Plastyka rekonstrukcyjna stawu kolanowego
Plastyka rekonstrukcyjna stawu kolanowego to operacja, podczas której zniszczony staw kolanowy zastępowany jest protezą stawu. Kość udowa styka się z kością piszczelową w stawie kolanowym. Podczas wymiany stawu, końcowa część kości udowej jest usuwana i zastępowana elementem metalowym. Koniec kości piszczelowej jest także usuwany i zastępowany plastikowym kawałkiem z metalowym trzonkiem. W zależności od kondycji rzepki, plastikowy element może być pod nią umieszczony. Więzadło krzyżowe tylne to tkanka, która zazwyczaj stabilizuje staw kolanowy, tak aby podudzie nie mogło ślizgać się do tyłu w stosunku do kości udowej.
Plastyka rekonstrukcyjna stawu kolanowego
W tym artykule:
Wskazania i przygotowanie do plastyki rekonstrukcyjnej stawu kolanowego
Operacja ta jest przeznaczona dla osób, których staw kolanowy uległ zniszczeniu z powodu zapalenia stawów, urazu lub chorób stawu. Poza tym, jeśli pojawia się postępujący ból, sztywność, ograniczenie codziennego funkcjonowania pacjenta.
Przed operacją stawy są dokładnie badane i oceniane. Lekarz zapoznaje się także z lekami, które pacjent przyjmuje. Wykonuje się badanie krwi oceniające funkcjonowanie nerek i wątroby, a także test moczu. Rentgen klatki piersiowej i EKG mają wykluczyć choroby serca i płuc. Oceniana jest także waga pacjenta, ponieważ jeśli jest ona zbyt duża, nowy staw może się przemieścić.
Całkowita wymiana stawu kolanowego trwa 1,5-3 godzin. Po operacji pacjent jest monitorowany, a następnie przenoszony do szpitalnego pokoju. Przepływ moczu może być utrudniony po operacji, dlatego pacjent jest cewnikowany. Podczas operacji wymiany stawu kolanowego więzadło jest utrzymane i usuwane albo też zastąpione polietylenem. Każdy wariant całkowitej wymiany stawu kolanowego ma swoje korzyści i ryzyko.
Rekonwalescencja i możliwe komplikacje po operacji stawu kolanowego
Rehabilitacja jest bardzo ważną częścią rehabilitacji i wymaga pełnego uczestnictwa w niej pacjenta. Pacjenci mogą rozpocząć rehabilitację 48 godzin po zabiegu. W pierwszych dniach może pojawić się ból, dyskomfort, sztywność. Kolano jest stabilizowane podczas terapii fizycznej, spacerów i do spania. Możliwe jest korzystanie ze specjalnego urządzania, które porusza kolanem, podczas gdy pacjent się relaksuje. Pacjenci zaczynają chodzić używając kul, następnie uczą się chodzić po schodach. Ważne jest, aby po wyjściu ze szpitala pacjent kontynuował ćwiczenia w domu, by wzmacniał mięśnie, ćwiczył je, by nie dochodziło do przykurczów. Ranę ogląda lekarz i monitoruje jej stan. Pacjent zaś musi zwracać uwagę, czy nie pojawiają się jakieś oznaki infekcji – nieprawidłowe zaczerwienienie, rozgrzanie, puchnięcie, ból.
Aktywność fizyczna powinna być ograniczona do takiej, która nie będzie obciążała kolana. Zamiast sportów kontaktowych czy związanych z bieganiem, zaleca się golf i pływanie. Pacjent powinien poinformować lekarza lub dentystę podczas wizyty, że ma sztuczny staw kolanowy – jest on podatny na infekcje. Dlatego też przed, podczas i po zabiegach pacjent powinien przyjmować antybiotyki. Czasami kilka lat po operacji potrzebny jest drugi zabieg. Druga operacja nie ma jednak tak dobrej skuteczności, co pierwsza i wiąże się z wyższym ryzykiem wystąpienia komplikacji.
Ryzyko związane z całkowitą wymianą stawu kolanowego obejmuje powstanie skrzepów krwi w nodze, w której wstawiono sztuczny staw, a które mogą przemieścić się do płuc. Zatorowość płucna może spowodować skrócenie oddechu, ból w klatce piersiowej. Inne zagrożenia to zakażenia układu moczowego, nudności i wymioty, przewlekły ból i sztywności stawu kolanowego, krwawienie do stawu, uszkodzenia nerwów, uszkodzenia naczyń krwionośnych i zakażenie stawu kolanowego, które może wymagać powtórnej operacji. Poza tym ze znieczuleniem wiąże się ryzyko uszkodzenia płuc, serca, wątroby, nerek.
Źródła
- Wszczepienie endoprotezy kolanowej przy użyciu sprzętu do komputerowej nawigacji
- Dziak A. (red.), Rehabilitacja ortopedyczna: Tom 1-2, Urban & Partner, Wrocław 2009, ISBN 978-83-7609-081-8
- Gaździk T., Podstawy ortopedii i traumatologii narządu ruchu, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2001, ISBN 83-200-3317-9
- Szulc A. (red.), Wiktora Degi ortopedia i rehabilitacja tom 1-2, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003, ISBN 83-200-2823-X
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
