Temperament - charakterystyka, rodzaje temperamentu według Hipokratesa i Galena, rodzaje według Pawłowa

Temperament to wrodzone cechy ludzkiej osobowości, które dziedziczymy w genach. Jest to wyróżnik danej jednostki. Temperament ujawnia się już w pierwszym roku życia i to on stanowi podstawę do kształtowania się oraz rozwoju osobowości. Jest to punkt wyjściowy, na którym dalej formuje się nasza osobowość. Naukowcy mówią, że temperament jest wszystkim, co zostanie po nas, jeśli odejmiemy inteligencję ogólną oraz wszystkie zdolności poznawcze.

Właśnie we wczesnym dzieciństwie temperament jest najbardziej widoczny, ponieważ z kolejnymi latami rozwoju do naszych genetycznie odziedziczonych cech dochodzi sfera intelektualna. Temperament jest czymś, co dziedziczymy w genach i jest fundamentem rozwoju naszej dalszej osobowości.

Czym objawia się nasz temperament? Najprościej zaobserwujemy, jaki mamy temperament, w sytuacjach życia codziennego. W tym, jak bardzo emocjonalnie reagujemy na wszelkiego rodzaju bodźce oraz jak radzimy sobie w sytuacjach konfliktowych i w sytuacjach zagrożenia.

Nad temperamentem oraz jego podziałem myśleli już starożytni uczeni i filozofowie. Hipokrates, czyli ojciec medycyny, stwierdził, że w każdym człowieku występuje właściwa mu proporcja czterech soków - humorów. Te soki to czarna żółć, żółta żółć, krew i flegma, natomiast w II wieku naszej ery kolejny lekarz Galen każdemu z wymienionych soków podporządkował rodzaj temperamentu.

Flegmatyk - łatwo się domyśleć, że u flegmatyka dominuje flegma. Osoby flegmatyczne wyznacza wysoka samokontrola. Osoby te trudno wyprowadzić z równowagi. Są dobrymi słuchaczami i obserwują wszystko z boku i oceniają przebig sytuacji. Osoby flegmatyczne działają powoli, preferują pracę, która nie wymaga pośpiechu. Długo zajmuje im budowanie relacji uczuciowej oraz intymnej.

Sangwinik - ten typ temperamentu został dopasowany do krwi. Sangwinik podobnie jak flegmatyk jest osobą stabilną, ale to koniec podobieństw. Sangwinik jest optymistycznie nastawiony do życia, otwarty oraz towarzyski. Osoby z temperamentem sangwinik szybko nawiązują relacje, ale czasem ten typ może sie wydawać zbyt władczy oraz dominujący. Sangwinicy są emocjonalni i nie ukrywają tych emocji. Nsjlepsza praca dla nich to taka, która wymaga działania i szybkiego podejmowania decyzji.

Melancholik - u osób melancholijnych dominuje czarna żółć. Osoby te są na ogól pesymistami, nieustannie towarzyszą im jakieś lęki oraz są osobami mało pewnymi siebie. Melancholik jest bardzo wrażliwy na krytykę innych osób, często zdanie obcych osób przedkłada na swoje własne. Melancholik jest dobrym słuchaczem, ale przyjaciół i znajomych dobiera bardzo ostrożnie i powoli. Osoba melancholijna bardzo dużo czasu spędza na refleksjach. Są to bardzo często osoby "artystyczne dusze".

Choleryk - ostatni sok to żółta żółć i został on dopasowany do choleryka. Podobnie jak sangwinik lubi działać oraz dominować. Jednak u choleryków czasem te cechy przybierają zbyt duże rozmiary. Dorastają czasem do rozmiarów gniewu i agresji. Cholerycy są ambitni. Lubią podejmować nowe wyzwania i podejmować trudne decyzje. Cholerycy bardzo nie lubią, kiedy ktoś nie zgadza się z ich zdaniem i nie przyjmują konstruktywnej krytyki.

• Czy przeciwieństwa się przyciągają?
• Czy jesteś impulsywny?
• Nieśmiałość u dzieci
• Typy osobowości

Rosyjski filozof oraz lekarz, zdobywca nagrody Nobla z dziedziny fizjologii i medycyny, również dokonał podziału temperamentów. Pawłow podczas podziału brał pod uwagę cechy ośrodkowego układu nerwowego, które uważał za wrodzone. Rozważał siłę procesu pobudzenia (najważniejszy według niego czynnik decydujący o temperamencie), hamowanie ochronne, równowagę i ruchliwość procesów nerwowych.

Podział Pawłowa wygląda następująco: melancholik zalicza się do typu słabego, natomiast typ silny dzieli się na dwa podtypu: niezrównoważony oraz zrównoważony-powolny i zrównoważony-ruchliwy. Niezrównoważony dopasował do choleryków, zrównoważony-powolny do flegmatyków, natomiast zrównoważony-ruchliwy to z kolei sangwinik.