Znamię Beckera - charakterystyka i leczenie

Ta choroba skóry znacznie częściej dotyka mężczyzn niż kobiet. Znamię barwnikowe zazwyczaj pojawia się na ramionach, w górnej części klatki piersiowej lub na plecach w okolicy łopatki. Nie ustalono jednoznacznie, dlaczego pojawiają się zmiany skórne Beckera. Przypuszcza się, że może to być uwarunkowane genetycznie.

Na ich występowanie prawdopodobnie wpływają androgeny, ponieważ przebarwienia na skórze widoczne są najczęściej, kiedy chłopak lub dziewczyna stają się dojrzali płciowo. Dodatkowo osoby z takimi plamami na ciele mają większą liczbę receptorów tego hormonu płciowego.

Zmiana skórna początkowo jest delikatna i mała, ale podczas pierwszych kilku lat od pojawienia się, stale rośnie. Po kilku miesiącach lub latach pokrywają ją brązowe lub czarne włosy. Ich gęstość jest różna, czasami mogą nie pojawić się wcale. Skóra w chorym miejscu może stać się grubsza i pokryć się trądzikiem. Powstała plama na skórze nie zniknie, może jedynie u dorosłej osoby ulec wyblaknięciu.

Czasami znamię Beckera może mieć związek z nowotworem mięśni gładkich, rzadko z niedostatecznym wykształceniem struktur skórnych. Ma ono łagodny charakter, raczej nie grozi zmianami złośliwymi. Umiejscawia się na ciele jednostronnie. Rozmiar znamienia Beckera waha się od kilku do kilkunastu centymetrów. Ma ono najczęściej kolor jasnobrązowy.

Znamię Beckera nie jest groźne dla zdrowia pacjenta, ale taka zmiana skórna może wskazywać na zwiększone ryzyko pojawienia się czerniaka skóry, co wymaga stałej obserwacji. Samo znamię nie wymaga specjalnego leczenia. Dla wielu ludzi stanowi bardziej problem natury estetycznej. Można wówczas zastosować leczenie laserowe i środki zawierające hydrochinon. Plama prawdopodobnie ulegnie wyblaknięciu, jednak nie zniknie całkowicie.

Warto też unikać ekspozycji na słońce i opalania się w solarium, ponieważ promieniowanie UV powoduje ciemnienie zmiany skórnej. Nie ma natomiast przeciwwskazań do usuwania owłosienia metodą golenia, depilacji, elektrolizy czy depilacji laserowej. Rzadko kiedy w takich przypadkach proponuje się leczenie chirurgiczne, chyba że znamię zlokalizowane jest w widocznym na ciele miejscu.

Źródła

1. Kaszuba A. (red.), Dermatologia - diagnostyka różnicowa, Urban & Partner, Wrocław 2009, ISBN 978-83-7609-039-9
2. Błaszczyk-Kostanecka M., Wolska H. Dermatologia w praktyce, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2009, ISBN 978-83-200-3715-9
3. Jabłońska S., Majewski S., Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2010, ISBN 978-83-200-4154-5
4. Kokot F. Diagnostyka różnicowa objawów chorobowych, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2007, ISBN 978-83-200-3295-6