Nadciśnienie tętnicze a impotencja

Obok nadciśnienia tętniczego innymi ważnymi przyczynami impotencji są:

• miażdżyca naczyń,
• cukrzyca,
• zażywane leki,
• nadmierny wysiłek fizyczny: jazda rowerem, podnoszenie ciężarów.

W Polsce na nadciśnienie tętnicze (skrót NT) choruje około 8 mln ludzi. Duża część z nich po wielu latach trwania choroby, szczególnie źle kontrolowanej, będzie cierpiała na zaburzenia erekcji. Trzeba podkreślić, że jednoczesne występowania cukrzycy i nadciśnienia tętniczego poważnie zwiększa ryzyko wystąpienia zaburzeń erekcji.

Liczne badania ukazują, że zaburzenia erekcji są zarówno bardziej powszechne i bardziej poważne u mężczyzn chorujących na nadciśnienie tętnicze. Kiedy 30% mężczyzn doświadczy jeden epizod braku erekcji w danym miesiącu, w tym samym czasie będzie cierpiało 70% mężczyzn nadciśnieniem. Około 45% mężczyzn z NT ma poważne zaburzenia erekcji (oznaczające więcej niż 3 epizody braku wzwodu w miesiącu), podczas gdy tylko 5% mężczyzn bez nadciśnienia ma podobną częstotliwość objawów.

Patrząc z innej strony, 40% mężczyzn chorujących na NT cierpi z powodu zaburzeń erekcji, jednocześnie 80% mężczyzn, którzy cierpią na zaburzenia erekcji w późniejszym czasie ma rozpoznane NT. Związek pomiędzy NT i zaburzeniami erekcji jest tak duży, że część lekarzy uważa, że ankiety dotyczące życia seksualnego mogłyby być używane jako test przesiewowy na występowanie NT i innych chorób naczyniowych np. rozsianej miażdżycy.

Nie wiadomo w jaki sposób dokładnie nadciśnienie tętnicze powoduje zaburzenia erekcji. Obecnie sądzi się, że podwyższone ciśnienie uszkadza drobne tętniczki w penisie. Normalnie tętniczki te rozszerzają się w momencie stymulacji seksualnej, umożliwiając tym samym większy napływ krwi do ciała jamistego i ciała gąbczastego penisa, co powoduje erekcję członka.

Wyższe ciśnienie doprowadza do uszkodzenia delikatnej, wewnętrznej błony tych drobnych naczyń, co powoduje ich przebudowę. Przebudowane naczynia lepiej są chronione przed wyższym ciśnieniem, ale słabiej reagują na rozszerzenie w momencie pobudzenia docierającego nerwami i stają się blokadą w dopływie krwi do członka.

Zaobserwowano w innych badaniach, że nie ma znaczenia jak długo pacjent choruje na nadciśnienia tętnicze, ale jakie wysokości ciśnienia osiąga. Np. ktoś, kto miał umiarkowane NT przez 20 lat ma mniejsze ryzyko zaburzeń erekcji niż młody mężczyzna cierpiący na NT o wysokich wartościach znacznie przekraczających normę.

Sytuację wyjaśnienia wpływu NT na zaburzenia erekcji dodatkowo pogarsza fakt, że wiele obecnie stosowanych leków na NT może poprzez swój mechanizm działania powodować zaburzenia erekcji. Do tych leków na NT należą między innymi:

• klonidyna,
• spironolakton,
• moczopędne leki tiazydowe.

Wysokie ciśnienie a ilość hormonów

Zbadano, że mężczyźni z wysokim ciśnieniem tętniczym mają mniejszą ilość spermy podczas wytrysku oraz niższy poziom testosteronu w porównaniu z mężczyznami z prawidłowymi wartościami ciśnienia. Rodzi to przypuszczenia, że obniżony poziom testosteronu może odpowiadać za problem zaburzeń erekcji w czasie stymulacji seksualnej.

Nadciśnienie obniża ilość tlenku azotu (NO). Tlenek azotu jest związkiem wytwarzanym w organizmie, niezbędnym do utrzymania naczyń krwionośnych w rozszerzeniu, a także podstawową substancją umożliwiającą rozszerzenie naczyń krwionośnych doprowadzających krew do penisa, co warunkuje powstawanie wzwodu. Zbadano, że u osób z NT występuje zmniejszona produkcja tlenku azotu, co uniemożliwia odpowiedniego napływu krwi a tym samym powstanie wzwodu.

Teoria przecieku krwi

Aby doszło do erekcji członka, oprócz odpowiedniego dopływu krwi do ciał jamistych penisa niezbędne jest zamknięcie naczyń, którymi krew odpływa z członka.

Zbadano, że podwyższone ciśnienie w większym stopniu uszkadza naczynia odprowadzające niż doprowadzające. Powoduje to, że nie mogą one spełniać swojej funkcji, nie zatrzymują krwi w członku, erekcja staje się niemożliwa. Najnowsze obserwacje wskazują, że występowanie zaburzeń erekcji u osób z nadciśnieniem tętniczym jest kombinacją powyżej opisanych zjawisk.

Leczenie zaburzeń erekcji powinno zostać rozpoczęte od ustalenia głównego czynnika sprawczego. U pacjentów z NT, nie mających innych znaczących problemów zdrowotnych, zwykle jest ono odpowiedzialne za impotencję. Leczenie zwykle powinno obejmować obniżenie ciśnienia tętniczego do wartości mieszczących się w prawidłowym przedziale.

Obecnie szeroko stosowane leki będące inhibitorami fosfodiesterazy, zawierające takie związki jak siledenafil czy tadafil, są skutecznym i efektywnymi środkami w leczeniu zaburzeń erekcji powodowanym przez NT. Leków tych nie można stosować w połączeniu z tzw. nitratami np. nitrogliceryną stosowanymi w chorobie wieńcowej.

W przypadkach poważniejszych, gdy leczenie sildenafilem nie daje oczekiwanych efektów konieczne staje się rozwżenie innych metod leczenia zaburzeń rekcji np. leczenie operacyjne lub iniekcje do penisa.

Pacjenci z zaburzeniami erekcji powinni zgłosić się do lekarza i poddać kompleksowym badaniom. W wielu przypadkach ich problem daje się rozwiązać, a przez to uniknąć wielu napięć w związku.

Zobacz też: Jogurt grecki obniża ciśnienie krwi. Niezwykłe właściwości nabiału

Źródła

1. Nadciśnienie tętnicze a zaburzenia funkcji seksualnych
2. Kokot F. (red.), Choroby wewnętrzne, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2006, ISBN 83-200-3368-3
3. Banasiak W., Opolski G., Poloński L. (red.), Choroby serca - Braunwald, Urban & Partner, Wrocław 2007, ISBN 83-60290-30-9
4. Filipiak K., Lew-Starowicz Z., Mamcarz A., Puchalski B., Radziszewski P., Szeligowska J., Kardioseksulologia, Medical Education, Warszawa 2009, ISBN 978-83-927978-4-5
5. Prang M., Sekrety zdrowia mężczyzny, Bellona, Warszawa 2004, ISBN 83-11-09959-6