Terapia uzależnień

Alkohol, narkotyki, hazard - uzależnienia wywołane tymi używkami są niezwykle ciężkie do wyleczenia. Depresja, uczucie paniki, lęku, paranoja są tylko mała częścią dolegliwości wywołanymi przez używki. Same dobre chęci, by się wyleczyć nie zawsze wystarczą. Potrzebna jest pomoc specjalisty i grupy wsparcia. Duże znaczenie ma także oparcie w rodzinie i najbliższych. Jednak, żeby zacząć leczenie, uzależniony musi uświadomić sobie, że jest chory. I to poważnie. Następnie musi uwierzyć, że terapia uzależnień jest najlepszym sposobem na wyleczenie.

1. Leczenie uzależnień

• Terapia substytucyjna

Ten rodzaj terapii leczenia uzależnienia jest najbardziej kontrowersyjny. Lekarz zapisuje choremu preparaty doustne o działaniu podobnym do tego, które wywołują narkotyki dożylne. Organizm chorego powoli odzwyczaja się od narkotyków podawanych dożylnie i z czasem można je odstawić. Równie ważna, jak kontrolowane przyjmowanie leku, jest psychoterapia. Dzięki przyjmowaniu preparatów o działaniu narkotycznym, nie dochodzi do wystąpienia objawów abstynenckich. Następuje osłabienie chęci do zażywania narkotyków. Poza tym zmniejsza się ryzyko zakażenia się chorobą przenoszoną na brudnych igłach. Leczenie uzależnienia przeprowadza się w specjalnym ośrodku ambulatoryjnym. Lek, który jest w w zasadzie narkotykiem, podaje się choremu raz dziennie. Tego typu terapia jest wprowadzająca do dalszego leczenia. Uzależnienia pozostają nadal. Choć środek uzależniający nie jest już tak groźny.

• Terapia ukierunkowana na abstynencję

Ten rodzaj terapii zaczyna się całkowita detoksykacją organizmu. Potem następuje leczenie właściwe. Żeby terapia mogła być skuteczna należy zrezygnować z przyjmowania jakichkolwiek środków psychotropowych. Terapia ukierunkowana na abstynencję jest stosowana w wypadku słabszego uzależnienia od np. marihuany. Warunkiem skuteczności terapii jest bardzo silna motywacja. Bardzo ważne jest wsparcie rodziny i najbliższych. Chory musi z całą pewnością chcieć wrócić do zdrowia. Terapia opiera się na założeniu, że uzależniony ma trudności w interakcjach z ludźmi oraz jest zamknięty na otoczenie. Psychoterapia będzie dotyczyła nauki budowania zdrowych i silnych więzów międzyludzkich.

• Terapia poznawczo-behawioralna

Osoba uzależniona uczy się jak rozpoznawać i unikać sytuacji, w których ryzyko sięgnięcia po narkotyk jest większe oraz jak zwalczać pokusę. Ten rodzaj terapii opiera się na powtarzalności. Chory jest stawiany w sytuacji, która stanowi dla niego pokusę. Po pewnym czasie choremu jest łatwiej przejąć kontrolę nad sytuacją. Jest to metoda dająca najszybsze rezultaty. Często wspierana jest leczeniem farmakologicznym. Trwa około 12 tygodni i składa się z kilkunastu sesji. Chory musi przeprowadzić własną analizę, zajrzeć w głąb siebie.