Punkcja opłucnej - torakocenteza
Punkcja opłucnej to zabieg, w którym pobierany jest płyn surowiczy jamy opłucnej. Pomocne jest to w określeniu przyczyny schorzenia płuc. Badanie wykonuje się, gdy występuje krwiak, wysięk lub przesięk jamy opłucnowej oraz gdy pojawia się atmosferyczne powietrze w jamie opłucnej, tzw. odma jamy opłucnowej. Nakłucie opłucnej zalecane jest również, gdy u pacjenta podejrzany jest ropniak. Wkłucie stosowane jest do leczenia, tzn. umożliwia usuwanie płynu z jamy opłucnowej.
Punkcja opłucnej - torakocenteza.
W tym artykule:
Na czym polega punkcja opłucnej?
Badanie polega na tym, że w powłoce tkankowej ściany klatki piersiowej umieszczana jest sterylna igła do punkcji .
Wprowadzana jest na taką głębokość, aby móc pobrać płyn opłucnowy do dalszych badań lub doprowadzić powietrze z jamy opłucnej. Na pobranym płynie przeprowadzane są szczegółowe badania, tzn. fizykochemiczne, bakteriologiczne oraz cytologiczne. Badanie stwierdza między innymi, czy pobrany płyn nie powstał wskutek wystąpienia stanu zapalnego w organizmie. Czasami punkcja jamy opłucnejstosowana jest w celach leczniczych, tzn. dzięki niej następuje usuwanie nadmiernej ilości płynu lub powietrza z jamy opłucnowej, aby umożliwić prawidłowe funkcjonowanie płuc.
Wskazania do punkcji opłucnej
Nakłucie opłucnejjest zalecane, między innymi wtedy, gdy w organizmie pojawiają się objawy wskazujące, że w jamie opłucnej znajduje się płyn. Są to:
- krwiak jamy opłucnej;
- wysięk, przesięk jamy opłucnej;
- odma jamy opłucnej;
- ropniak opłucnej.
Jakie powikłania mogą się pojawić i jak przebiega punkcja opłucnej?
Przed wykonaniem tego badania zalecane jest nie tylko rutynowe osłuchanie i opukanie klatki piersiowej, lecz także badania RTG klatki piersiowej lub USG klatki piersiowej. Badania pomogą ustalić dokładniejsze umiejscowienie nagromadzonego płynu.
Zazwyczaj podczas badania pacjent siedzi przy stoliku, na którym kładzie przedramiona, wcześniej zdejmuje ubrania z górnej części ciała. Lekarz aplikuje miejscowo środek odkażający i znieczulający. Badający wykonuje następnie nakłucie ściany klatki piersiowej specjalną igłą. Zazwyczaj grubość igły wynosi od 7 do 8 cm (średnica od 0,6 do 0,7 mm). Miejsce wkłucia to najczęściej VI przestrzeń międzyżebrowa, w linii pachowej środkowej na wysokości górnego brzegu żebra. Po wykonaniu nakłucia, lekarz wyjmuje mandryn (cienki drut gwarantujący prawidłowe udrożnienie igły), a do igły przykłada strzykawkę, w której tworzy się podciśnienie uczestniczące w kontrolowaniu głębokości igły w ciele pacjenta.
To właśnie za pomocą utworzonego podciśnienia wyciągany jest płyn opłucnowy lub powietrze, które są odsysane w momencie przebicia igłą opłucnej ściennej. Kiedy płyn jest już pobrany, zostaje on wysłany do laboratorium, w celu wykonania dalszych badań. Po badaniach stan pacjenta musi być kontrolowany jeszcze przez kilkanaście godzin. Wynik badania otrzymuje się w postaci opisu.
Wkłucie do jamy opłucnowejjest badaniem dosyć bezpiecznym, jeżeli wykonuje je doświadczony lekarz. Czasami może dojść do powstania pewnych powikłań, ale pojawiają się one bardzo rzadko. Są to:
- przebicie naczyń międzyżebrowych;
- przebicie płuca;
- odma opłucnowa.
Badanie może być wykonywane w każdym wieku, a także u kobiet w ciąży, ale bez poprzedzającego badania radiologicznego.
Źródła
- Inwazyjne metody leczenia nawracającego wysięku w jamie opłucnej o etiologii nowotworowej
- Noszczyk W., Chirurgia: repetytorium, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009, ISBN 978-83-200-3843-9
- Antczak A. Wielka interna - pulmonologia, Medical Tribune Polska, Warszawa 2010, ISBN 978-83-60135-76-1
- Szczeklik A. (red.), Choroby wewnętrzne, Medycyna Praktyczna, Kraków 2011, ISBN 978-83-7430-289-0
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
