Trwa ładowanie...

Wrzód weneryczny - charakterystyka, objawy, leczenie, profilaktyka

 Katarzyna Wąś-Zaniuk
07.06.2021 14:09
Wrzód weneryczny, nazywany również wrzodem miękkim zaliczany jest do bakteryjnych chorób wenerycznych. Chorobę wywołują gram-ujemne pałeczki Haemophilus ducreyi.
Wrzód weneryczny, nazywany również wrzodem miękkim zaliczany jest do bakteryjnych chorób wenerycznych. Chorobę wywołują gram-ujemne pałeczki Haemophilus ducreyi. (123rf)

Wrzód weneryczny, nazywany również wrzodem miękkim zaliczany jest do bakteryjnych chorób wenerycznych. Chorobę wywołują gram-ujemne pałeczki Haemophilus ducreyi. Na zarażenie wrzodem wenerycznym narażeni są przede wszystkim te osoby, które unikają stosowania prezerwatyw. Ryzykowne zachowania seksualne również mogą doprowadzić do rozwoju tej choroby. Co jeszcze warto wiedzieć? Jak przebiega leczenie wrzodu miękkiego?

spis treści

1. Czym jest wrzód weneryczny?

Wrzód weneryczny, nazywany także wrzodem miękkim zaliczany jest do grupy chorób przenoszonych drogą płciową (STD - sexually transmitted disease). Wrzód miękki, podobnie jak kiła, rzeżączka, ziarniniak pachwinowy czy chlamydioza, stanowi weneryczną chorobę zakaźną o podłożu bakteryjnym. Czynnikiem wywołującym schorzenie są gram-ujemne pałeczki Haemophilus ducreyi.

10 rzeczy na temat seksu, których nie dowiesz się od swojego ginekologa
10 rzeczy na temat seksu, których nie dowiesz się od swojego ginekologa [10 zdjęć]

Większość kobiet doświadcza silnego pożądania seksualnego w momencie wystąpienia owulacji, czyli wtedy,

zobacz galerię
Zobacz film: "Kiła [Wirtualna poradnia]"

Do zakażenia może dojść w trakcie stosunku seksualnego bez zabezpieczenia z osobą zarażoną wrzodem wenerycznym. Dane statystyczne pokazują, że choroba częściej występuje u mężczyzn niż u kobiet.

W przypadku dziesięciu procent chorych, wrzód miękki występuje wraz z innymi chorobami wenerycznymi, takimi jak opryszczka narządów płciowych czy rzeżączka. Do endemicznych rejonów występowania schorzenia zalicza się kraje rozwijające się, należące do strefy klimatycznej Afryki, Azji Południowo-Wschodniej i Ameryki Środkowej. W Europie czy w krajach Ameryki Północnej choroba występuje niezwykle rzadko. Wrzodem wenerycznym mogą oczywiście zarazić się osoby często podróżujące do rejonów charakteryzujących się wysokim wskaźnikiem zachorowalności.

Wrzód miękki może również wystąpić u pacjentów, którzy:

  • uprawiają prostytucję,
  • preferują ryzykowne zachowania seksualne,
  • często zmieniają partnerów seksualnych,
  • w nienależyty sposób dbają o higienę narządów intymnych,
  • nie używają prezerwatyw.

2. Objawy chorobowe

W przypadku zakażenia wrzodem wenerycznym gram-ujemne pałeczki Haemophilus ducreyi wnikają do organizmu pacjenta za pośrednictwem błon śluzowych lub naskórka, w którym doszło do przerwania ciągłości tkanek. Po okresie wylęgania trwającym od dwóch do czternastu dni, w miejscu wniknięcia bakterii powstaje krostka, plamka lub grudka. Zazwyczaj powoduje ona ból. Chorobie może towarzyszyć również powiększenie węzłów chłonnych. Po upłynięciu kolejnych dni plamka lub grudka zaczyna zamieniać się w nadżerkę lub owrzodzenie. Na dnie owrzodzenia można dostrzec żółtoszarą ziarninę lub ropną wydzielinę. W przypadku mężczyzn owrzodzenia pojawiają się zwykle w okolicach napletka, żołędziu prącia, w obrębie worka mosznowego. W przypadku kobiet objawy chorobowe zazwyczaj obejmują przedsionek pochwy, wargi sromowe mniejsze, odbyt. Panie mogą uskarżać się na problemy z oddawaniem moczu, upławy z pochwy.

Sprawdź koniecznie:

Tymi chorobami najczęściej można się zaradzić podczas stosunku

Jeśli pacjent uprawiał seks oralny z osobą zakażoną, owrzodzenia mogą występować w obrębie wnętrza jamy ustnej. Wrzód weneryczny może zaatakować język, wargi podniebienie. Dodatkowymi objawami chorobowymi są zmęczenie, podwyższona temperatura ciała.

3. Leczenie wrzodu wenerycznego

Leczenie wrzodu wenerycznego obejmuje stosowanie środków farmaceutycznych, tzn. antybiotyków. W przypadku tej choroby wenerycznej, najczęściej przepisywanymi środkami farmakologicznymi są makrolidy takie jak azytromycyna i erytromycyna, ceftriakson a także ciprofloksacyna (fluorochinolon). Leczeniu powinni zostać poddani również partnerzy seksualni zakażonego.

4. Profilaktyka choroby

Profilaktyka choroby obejmuje stosowanie prezerwatyw (nawet w przypadku seksu oralnego!), unikanie przypadkowych kontaktów seksualnych z nieznajomymi, unikanie ryzykownych zachowań seksualnych, dbanie o higienę intymną.

Zdaniem wielu lekarzy prezerwatywa stanowi najlepszy środek ochronny, który może uchronić pacjenta przed chorobą przenoszoną drogą płciową.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze