Mięczak zakaźny – po czym go rozpoznać i jak go leczyć

Mięczak zakaźny to wirusowa choroba skóry, spowodowana wirusem Poxviridae. Jest to wirus z grupy wirusów ospy. Wyróżnia się dwa typy MCV-1 oraz MCV-2. Zdecydowana większość zachorowań wywołana jest przez pierwszy typ wirusa. Wirus przenosi się bardzo łatwo, ale ma długi okres inkubacji. Widoczne zmiany skórne pojawiają się najczęściej w ciągu dwóch tygodni od kontaktu z osobą chorą, jednak okres ten może się wydłużyć nawet do pół roku.

Wirus Poxviridae występuje wyłącznie w wierzchnich warstwach skóry, nie przedostaje się do krwi, nie atakuje narządów wewnętrznych. Choroba sama w sobie nie jest ciężka (brak typowych objawów chorobowych jak gorączka, swędzenie i ból) i u zdrowej osoby może ustąpić samoistnie, jednak trzeba na to czekać około półtora roku a w skrajnych przypadkach nawet cztery lata.

Zaleca się jednak leczenie mięczaka zakaźnego ze względu na łatwość przenoszenia choroby na zdrowe partie skóry, a także na innych członków rodziny. Osoba zaatakowana przez mięczaka zakaźnego zaraża tak długo, jak długo sama ma zmiany na skórze.

Mięczak zakaźny charakteryzuje się brzydkimi, grudkowatymi zmianami skórnymi. Nie są one groźne, ale wyglądają bardzo nieestetycznie. Półprzezroczyste, twarde krostki mogą mieć średnicę od półtora milimetra nawet do półtora centymetra. Są one najczęściej innego koloru niż skóra, wyraźnie od niej oddzielone.

Dają się łatwo wyciskać, dlatego początkowo można je pomylić z trądzikiem. Od innych zmian skórnych odróżniają się wyraźnym wgłębieniem w środkowej części guzka, niekiedy przypominającym miniaturowy pępek. Mogą występować jednostkowo lub w większych gromadach.

Jeśli dojdzie do zagęszczenia krostek na małej powierzchni skóry, mogą one połączyć się w jedną, brzydką zmianę chorobową. W skrajnych przypadkach notowano u jednego pacjenta nawet kilkaset guzków mięczaka zakaźnego. Dotyczy to osób o znacznie obniżonej odporności organizmu, nosicieli wirusa HIV, chorych przyjmujących leki immunosupresyjne oraz osoby borykające się z atopowym zapaleniem skóry. U ludzi zdrowych rzadko dochodzi do rozkwitu tak wielu zmian chorobowych jednocześnie. Zazwyczaj kończy się na kilku, maksymalnie kilkunastu zmianach skórnych.

Dzieci do piątego roku życia to największa grupa ryzyka, jeśli chodzi o zachorowania na mięczaka zakaźnego. Do zarażenia może dojść w przypadku bezpośredniego kontaktu z osobą chorą (dzieci w przedszkolach często bawią się w zabawy kontaktowe), przy dotykaniu tych samych przedmiotów (zabawki), odzieży.

Niewiele trzeba, by dziecko rozniosło mięczaka na wszystkie partie ciała, drapanie i pocieranie powoduje przenoszenie wirusa na zdrową skórę. Może także doprowadzić bakteryjnego zakażenia skóry. Najczęstsze zmiany u dzieci spowodowane mięczakiem zakaźnym obserwuje się na twarzy, brzuchu, klatce piersiowej, plecach i kończynach, czyli praktycznie wszędzie.

Osoby dorosłe mogą zarazić się mięczakiem złośliwym w podobny sposób co dzieci. Jednak zdecydowanie częściej do zakażenia dochodzi drogą płciową, a zmiany skórne pojawiają się głównie w okolicach miejsc intymnych, na wewnętrznych stronach ud, w dolnej części podbrzusza, a także na narządach płciowych.

Zmiany skórne spowodowane mięczakiem zakaźnym usuwa się najczęściej przy zastosowaniu zabiegów medycyny estetycznej. Najpopularniejszą formą leczenia jest krioterapia, czyli wymrażanie zmian skórnych. Taki zabieg stosuje się zazwyczaj wtedy, gdy zmiany zajmują znaczny obszar i są połączone w jedno ognisko chorobowe. Aby w zupełności pozbyć się mięczaka, potrzebne są dwa lub trzy zabiegi. Czasem po krioterapii mogą pozostać niewielkie blizny.

U dorosłych pacjentów, którzy skarżą się na zmiany chorobowe w okolicach miejsc intymnych, stosuje się łyżeczkowanie lub wycięcie guzków. Zdarza się także stosowanie laseroterapii. Zabiegi te, chociaż nieinwazyjne, są dość bolesne, dlatego przeprowadza się je w znieczuleniu miejscowym. Chory jest cały czas przytomny i rozumie, co się z nim dzieje.

Zabieg usunięcia zmian skórnych, chociaż stosunkowo prosty i niedający powikłań warto odłożyć do czasu wypróbowania naturalnej metody pozbycia się wirusa. Conzerol to maść pochodząca z USA, stworzona na bazie naturalnych składników (zawiera między innymi olej kokosowy, olejek eukaliptusowy i olejek z oregano, wyciąg z drzewa zwanego Smoczą Krwią, olejek goździkowy, olejek z drzewa herbacianego, olejek z tui, olejek z drzewa cedrowego, melisa lekarska, olejek niaouli, olejek z wiecznie zielonych roślin), która bezboleśnie – i co ważne, skutecznie – radzi sobie ze zmianami skórnymi spowodowanymi wirusem mięczaka.

Część z naturalnych składników wchodzących w skład Conzerolu zbierana jest w trudno dostępnych regionach górskich Ameryki Południowej. Pierwsze efekty stosowania maści można zobaczyć już po tygodniu. Kurację należy kontynuować do czasu całkowitego pozbycia się guzków mięczakowych. Leczenie mięczaka zakaźnego maścią Conzerol jest całkowicie bezpieczne, nie pozostawia blizn. Conzerol jest środkiem dostępnym bez recepty. Conzerol jest zarejestrowany w USA w Food & Drug Administration (FDA), w Europie jako produkt kosmetyczny, łagodzący objawy mięczaka zakaźnego.

Leczenie mięczaka zakaźnego odniesie skutek tylko pod warunkiem, że kuracji poddadzą się wszyscy domownicy. Trzeba pamiętać, że nawet jeśli na skórze brak jest objawów chorobowych, to mogą one pojawić się w ciągu sześciu miesięcy. Dlatego należy bacznie obserwować całe ciało i interweniować, gdy tylko pojawią się pierwsze zmiany chorobowe.

Więcej na temat mięczaka zakaźnego i metod walki z nim można przeczytać na portalu www.mieczak-zakazny.pl

Informacja prasowa