Odczyn Waalera-Rosego - charakterystyka, wskazania
Odczyn Waalera-Rosego jest jedną z metod służących do oznaczania obecności u pacjenta czynnika reumatoidalnego (RF). Czynnik reumatoidalny to autoprzeciwciało skierowane przeciwko pewnej części (tzw. region Fc) immunoglobulin klasy G (czyli IgG). Czynnik reumatoidalny występuje najczęściej, bo aż w 85 proc. przypadków, w klasie IgM, ale może też występować w klasach IgG, IgA lub IgE. Nazwa odczyn Waalera-Rosego pochodzi od nazwisk dwóch badaczy - Erica Waalera oraz H. M. Rosego, którzy opracowali to badanie.
1. Odczyn Waalera-Rosego
Odczyn Waalera-Rosego to nieswoisty odczyn serologiczny opierający się na mechanizmie hemaglutynacji (czyli zlepiania się krwinek czerwonych). Materiałem do badania może być surowica krwi pobrana od pacjenta, a także płyn stawowy, z jamy osierdzia lub jamy opłucnej. Samo badanie polega na dodaniu materiału pobranego od pacjenta do próbki, w której znajdują się królicze immunoglobuliny klasy IgG opłaszczające baranie erytrocyty, które pełnią rolę nośnika. Jak już wspomniano, odczyn Waalera-Rosego służy wykrywaniu czynnika reumatoidalnego (RF).
Musisz to wiedzieć
Jeżeli w materiale pobranym od pacjenta, znajduje się czynnik reumatoidalny, dojdzie do zlepiania (hemaglutynacji) krwinek barana. Dzieje się tak dlatego, że czynnik ten to przeciwciało skierowane przeciwko fragmentowi Fc przeciwciał. Jeżeli doda się go do próbki, przyłącza się on do przeciwciał króliczych opłaszczających krwinki baranie, co skutkuje tworzeniem dużych konglomeratów i zlepianiem się krwinek. Taki wynik testu określany jest jako dodatni i potwierdza obecność czynnika reumatoidalnego we krwi lub innych płynach pobranych od pacjenta.
2. Obecność czynnika reumatoidalnego
Odczyn Waalera-Rosego wykonuje się w celu wykrycia obecności czynnika reumatoidalnego (RF) u osób z podejrzeniem choroby autoimmunologicznej, w celu potwierdzenia diagnozy.
Czynnik reumatoidalny występuje u około 80-85 proc. pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów. Jego brak nie wyklucza jednak rozpoznania RZS, podobnie jak jego obecność nie jest równoznaczna z rozpoznaniem RZS. W przypadku rozpoznania RZS miano czynnika reumatoidalnego koreluje z aktywnością choroby i jest czynnikiem rokowniczym.
Badanie odczynu Waalera-Rosego wykonuje się także w przypadku innych chorób reumatycznych, takich jak:
- toczeń rumieniowaty układowy (w 15-35 proc. przypadków);
- zespół Sjogrena;
- twardzina układowa;
- mieszana choroba tkanki łącznej;
- zapalenie wielomięśniowe i skórno-mięśniowe;
- krioglobulinemia.
Oprócz chorób reumatologicznych podwyższony odczyn Waalera-Rosego spotkać można też:
- w przewlekłych zapalnych chorobach wątroby (zwłaszcza w przewlekłym wirusowym zapaleniu wątroby);
- w przewlekłych zapalnych chorobach płuc;
- w przebiegu niektórych nowotworów, zwłaszcza wywodzących się z układu limfatycznego;
- w przebiegu zakażeń wirusowych (HIV, mononukleoza zakaźna, grypa), bakteryjnych (trąd, gruźlica, kiła) i pasożytniczych (malaria, filarioza).
Niski odczyn Waalera-Rosego stwierdza się też u ok. 1-2 proc. ludzi zdrowych. Częstość występowania czynnika RF wzrasta z wiekiem.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.