Syndrom DDD – definicja, role dziecka w rodzinie, objawy, leczenie
Syndrom dorosłego dziecka z rodzin dysfunkcyjnych (DDD) jest zespołem cech i zachowań, które powstały w skutek różnych okoliczności w dzieciństwie. Syndrom DDD powstaje w chwili gdy rodzina nie spełnia swoich podstawowych zadań wobec dziecka, czyli nie opiekuje się nimi oraz nie wychowuje. Jakie są cechy osoby z syndromem DDD?
1. Co to jest syndrom DDD?
Syndromu DDD doświadczają osoby, których rodzice nie wypełniali prawidłowo swoich funkcji. Często w takich rodzinach obecna jest przemoc fizyczna, alkohol, narkotyki, brak wsparcia. Rodziną dysfunkcyjną jest także rodzina niepełna, w której rodzice pracują na emigracji, są po rozwodzie lub rodzice nie żyją.
Dziecko w takiej dysfunkcyjnej rodzinie dorasta w poczuciu zagrożenia, braku bezpieczeństwa i braku wartości. Syndrom DDD może dotyczyć także dzieci, na które spadają obowiązki należące do opiekunów. Syndrom dorosłego dziecka z rodzin dysfunkcyjnych nie dotyczy tylko rodzin z problemem alkoholowym. Syndrom DDD dotyczy także rodzin, które sprawiają wrażenie dobrze funkcjonujących, ale pojawia się w nich np. pracoholizm, brak poszanowania dla przestrzeni dziecka.
Jeżeli rodzice nie okazują sobie bliskości, zaangażowania, odpowiedzialności, szacunku dziecko czerpie od nich takie wzorce. Ma wówczas problemy z budowaniem relacji w swoim dorosłym życiu. Dziecko ma problem z odnalezieniem swojej roli w życiu, żyje w ciągłym stresie.
2. Role dziecka w rodzinie
Chcąc ratować system rodzinny dziecko wciela się w następujące role:
- Kozioł ofiarny - dziecko sprawia problemy wychowawcze, jest słabym uczniem, bierze udział w bójkach. Dziecko jest obwiniane o wszystkie problemy z jakimi zmaga się rodzina i jednocześnie rodzice wyładowują na nim negatywne emocje.
- Bohater rodzinny - świetny uczeń, odpowiedzialne, pomocne dziecko. Nie sprawia kłopotów, utrzymuje iluzję idealnej rodziny. Dziecko zazwyczaj przejmuje na siebie zobowiązania rodziców.
- Dziecko niewidzialne - ciche, wycofane dziecko, niesprawiające problemów
- Powiernik - jeden z rodziców zwierza się dziecku z problemów sprawiając wrażenie wyjątkowości dziecka.
- Sojusznik - dziecko jest mediatorem pomiędzy rodzicami.
3. Objawy DDD
Objawy DDD dotyczą zarówno strefy emocjonalnej jak i relacji z innymi osobami.
Osoba, która doświadczyła syndromu DDD spotyka się z następującymi objawami:
- smutek,
- drażliwość,
- ciągłe uczucie niepokoju,
- poczucie pustki
- zamartwianie się o przyszłość
- poczucie wstydu
- niska samoocena
- poczucie braku kompetencji
- unikanie ryzyka
- oczekiwanie na negatywne skutki decyzji
- problemy w interpretacji emocji
- przekonanie o samowystarczalności
- strach przed popełnieniem błędu.
Osoba z syndromem DDD ma także problemy w funkcjonowaniu z innymi osobami. Objawy w relacjach z osobami to:
- problem z mówieniem o swoich emocjach
- lęk przed związkiem
- wysoki współczynnik rozwodów
- brak umiejętności interpersonalnych
- problemy z odnalezieniem się w roli rodzica
- problemy w budowaniu trwałych relacji
Zobacz także:
4. Jak leczyć syndrom DDD?
Osoby z syndromem DDD zgłaszają się po pomoc gdy ich relacje wiszą na włosku, gdy nie mogą stworzyć trwałej relacji, gdy mają problemy w relacjach z partnerem. Leczenie jest wskazane jeżeli stany emocjonalne są niepokojące. Leczenie syndromu DDD wymaga psychoterapii, nazwania swoich problemów i uporania się z nimi.
Leczenie DDD nie należy do łatwych. Najważniejszy krok to udanie się do terapeuty oraz uświadomienie sobie problemu jaki nas dotyczy. Należy sobie uświadomić, że nasze życie zależy od nas samych.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.