Mitomania - czym jest, przyczyny, leczenie, po czym poznać mitomana?
Mitomania, nazywana również pseudologią bądź zespołem Delbrücka, to choroba psychiczna, objawiająca się patologicznymi skłonnościami do kłamstwa, wymyślaniem i opowiadaniem nieprawdziwych historii, w które chory mocno wierzy. Mitoman nie potrafi odróżnić prawdy od fikcji. Jak żyć z taką osobą i pomóc jej nie zatracić się w obłudzie?
1. Czym jest mitomania?
Mitomania to zaburzenie osobowości ze skłonnością do kłamstwa i fantazji na własny temat. Polega na kreowaniu fałszywych historii o życiu, stanie zdrowia czy sukcesach. W 1891 roku jako pierwszy zjawisko opisał psychiatra Anton Delbrück (od jego nazwiska nazywamy mitomanię zespołem Delbrücka).
Zdarza się, że mitoman chce być uznawany za bohatera lub umiejcawia się w roli ofiary. Od zwykłego kłamcy odróżnia go to, że wierzy w to, co mówi. Celem mitomana jest przedstawienie swojego życia jako szczęśliwego, pozbawionego problemów, beztroskiego.
Opowiada zatem o swojej błyskotliwej karierze, dalekich podróżach, beztrosce codzienności. Nawet jeżeli jego rewelacje wyjdą na jaw, nie przejmuje się tym i tworzy kolejne, wymyślone historie.
2. Przyczyny mitomanii
Co kieruje mitomanem? Chęć zrobienia wrażenia na rozmówcy, przymus oderwania się od szarej codzienności, a może potrzeba zwrócenia na siebie uwagi? Przyczyn mitomanii może być wiele, np. wrodzone właściwości psychopatyczne lub choroby organiczne mózgu.
Mitomania dotyka często osoby o rozchwianej psychice, emocjonalne, zagubione, o zmiennym nastroju, które nie wierzą w siebie i mają o sobie mierne zdanie, a kłamstwo pozwala im zaistnieć w otoczeniu.
Doświadczają jej także osoby histeryczne, które miały trudne dzieciństwo. Przejściowy stan dotyczy głównie dzieci, które żyją w świecie fantazji, bajek i baśni. Z czasem ustępuje samoistnie. Mitomania u młodzieży i dorosłych przybiera często obraz patologiczny.
3. Po czym poznać mitomana?
Jeżeli osoba, u której podejrzewamy patologiczną skłonność do kłamstwa, jest z bliskiego otoczenia, łatwiej zweryfikować nam to, o czym mówi i starać się jej pomóc. Diagnozę zawsze stawia psychiatra, jednak obserwując i słuchając mitomana, można go łatwo zdemaskować.
P lącze się we własnych zeznaniach, opowiada barwne sytuacje ze swojego życia, ale zdarza się, że usłyszymy dwie wersje tej samej opowieści. Odbywał dalekie podróże, był dosłownie wszędzie, zwiedzał odległe zakątki świata, jednak nie może tego udowodnić.
Jeżeli opowiadasz mu swoją historię, on od razu wymyśla własną, podobną, jednak zaznaczając, że miał gorzej. Pikanterii jego opowieściom dodają ciężkie przeżycia, które mu towarzyszyły.
Los się na niego uwziął – mitoman ma w życiu najgorzej. Spadają na niego wszelkie niepowodzenia i porażki. Wszyscy spiskują przeciwko niemu, dlatego też nie może osiągnąć wszystkiego, co sobie założył.
Wie wszystko najlepiej, ponieważ posiadł rozległą wiedzę z różnych dziedzin. Zna się na wszystkim i ma solidne podstawy do tego, by poprawiać innych na każdym kroku. Ma bujne życie towarzyskie i ma wielu przyjaciół.
4. Leczenie mitomanii
Mitoman kłamie w każdej sferze życia, aby być zawsze w centrum uwagi, uzyskać aprobatę otoczenia i osiągnąć własne cele. Niełatwo jest pomóc takiej osobie, przede wszystkim wymaga ona leczenia pod okiem specjalisty.
Regularna terapia dostosowana do poziomu zaawansowania mitomanii może przynieść całkowite wyleczenie. Kluczową kwestią terapii jest uzmysłowienie choremu, że kłamie oraz odnalezienie przyczyny tego stanu.
Znalezienie podłoża tego patologicznego mówienia nieprawdy oraz chęć chorego na leczenie mogą sprawić, że po dłuższej terapii pacjent zapomni o swoim problemie.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.