Rumień cukrzycowy
Rumień cukrzycowy (rubeosis diabeticorum) występuje głównie u młodych osób cierpiących na cukrzycę typu 1. Zaczerwienienie skóry pojawia się na twarzy, dłoniach, stopach i klatce piersiowej. To powikłanie cukrzycy jest charakterystyczne w przypadku, jeśli cukrzyca nie jest kontrolowana lub jest kontrolowana słabo. Rumieniec cukrzycowy ma podobne podłoże jak retinopatia, nefropatia i neuropatia cukrzycowa – jest wynikiem uszkodzeń w drobnych naczyniach krwionośnych (naczyniach włosowatych, drobnych tętnicach i żyłach), czyli mikroangiopatii.
Rumień cukrzycowy (rubeosis diabeticorum) jest jedną ze zmian skórnych.
Zmiany skórne związane z cukrzycą
Wszystkie zmiany skórne powiązane z przebiegiem cukrzycy i zmianami, które wywołuje w organizmie, pojawiają się u 30-60 proc. pacjentów. Zmiany skórne w cukrzycy mogą być objawami pojawiającymi się w jej niezaawansowanym przebiegu oraz powikłaniami narządowymi, które pojawiają się dopiero w przypadku zaawansowania choroby lub przy braku jej kontroli.
Częste infekcje skóry powinny skłonić do badań w kierunku cukrzycy. 20 proc. osób, które uskarżają się na nawracające zakażenia skóry, ma cukrzycę. Najczęściej pojawiają się u nich zakażenia Candida albicans, czyli grzybicze, w okolicach fałd skóry, przestrzeni międzypalcowych, narządów płciowych, kącików ust. Częste zakażenia grzybicze w przypadku cukrzycy wiążą się z osłabionym działaniem u nich granulocytów, odpowiedzialnych za niszczenie komórek grzybów.
Skórne zakażenia bakteryjne u cukrzyków nie są częstsze niż u zdrowych osób, mają jednak ostrzejszy przebieg. U chorych na cukrzycę dochodzi do pojawienia się ostrych form choroby nazywanej różą. Jest to róża pęcherzowa, krwotoczna i zgorzelinowa.
Łupież rumieniowy może być traktowany jako wczesny objaw cukrzycy. A to ze względu na to, że bakteria go wywołująca, Propionibacterium minutissimum, jest bakterią fermentującą glukozę, której u cukrzyka jest nadmiar.
W przypadku cukrzycy typu 1 zwiększa się ryzyko pojawienia się u chorego łysienia plackowatego i bielactwa. Ma to związek z mechanizmami autoimmunologicznymi.
Insulinooporność w przypadku cukrzycy typu 2 może prowadzić do tzw. „rogowacenia ciemnego”.
Zmiany skórne jako powikłania cukrzycy
Powikłania cukrzycy pojawiają się dopiero wtedy, kiedy dojdzie do zaawansowania choroby, wskutek braku lub nieprawidłowego jej kontrolowania. Najczęściej dochodzi do zespołu PPP, czyli do dermopatii cukrzycowej. Objawia się ona dobrze odgraniczonymi, różowo-żółtymi, lekko wklęsłymi i okrągłymi plamami. Pojawiają się przede wszystkim na podudziach.
Rumień cukrzycowy (rubeosis diabeticorum) jest jedną ze zmian skórnych, które sugerują pewne zaawansowanie cukrzycy. W przebiegu cukrzycy dochodzi do uszkodzenia drobnych naczyń krwionośnych, czyli do mikroangiopatii. Uszkodzeniu ulegają naczynia krwionośne skóry, co wywołuje pojawianie się nieostro odgraniczonych, zlewających się zaczerwienień. Pojawiają się na twarzy, dłoniach, stopach i klatce piersiowej.
Inne powikłania skórne cukrzycy to pęcherze cukrzycowe (bullosis diabeticorum), czyli samoczynne tworzenie się pęcherzy na skórze, szczególnie na podudziach i stopach.
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
