Leczenie łuszczycy - jak przebiega kuracja, profilaktyka

Łuszczyca to choroba skóry o przewlekłym przebiegu. Jest niezłośliwa, niezakaźna, a przyczyny jej powstawania nie są w pełni znane. Część badaczy uważa, że choroba ma podłoże autoimmunologiczne, czyli dochodzi do niej w wyniku atakowania przez organizm własnych tkanek.

Łuszczyca może być dziedziczona od członków rodziny. Cierpi na nią około 4% populacji. Nieco mniej chorych mieszka w Azji i Afryce.

Choroba zazwyczaj uaktywnia się w wieku od 10-40 lat. Mogą na nią chorować również osoby starsze, po 70. Roku życia. Późne występowanie schorzenia może być spowodowane przyjmowaniem niektórych leków lub infekcjami i stanami zapalnymi.

U osób chorych na łuszczycę proces rozwoju, dojrzewania oraz obumierania komórek skóry jest znacznie przyspieszony. Obumarłe komórki nie nadążają się złuszczać, a nowe szybko dojrzewają, co prowadzi do zgrubień naskórka i tworzenia się łusek.

Łuszczyca może się pojawić po infekcjach wirusowych czy bakteryjnych dla przykładu po anginie, ospie, odrze czy grypie.Według lekarzy chorobie mogą też sprzyjać stany zapalne przykładowo dziąseł czy zatok. Leczenie łuszczycy i związanych z nią dolegliwości może okazać się procesem długim i uciążliwym, a w niektórych przypadkach choroba przechodzi w stan przewlekły.

Do uaktywnienia się choroby mogą doprowadzić następujące czynniki:

• Przewlekłe infekcje (próchnica, zapalenie zatok, przerośnięte migdałki);
• Ostre infekcje wirusowe i bakteryjne (np. angina);
• Stres;
• Przewlekłe choroby (np. dna moczanowa);
• Leki (niektóre antybiotyki);
• Zbyt intensywne leczenie;
• Podrażnienia, uszkodzenie skóry;
• Nadwaga;
• Niedobór snu;
• Alkohol;
• Palenie papierosów;
• Odzież z tworzyw sztucznych.

Wyróżnia się wiele typów łuszczycy takich jak:

• Zwykła – plackowate zmiany o czerwonym zabarwieniu u podstawy, pokryte srebrzystymi łuskami. Ten rodzaj choroby dotyczy około 80% wszystkich zachorowań;
• Odwrócona – gładkie, jasnoczerwone zmiany, nie pokryte łuską. Znajdują się w pachwinach, pod pachami, w okolicach pośladków lub biustu;
• Zadawniona – cechuje się licznymi, nieczynnymi ogniskami pogrubionego naskórka, które pokryte są łuską;
• Owłosionej skóry głowy – może występować w wyniku innych chorób, często towarzyszy jej świąd;
• Wysiękowa – ma skórze nie występuje charakterystyczna łuska, zmiany są bolesne i swędzące;
• Brodawkowa – zmiany przypominają wyglądem brodawki, najczęściej dotyczą nóg;
• Kropelkowata – nazywana łuszczycą grudkową. Objawia się zmianami w kształcie kropli;
• Bruźdźcowa – zmiany mają postać bruzd i wilgotnych strupów;
• Stawowa – stan zapalny stawów może wystąpić po około 10 latach od zachorowania na łuszczycę;
• Krostkowa – zmiany najczęściej dotyczą osób starszych, mają one postać ropnych krost;
• Uogólniona – obejmuje całą powierzchnię ciała.

Pierwsze objawy łuszczycy to powstające na skórze grudki o czerwonobrunatnej barwie. Najczęściej znajdują się na kolanach, łokciach, pośladkach, owłosionej skórze głowy, dłoniach lub stopach. Na powierzchni zmian można dostrzec nawarstwiającą się, srebrzystą łuskę. Do głównych objawów choroby zaliczamy m.in.:

• Objawy Nikolskiego – występują przy łuszczycy krostkowej. Charakteryzują się spełzaniem naskórka po potarciu skóry;
• Objawy Koebnera – w miejscu uszkodzonego naskórka po około 2 tygodniach tworzą się zmiany łuszczycowe;
• Objawy Auspitza – w miejscu zdrapania łusek występują punktowe krwawienia;
• Objawy świecy stearynowej – powierzchnia łusek po zadrapaniu staje się błyszcząca.

Nawet połowa przypadków łuszczycy dotyczy także paznokci. W wyniku działania choroby rozwarstwiają się, nabierają żółtej barwy i stają się łamliwe.

Jak wygląda leczenie łuszczycy? Na początku schorzenie jest leczone zewnętrznie, stosowane są maści, a przy większych zmianach skórnych lekarz zleca naświetlanie. Leczenie łuszczycy w początkowej fazie polega na usunięciu łusek, ale nie robi się tego mechanicznie. Skóra smarowana jest preparatami, których główną bazą jest kwas salicylowy.

W następnej kolejności leczenie łuszczycy polega na wsmarowaniu w oczyszczoną już skórę cygnoliny, dziegcia, a także pochodne witaminy D. Dermatolodzy uważają, że skuteczne leczenie łuszczycy gwarantuje fototerapia, czyli naświetlanie skóry UVA. Przed tym zabiegiem pacjent powinien przyjąć leki światło uczulające.

Łuszczyca leczona w taki sposób, aby pojawiły się widoczne efekty wymaga około 20 zabiegów. W niektórych przypadkach leczenie łuszczycy opiera się na stosowaniu maści sterydowych, pochodnych witaminy A, a także leków immunosupresyjnych.

Leczenie łuszczycy nie jest łatwym i szybkim procesem, jest to leczenie objawowe, ale niestety w większości przypadków choroba nie ustępuje całkowicie może zostać jedynie utajona. Łuszczyca może mieć różne formy dla przykładu łuszczyca plackowata, która jest dolegliwością przewlekłą w formie łuskowatych, czerwonych plam. W przebiegu choroby mogą wystąpić oprócz zmian skórnych inne objawy dla przykładu gorączka, dreszcze, mdłości, ból głowy.

Leczenie łuszczycy to nie tylko środki farmakologiczne, ale także właściwa profilaktyka. Przede wszystkim należy prowadzić zdrowy tryb życia, czyli nie tylko zdrowa dieta bez alergenów bogata w witaminę d i nienasycone kwasy tłuszczowe omega-3, ale także odpowiednio dobrane zabiegi pielęgnacyjne. Bardzo ważne, aby zminimalizować objawy schorzenia, a także zredukować jej nawroty.

Leczenie łuszczycy to również pełna rezygnacja z wszelkich używek typu alkohol, papierosy. Trzeba uważać i chronić naskórek przed wszystkimi skaleczeniami, otarciami czy podrażnieniami. Jeśli dojdzie do uszkodzenia naskórka to nie wolno rozdrapywać ran. Skóra powinna być stale nawilżana, nie wolno jej ani przegrzewać, ani zbytnio wychładzać.