Usunięcie elektrody sercowej
Zabieg polega na usunięciu jednej lub więcej elektrod stymulatora serca lub kardiowertera-defibrylatora z wnętrza serca, jeśli nie funkcjonują one prawidłowo. Taka sytuacja może powstać, gdy elektroda zostanie zniszczona w sercu lub poza nim, duże ilości tkanki gromadzą się na jej końcu, co powoduje, że potrzeba więcej energii niż urządzenie stymulujące dostarcza.
Usunięcie elektrody sercowej
Przygotowanie do usunięcia elektrody sercowej i przebieg zabiegu
Przygotowania do zabiegu:
- należy zapytać lekarza, jakie środki pacjent powinien odstawić kilka dni przed operacją, cukrzycy powinni poinformować lekarza o swojej chorobie;
- w nocy przed zabiegiem nie wolno jeść ani pić – jeśli trzeba połknąć lekarstwa, można popić je tylko łykiem wody;
- w szpitalu pacjent otrzyma specjalne ubranie, biżuterię i cenne przedmioty należy zostawić w domu;
- w szpitalu trzeba będzie pozostać na noc, dlatego należy przynieść ze sobą potrzebne środki do higieny.
Zabieg trwa od 2 do 6 godzin. Pacjent otrzymuje najpierw specjalną koszulę, kładzie się do łóżka, a pielęgniarka zakłada wejście dożylnie. Klatka piersiowa i pachwina jest golona i dezynfekowana. Ciało przykrywa się sterylnym materiałem. Pielęgniarka podłącza pacjenta do urządzeń monitorujących czynności życiowe. Poprzez wejście dożylnie podane zostaną środki usypiające. Przewody można usunąć na dwa sposoby:
- poprzez naczynie podobojczykowe w klatce – najczęściej stosowana metoda;
- poprzez tętnicę udową – tę metodę stosuje się, gdy nie można skorzystać z pierwszego sposobu.
Lekarz znieczula określone miejsce, umieszcza w żyle osłonkę i kieruje ją do miejsca, w którym przewody stykają się z sercem. Za pomocą lasera lub innych narzędzi dostarcza się energii, by usunąć tkankę przytrzymującą elektrody. Pacjent, który w tym momencie zabiegu jest lekko usypiany, może poczuć ciągnięcie, ale nie powinien czuć bólu. Nowe elektrody można umieścić podczas tego zabiegu lub później. Lekarz usuwa osłonkę.
Po zabiegu usuwania elektrody sercowej
Pacjent pozostaje w szpitalu na noc. Urządzenia monitorują cały czas pracę jego serca. Jeśli wszczepiono nowe urządzenie stymulujące, wykonana zostanie również elektrokardiografia ambulatoryjna. Jeśli zabieg prowadzono przez tętnicę udową, pacjent musi przez kilka godzin leżeć w łóżku. Dzień po zabiegu wykonuje się prześwietlenie klatki piersiowej, by sprawdzić pozycję elektrod. Przed wyjściem ze szpitala pacjent otrzymuje informacje na temat leków i powrotu do aktywności fizycznej.
Powodzenie niepowikłanego usuwania elektrod zależy od doświadczenia operatora wykonującego zabieg. Powikłania zdarzają się rzadko, jednak do najpoważniejszych należą: krwawienia wywołane uszkodzeniem ścian dużych naczyń, które nie daje się opanować bez interwencji chirurgicznej, zator płucny, zator powietrzny, krwiak oraz zakrzepica. W celu uniknięcia następstw śmiertelnych, ośrodki, w których wykonuje się zabiegi usuwania elektrod powinny mieć dostęp do oddziałów kardiochirurgicznych w celu szybkiej interwencji.
Źródła
- Budowa kardiowertera-defibrylatora
- Krzemińska Pakula M. (red.), Kardiologia kliniczna, D.W. Publishing Co., Szczecin 2010, ISBN 1-57107-108-3
- Mandecki T. Kardiologia, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2005, ISBN 83-200-2912-0
- Kahn G. Choroby serca. Diagnostyka i terapia, Urban & Partner, Wrocław 2000, ISBN 83-87944-50-5
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
