Zespół nadreaktywnego pęcherza - przyczyny, objawy, rozpoznanie i leczenie
Zespół nadreaktywnego pęcherza (OAB, nazywany potocznie pęcherzem nadreaktywnym) objawia się częstym, niekontrolowanym oddawaniem moczu. Jest to powszechna, choć wstydliwa dolegliwość. Według badań, jedna na sześć dorosłych osób miewa symptomy zespołu nadreaktywnego pęcherza, przy czym u jednej trzeciej pacjentów z tą dolegliwością od czasu do czasu występuje niekontrolowany wyciek moczu.
1. Przyczyny i objawy zespołu nadreaktywnego pęcherza
Symptomy tej dolegliwości to: częstomocz; parcia naglące – niepohamowana potrzeba oddania moczu, wynikająca z nieprawidłowych skurczów pęcherza; nietrzymanie moczu z powodu uczucia parcia – niedający się powstrzymać wyciek moczu z powodu parcia.
Częste jest także kilkakrotne wstawanie w nocy, by skorzystać z łazienki. Symptomy te powstają w wyniku zaburzenia czynności nerwów odpowiedzialnych za zaopatrzenie narządów układu moczowego, czasem związane z chorobami jelita grubego. Dokładny mechanizm występowania zespołu nadreaktywnego pęcherza nie jest do końca znany. Wiadomo, że mięśnie pęcherza stają się zbyt aktywne i kurczą się mimowolnie.
U zdrowej osoby mięsień pęcherza jest rozluźniony w miarę jak pęcherz stopniowo się napełnia. Kiedy jest napełniony mniej więcej w połowie, człowiek zaczyna odczuwać chęć oddania moczu. Większość osób jest w stanie wstrzymywać się od oddania płynu przez dłuższy czas, czekając na dogodny moment, kiedy będą mogły skorzystać z toalety. Natomiast u osób z zespołem nadreaktywnego pęcherza mięsień pęcherza zdaje się wysyłać mylące sygnały do mózgu. Pęcherz może czuć się pełniejszy niż jest w rzeczywistości. W rezultacie skurcze pęcherza następują zbyt wcześnie, kiedy jest stosunkowo pusty. Dana osoba musi nagle pójść do łazienki, nawet jeśli tego nie chce – i nie ma dużej kontroli nad swoim pęcherzem.
Przyczyna tego stanu nie jest zbadana. Symptomy mogą być bardziej dokuczliwe u osób znajdujących się w stresie, a także po spożyciu niektórych napojów, na przykład kawy, herbaty, napojów gazowanych z kofeiną oraz alkoholu. W niektórych przypadkach objawy zespołu nadreaktywnego pęcherza rozwijają się jako powikłanie chorób neurologicznych i mózgu, na przykład choroby Parkinsona, stwardnienia rozsianego lub po urazie rdzenia kręgowego. Objawy zbliżone do zespołu nadreaktywnego pęcherza są charakterystyczne dla infekcji dróg moczowych lub kamieni w pęcherzu.
2. Rozpoznanie i leczenie zespołu nadreaktywnego pęcherza
Objawy zespołu nadreaktywnego pęcherza mogą towarzyszyć również innym schorzeniem. Aby dokonać prawidłowej diagnozy, wykonuje się badanie moczu i test wkładkowy – mierzy się ilość wyciekającego moczu. Ważne jest również badanie urodynamiczne.
Zespół nadreaktywnego pęcherza można leczyć za pomocą farmakoterapii, elektromodulacji, a także operacyjnie. Do zabiegów chirurgicznych są kwalifikowani pacjenci, u których metody leczenia zachowawczego okazały się nieskuteczne. Dotyczy to niewielkiego odsetka pacjentów, u których operacja jest traktowana jako ostateczność. Leczenie farmakologiczne polega na zwalczaniu skurczów mięśni pęcherza moczowego. Podawane są leki antycholinergiczne oraz spazmolityczne, które działają rozkurczająco na mięśniówkę gładką pęcherza moczowego. Pomocniczo stosowane są także leki alfa-adrenergiczne oraz niektóre trójpierścieniowe antydepresanty.
Prowadzone są badania nad skutecznością leków blokujących kanały wapniowe w tej chorobie. Dopęcherzowo czasami podaje się środki miejscowo znieczulające (przy silnych bólach stercza).
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.