Nacięcie woreczka łzowego
Woreczek łzowy umiejscowiony jest w dole łzowym na przyśrodkowej ścianie oczodołu między przednim, a tylnym grzebieniem łzowym, oddzielonym od oczodołu przegrodą oczodołową. W odróżnieniu od kanalików łzowych i punktów drogi łzowej, którą podstawową cechą jest stała drożność, woreczek nie jest stale otwarty. Jego światło może być wąskie, szczelinowate, otoczone fałdami błony śluzowej. Gromadzenie się nadmiaru łez w woreczku to nie tylko przelewanie się ich na policzki, ale również skłonność do wielu innych zaburzeń (nawracające infekcje, przewlekłe zapalenie brzegów powiek, patologie rogówkowe, pogorszenie ostrości widzenia). Natomiast zakażenie woreczka łzowego wiąże się z powstaniem ropnia. Nadmierna niedrożność dróg łzowych dotyczy częściej kobiet niż mężczyzn.
1. Niedrożność dróg łzowych
Niedrożność dróg łzowych u osób dorosłych ma charakter pourazowy, pozapalny lub towarzyszący stanom przewlekłym zatok. Objawia się początkowo okresowym łzawieniem, które staje się intensywne, aż w końcu dochodzi do ostrego stanu zapalnego worka łzowego. Jedyną skuteczną metodą jest zabieg operacyjny, polegający na nacięciu woreczka łzowego.
2. Jakie są objawy niedrożności dróg łzowych?
Do charakterystycznych objawów niedrożności należą ropienie i łzawienie. Jeżeli pojawią się u dzieci bezpośrednio po porodzie lub po kilku miesiącach, należy zgłosić się do poradni okulistycznej. U dorosłych przyczyną niedrożności dróg łzowych jest najczęściej uraz, przewlekłe stany zapalne zatok obocznych nosa lub po zapaleniu tkanek miękkich oczodołu. Początkowym objawem jest łzawienie, które stopniowo się nasila. Pojawiają się zmiany ropne i dochodzi do ostrego zapalenia dróg łzowych. W przypadku niedrożności dróg łzowych u dorosłych nie są skuteczne, jak u dzieci, metody zachowawcze polegające na stosowaniu kropli, leków przeciwbakteryjnych. U dorosłych jedyną skuteczną metodą jest zabiegowe udrażnianie dróg łzowych, za pomocą kilku dostępnych metod, opisanych poniżej.
3. Metoda endoskopowa udrożnienia niedrożności dróg łzowych
Po znieczuleniu miejscowymi obkurczeniu błony śluzowej bocznej ściany jamy nosowej lokalizuje się za pomocą endoskopu miejsce przyczepu środkowej małżowiny nosowej. Następnie koaguluje się błonę śluzową w okolicy odpowiadającej rzutowi woreczka łzowego na boczną ścianę jamy nosowej. Zgłębienie dróg łzowych pozwala na dokładne napięcie woreczka łzowego i wytworzenie przetoki do jamy nosowej powyżej miejsca niedrożności.
4. Metoda klasyczna udrożnienia niedrożności dróg łzowych
Po znieczuleniu miejscowym wykonuje się nacięcie woreczka łzowego i dróg łzowych w kącie przyśrodkowym na długość ok. 15 mm. Następnie preparuje się tkankę do odsłonięcia woreczka łzowego, oddziela się woreczek od kości łzowej i wykonuje się w niej okienko kostne o średnicy ok. 7 mm, a następnie nacina się błonę śluzową jamy nosowej oraz woreczek łzowy. Po tym łączy się szwami woreczek łzowy z błoną śluzową, wytwarzając przetokę. Następnie intubuje się kanaliki łzowe rurkami silikonowymi, żeby utrzymać drożność uzyskanej przetoki.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.