Choreoterapia, czyli terapia tańcem i ruchem
Choreoterapia, czyli terapia tańcem i ruchem należy do nurtu terapii poprzez sztukę i jest powszechnie praktykowana w USA i Europie Zachodniej. W Polsce wciąż zyskuje na popularności. Na czym polega i dlaczego warto z niej korzystać? Co trzeba wiedzieć?
1. Co to jest choreoterapia?
Choreoterapia, terapia tańcem, terapia tańcem i ruchem (z ang. dance movement therapy – DMT) to technika, która należy do nurtu arteterapii, czyli terapii poprzez sztukę. Jej nazwa pochodzi od słów: choreios – taneczny, choros – taniec, terapia – leczenie. Za jej ojca uznaje się węgierskiego tancerza, choreografa i teoretyka tańca, Rudolfa von Labana. Za główną pionierkę DMT uznaje się Marian Chace, amerykańską tancerkę, która jako pierwsza, wprowadziła terapię tańcem do świata zachodniej medycyny.
W myśl definicji Amerykańskiego Stowarzyszenia Terapii Tańcem (ADTA), terapia tańcem opiera się na wykorzystaniu ruchu jako procesu, który zwiększa fizyczną, psychiczną i duchową integrację człowieka. Choreoterapia to nie tylko taniec terapeutyczny. W toku kształtowania się terapii tańcem wyłoniły się w jej obrębie dwa nurty:
- psychoterapia tańcem i ruchem (dance movement therapy/psychotherapy – DMT/DMP),
- taniec terapeutyczny (therapeutic dance), w Polsce nazywany choreoterapią. W obu przypadkach twórczo wykorzystuje się taniec i ruch. Metody te mają także wiele wspólnego.
Tym, co je najbardziej różni, jest wykształcenie terapeuty oraz rodzaj i znaczenie relacji terapeutycznej. Ideą psychoterapii tańcem i ruchem jest psychoterapeutyczne wykorzystanie ekspresyjnego ruchu oraz tańca, poprzez który można zaangażować się w proces prowadzący do integracji: fizycznej, emocjonalnej, poznawczej i społecznej. Choreoterapia umożliwia osiągnięcie stanu równowagi pomiędzy ciałem a umysłem, ale i pomaga radzić sobie z własnymi emocjami, wspiera proces poznawania siebie, akceptacji własnego ciała, zwiększa kompetencje społeczne.
2. Zasady DMT
Założeniem choreoterapii jest myśl, że muzyka i ruch jest bezpiecznym środkiem terapeutycznym, a ruch odzwierciedla osobowość. Inne zasady przyjęte w terapii tańcem i ruchem to:
- ruch jest językiem symbolicznym i może odzwierciedlać procesy zachodzące w nieświadomości,
- ciało i umysł są w nieustannej interakcji, a zmiana ruchu wywiera wpływ na funkcjonowanie człowieka,
- improwizacja ruchowa pozwala eksperymentować z nowymi sposobami zachowania.
3. Na czym polega choreoterapia?
Choreoterapia wykorzystuje ruch jako element procesu, który ma doprowadzić do zwiększenia psychicznej i fizycznej integracji człowieka. Ruch jest traktowany jak język.
Choreoterapia obejmuje:
- taniec,
- improwizację ruchową,
- ćwiczenia muzyczno – ruchowe,
- ćwiczenia usprawniające ciało,
- ćwiczenia wzmacniające i rozciągające mięśnie,
- ćwiczenia oddechowe i relaksacyjne.
4. Cele choreoterapii
Podstawowe elementy tańca, ruch i rytm, pomagają osiągnąć harmonię ciała i umysłu, ponieważ ułatwiają poznanie siebie i swoich emocji, ale i komunikowania się z innymi. Można powiedzieć, że celem choreoterapii nie jest taniec sam w sobie i jako taki, a dotarcie do uczuć, które nie są zwerbalizowane. Poprzez taniec wyzwala się energia, ekspresja, ale i skumulowane w ciele emocje. Dzięki temu można się otworzyć zarówno na swoje potrzeby, jak i potrzeby innych. Ale to nie wszystko. Terapia tańcem, poprzez muzykę i ruch, wpływa na system nerwowy, dzięki wzbudza pozytywne emocje, obniża napięcie, relaksuje, buduje poczucie własnej wartości. W choreoterapii nie obowiązują ani precyzyjne wskazówki, ani ćwiczenia polegające na poznawaniu i szlifowaniu sekwencji ściśle sprecyzowanych kroków.
5. Dla kogo choreoterapia?
Choreoterapia czerpie z terapeutycznych walorów tańca. Jest polecana osobom, które:
- mają problem z samoakceptacją,
- są nieśmiałe,
- mając trudności w kontaktach towarzyskich,
- są zainteresowane mową ciała i jego rolą w komunikacji niewerbalnej,
- nie radzą sobie ze stresem,
oraz tych, które chcą:
- zachować dobrą formę psychofizyczną,
- zwiększyć świadomość własnego ciała, jego potrzeb i granic,
- wzmocnić poczucie własnej wartości i pewność siebie,
- kształtować pozytywne nawyki ruchowe,
- nauczyć się wyrażania emocji poprzez ruch.
Ponadto terapię tańcem i ruchem wykorzystuje się w pracy z osobami cierpiącymi na:
- ADHD,
- autyzm,
- choroby psychiczne (schizofrenia, depresja, choroba dwubiegunowa),
- nerwice, zaburzenia lękowe i depresyjne,
- zespół stresu pourazowego,
- zaburzenia odżywiania,
- zaburzenia kontroli impulsów, zachowania agresywne,
- choroba Parkinsona, choroba Alzheimera, choroby onkologiczne,
- uzależnienia i kryzysy,
- zaburzenia osobowości,
- w procesie żałoby, po traumatycznej stracie.
Skuteczność choreoterapii została poparta licznymi badaniami naukowymi.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.