Buldog francuski - wychowanie, pielęgnacja, choroby, akcesoria

Buldog francuski to rasa psów małych, lecz masywnych. Dorosły osobnik waży ok. 9-13 kilogramów.

Charakterystyczne, duże uszy i krótki ogon zdecydowanie wyróżniają go od innych przedstawicieli gatunku. Opadające policzki buldoga francuskiego, lśniąca sierść i wiele rodzajów umaszczenia zjednują mu rzesze fanów.

Najpopularniejsze kolory sierści buldoga francuskiego to beżowy, czarny, brązowy, rzadko biało-czarny i niebieski. Buldog francuski niebieski nie jest jednak błękitny, a szarawy.

Anomalia w kolorze sierści wynika z nierównomiernego rozłożenia barwnika sierści, jego braku lub stopnia rozmycia, a także rozkładu włosów na ciele psa. Buldog francuski to idealny towarzysz zabaw z dziećmi.

Ma pokojowy, radosny charakter. Łatwo przystosowuje się do narzucanych zasad, lubi się przytulać i jest raczej leniwy – ze względu na zadyszkę woli krótkie, spokojne spacery. To pies, który nadaje się na mieszkańca bloku, ponieważ prawie nie szczeka.

Buldogi francuskie to bardzo pocieszne zwierzęta. Nie znoszą samotności, a w przypadku braku zainteresowania mogą chcieć o obie przypomnieć, wyrządzając niemałe szkody (buldog francuski sam w domu na długie godziny nie jest dobrym pomysłem).

Jeśli jednak poświeci cię im odpowiednią ilość uwagi, są kochane i przyjazne. Agresywny buldog francuski to stosunkowo rzadko spotykany problem.

Pielęgnacja buldoga francuskiego nie jest skomplikowana. Krótka sierść wymaga okresowego mycia (nie częściej niż co 3 miesiące) i czyszczenia powierzchownych zabrudzeń. Zmarszczki wokół pyska muszą być jednak starannie przecierane wilgotną ściereczką, by nie doprowadzić do stanów zapalnych.

Dbajmy też o uszy buldoga francuskiego, codzienna kontrola i czyszczenie w razie potrzeby zapobiegną utracie słuchu. Do pielęgnacji sierści buldoga francuskiego używajmy delikatnego, hipoalergicznego szamponu, wzbogaconego o beta-karoten, biotynę, kwasy omega-3 i omega-6. Rasa ta ma skłonność do alergii.

Żywienie buldoga francuskiego również wymaga znajomości tematu, ponieważ psy te mają skłonność do nadwagi i wzdęć. Należy uważać na smakołyki i karmić pupila na przemian karmą sucha i mokrą, jednak z dużą zawartością mięsa. Jeśli zauważymy, że pies jest alergikiem, ograniczmy tez spożycie zbóż.

Dorastający buldog francuski powinien być karmiony 4 razy dziennie, dorosłemu psu wystarczą dwa posiłki. Między posiłkami podawajmy pupilowi do chrupania kości wołowe. Wzmocnią zęby i będą dobrą rozrywką.

Krótka szyja buldoga francuskiego predysponuje psy do chorób związanych z układem oddechowym. Chrapanie i zaburzenia oddychania, a także wady krtani, nozdrzy i podniebienia mogą stanowić zagrożenie życia psa.

Kolejnymi popularnymi wadami genetycznymi buldoga francuskiego jest rozszczep warg i podniebienia. Szczenięta mają wówczas problem z jedzeniem, kichają, a podczas karmienia mleko wydobywa się nosem. To zaburzenie może prowadzić do zachłystowego zapalnie płuc.

Buldog francuski ma też tendencje do zapalenia spojówek. Dzieje się to przede wszystkim u zwierząt cierpiących na wypadnięcie gruczołu trzeciej powieki i dwurzędowość rzęs.

Zagęszczone włoski lub kulista, różowa tkanka wystająca spod trzeciej powieki odpowiadają za stany zapalne oczu i owrzodzenie rogówki. Problemy z oczami mają również buldogi francuskie niebieskie. Ta odmiana rodzi się często z zażółconą gałką oczną, co może prowadzić do zaćmy.

Buldogi lubią dzieci, chętnie się z nimi bawią. Pozwalają najmłodszym wykonywać polecania. Są przyjazne w stosunku do obcych, ale bywają też odważne i zadziorne (zwłaszcza samce wobec pobratymców tej samej płci).

Buldog francuski wyróżnia się bardzo dobrym słuchem. Jest odpowiednią rasą dla osób mieszkających na małym metrażu, bo nie potrzebuje dużej przestrzeni. Jest to jednak pies aktywny i żywiołowy, warto więc zapewnić mu codzienną dawkę zabawy. Co ciekawe, buldogi rzadko potrafią pływać, niechętnie też bawią się w wodzie.

Dawniej buldog francuski był ulubioną rasą arystokracji, choć pierwotnie w biedniejszych dzielnicach miast używany był do tępienia szczurów. Jest to pies bardzo inteligentny, chętnie bierze udział w szkoleniach i tresurze, o ile jest odpowiednio zmotywowany.

Odpowiednie akcesoria dla buldoga francuskiego to mocna skórzana smycz. U psów tej rasy nie zaleca się stosować szelek (mogą prowadzić do deformacji łokci) oraz obroży i łańcuszków zaciskowych.

Buldog angielski w ujęciu stereotypowym to pies agresywny i skłonny do bójek. Nic bardziej mylnego! Podobnie jak buldog francuski należy do rasy psów łagodnych i towarzyskich. Ma umiarkowany temperament, lubi towarzystwo. Bardzo źle znosi przebywanie w zamknięciu.

Buldog angielski jest odpowiedni dla rodzin z dziećmi. Jest bardzo cierpliwy, ale i mało uważny. W zabawie może niechcący zrobić krzywdę małemu dziecku, bo zupełnie nie zdaje sobie sprawy ze swojej masy i siły.

Pielęgnacja i wychowanie buldoga angielskiego

Buldog angielski to pies uparty i niezależny, stąd jego wychowanie nie jest łatwe. Opornie podchodzi do tematu tresury, co od właściciela wymaga dużych pokładów cierpliwości. Ze względu na krótką kufę, podobnie jak buldog francuski, źle znosi wysokie temperatury. Latem lepiej nie zabierać go na długie spacery.

Przedstawiciele tej rasy mają tendencję do chorób oczu, m.in. wad ustawienia powiek, dysplazji stawów biodrowych i łokciowych oraz wypadania rzepki. Jeśli chcemy znacznie ograniczyć ryzyko ich wystąpienia, należy kupić psa w sprawdzonej hodowli.