogarszać się w ciągu pierwszych 6 do 18 miesięcy. Ból najczęściej pojawia się w trakcie erekcji, w ciągu pierwszych 6 do 18 miesięcy od wystąpienia objawów, ale także podczas stosunku seksualnego czy przy zwykłym dotknięciu penisa (gdy nie jest wyprostowany).
W czasie rozwoju choroby pojawiają się blizny. Pod skórą prącia można wyczuć płaskie bryły lub zespoły tkanek twardych. Innymi objawami są trudności z osiągnięciem lub utrzymaniem wzwodu czy też skrócenie prącia.
3. Choroba Peyroniego - diagnostyka i leczenie
W celu zdiagnozowania choroby Peyroniego lekarz bada prącie. Poprzez badanie fizykalne można zidentyfikować obecność oraz określić lokalizację i wielkość występującej blizny. Lekarz wykonuje także pomiar długości penisa. Jeżeli stan się pogarsza, to przy kolejnym badaniu można określić, czy penis jest skrócony.
Wykonywane jest także badanie ultrasonograficzne. Pacjent otrzymuje zastrzyk bezpośrednio w penisa, który powoduje, że pozostaje on w pozycji prostej. Wcześniej chory otrzymuje znieczulenie miejscowe, aby zmniejszyć ból przed wstrzyknięciem. Dzięki zastosowaniu fal ultradźwiękowych możliwe jest przedstawienie obrazu tkanek miękkich, co pozwala wykazać obecność zmian miażdżycowych, przepływ krwi do penisa i ewentualnych nieprawidłowości. Lekarz może korzystać z tych obrazów penisa do pomiaru stopnia krzywizny.
Leczenie choroby Peyroniego obejmuje różne działania: od podawania witaminy E, kolchicyny czy blokerów kanału wapniowego, po zastrzyki zawierające sterydy i operację chirurgiczną. Leczenie zachowawcze, za pomocą środków farmakologicznych i sterydów, może trwać kilka miesięcy, aż do wyleczenia. Podczas operacji usuwa się tkankę bliznowatą z prącia, a na to miejsce przeszczepia się skórę pacjenta z innego miejsca na ciele lub tzw. łatami kolagenowymi lub dakronowymi. Mniej inwazyjną metodą jest operacja sposobem Nesbita, polegająca na zwężeniu tej części członka, gdzie nie ma zmian bliznowatych. Operację stosuje się jedynie w 10 proc. przypadków.
Kryteriami, które należy spełniać, aby poddać się operacji, są:
- co najmniej rok trwania choroby,
- stosowanie leczenia zachowawczego, które nie przyniosło poprawy,
- brak możliwości odbycia stosunku płciowego.
W niektórych przypadkach, choroba Peyroniego sama się cofa, ocenia się, że dzieje się tak aż w 50 proc. przypadków.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.