Choroba Scheuermanna - przyczyny, objawy, leczenie
Choroba Scheuermanna, czyli jałowa martwica kręgosłupa, jest wciąż zagadką dla lekarzy i naukowców. Wprawdzie nietrudno ją rozpoznać i znane są metody jej leczenia, ale przyczyny choroby są nieznane. Nie bez przyczyny nazywana jest także młodzieńczą kifozą – występuje najczęściej u młodych, nastoletnich osób, jeszcze przed okresem pokwitania.
Choroba Scheuermanna - przyczyny, objawy, leczenie
W tym artykule:
Choroba Scheuermanna - przyczyny i objawy
Istotą choroby Scheuermanna, która należy do grupy jałowych martwic kości, jest martwica i obumieranie kości bez udziału wirusów, grzybów i bakterii. Chorobą scheuermanna dotknięte są szczególnie dzieci i młodzież, u których nie ma dostatecznych połączeń między trzonem a nasadą kości. Ponadto dzieci i młodzież narażone są na urazy trzonów i nasad kości w trakcie skoków i zabaw.
Choć przyczyny choroby Scheuermanna nie są znane, pewnym jest, że martwica kości spowodowana jest przez niedostateczne ukrwienie tkanki kostnej. Do niedokrwienia części kości dochodzi w wyniku przerwania naczyń zaopatrujących tę część kości na skutek różnych procesów chorobowych, urazów, predyspozycji genetycznych i zaburzeń hormonalnych, przeciążenia kości.
Konsekwencją takiego upośledzenia jej struktury jest osłabienie układu odpornościowego na działania mechaniczne. Choć tkanka ma tendencję do odbudowy, kości już nie – deformują się i tworzą krzywiznę.
Bóle kręgosłupa
Początkowa faza choroby Scheuermanna przebiega bezobjawowo, nie przynosi dolegliwości bólowych. Pierwsze objawy choroby Scheuermanna pojawiają się przede wszystkim po wysiłku fizycznym lub w jego trakcie, w pozycji pionowej i pochylonej do przodu. Dolegliwości bólowe ustępują po odpoczynku.
Do najpowszechniejszych objawów kifozy, jaką jest choroba Scheuermanna, należą: bóle kręgosłupa, pojawiające się szczególnie po wysiłku oraz długotrwałym przebywaniu w jednej pozycji, deformowanie się postawy ciała (m.in. pochylanie się do przodu, powstanie kształtu okrągłych pleców), problemy ze zginaniem i prostowaniem kręgosłupa, uczucie zmęczenia.
Objawy choroby Scheuermanna nie muszą występować razem, tym bardziej że początkowo choroba Scheuermanna jest bezobjawowa. Rozwija się ona w czasie – w ciągu 2-3 lat powstają ograniczające sprawność życiową deformacje kości i zniekształcenie postawy ciała.
Choroba Scheuermanna - leczenie
O tym, jakie leczenie choroby Scheuermanna jest najodpowiedniejsze, decyduje przede wszystkim zaawansowanie procesu chorobowego. Wcześnie wykryta choroba Scheuermanna i łagodny jej przebieg kwalifikują się do leczenie zachowawczego. Polega ono zwykle na noszeniu gorsetu ortopedycznego, trzymaniu właściwej postawy ciała i wykonywaniu ćwiczeń na kręgosłup.
Zobacz także:
Ich celem jest odciążenie kręgosłupa, zapobieżenie deformacji kości i złagodzenie bólu. Zaawansowana postać choroby Scheuermanna wymaga stosowania łóżeczka gipsowego (przez 2-3 miesiące) i gorsetu ortopedycznego (kolejne miesiące), a czasem także operacji.
Niestety, wczesne rozpoznanie choroby Scheuermanna jest bardzo trudne, a postępująca choroba Scheuermanna utrwala zmiany w tkance kostnej. Zwapnienie deformacji jest wątpliwe, dlatego pełne wyleczenie choroby Scheuermanna jest prawie niemożliwe. Leczenie staje się więc jedynie objawowe.
Źródła
- Marczyński W. (red.), Ortopedia pediatryczna, Urban & Partner, Wrocław 2009, ISBN 978-83-7609-053-5
- Spodaryk K., Patologia narządu ruchu, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2002, ISBN 83-200-2567-2
- Gaździk T. (red.), Diagnostyka w ortopedii, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2008, ISBN 978-83-200-3416-5
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
