Oś serca

Oś serca jest pojęciem odnoszącym się do elektrofizjologii serca, czyli zagadnień dotyczących powstawania i przewodzenia pobudzeń elektrycznych w układzie bodźcoprzewodzącym serca. Nie dotyczy bezpośrednio anatomicznego ułożenia serca w klatce piersiowej.

Impulsy elektryczne powstające (w warunkach prawidłowych) w węźle zatokowym są w sposób uporządkowany przewodzone do mięśniówki komór. Wypadkowy wektor wszystkich wektorów rozchodzącego się w sercu pobudzenia stanowi właśnie "oś serca". Można więc powiedzieć, że jest to uproszczony kierunek rozchodzenia się prądu w układzie bodźcoprzewodzącym.

Oś serca może być prawidłowa (normogram), odchylona w lewo (lewogram lub sinistorgram) lub w prawo (dextrogram). Dokładne ułożenie osi serca określa się w oparciu o wyniki badania EKG (zwykle korzystając z zapisu z elektrod kończynowych) i podaje się w przybliżeniu (normogram, lewogram lub dextrogram) albo w sposób dokładny, podając kąta w stopniach.

Odchylenia osi serca mogą wynikać z wrodzonych wariantów budowy układu bodźcoprzewodzącego, częściej są jednak związane z zaburzeniami rytmu serca, blokami przewodzenia (typowo - bloki odnóg pęczka Hisa) lub z uszkodzeniami układu (blizna po zawale serca).

Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.