Trwa ładowanie...

Fibrynogen - czym jest, kiedy go badać i na co wskazuje

 Kinga Olchowy
30.03.2021 17:00
Fibrynogen jest oznaczany w próbce krwi
Fibrynogen jest oznaczany w próbce krwi (123rf.com)

Fibrynogen to jeden z czynników, mających wpływ na krzepnięcie krwi. Zaangażowany jest w końcową fazę tego procesu. Znajduje także swoje zastosowanie w diagnostyce i leczeniu zespołu rozsianego wewnątrznaczyniowego wykrzepiania). Badanie fibrynogenu wykonuje się także, gdy pojawiają się długotrwałe krwawienia o nieznanej etiologii. Jeśli jego poziom jest za wysoki lub za niski, należy znaleźć przyczynę takiego stanu i rozpocząć leczenie.

spis treści

1. Co to jest fibrynogen

Fibrynogen jest istotnym elementem w procesie krzepnięcia krwi. Należy do białek osocza, produkowany jest w wątrobie. Jest oznaczany w próbce krwi, zwykle pobieranej z żyły łokciowej. Przed badaniem fibrynogenu nie jest wymagane żadne specjalne przygotowanie, ale jak prawie każde badanie krwi powinno się je wykonywać na czczo. Lekarz może zlecić badanie fibrynogenu, w przypadku wystąpienia problemów z krzepnięciem krwi.

2. Kiedy mierzyć fibrynogen

Fibrynogen powinien być oznaczony u osób, u których pojawiają się epizody niewyjaśnionych krwawień, szczególnie przedłużające się krwawienia. Badanie przeprowadzane jest jako działanie pomocnicze w diagnostyce zespołu rozsianego wewnątrznaczyniowego wykrzepiania (DIC) łącznie z badaniem PT, aPTT, liczbą płytek krwi, d-dimerów czy badaniem produktów degradacji fibryny (FDP).

Zobacz film: "#dziejesienazywo: Jak często się badać?"

Objawy mogące świadczyć o DIC są wskazaniem do wykonania badania poziomu fibrynogenu i są to:

  • krwawienia z dziąseł;
  • nudności;
  • wymioty;
  • bóle brzucha i mięśni;
  • zmniejszenie ilości wydalanego moczu.
6 nietypowych rzeczy, o których możesz dowiedzieć się z testu krwi
6 nietypowych rzeczy, o których możesz dowiedzieć się z testu krwi [7 zdjęć]

Wystarczy kilka kropel krwi, aby zdobyć wiele zaskakujących informacji o nas samych. Morfologia pozwala

zobacz galerię

Badanie fibrynogenu, oprócz diagnozowania DIC, stosowane jest również do oceny jego leczenia. Czasami, ale bardzo rzadko, wykonywane jest też w celu monitorowania zaawansowania choroby przewlekłej, np. wątroby, a także stosowane jest, łącznie z badaniem białka C-reaktywnego, do oceny ryzyka rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego.

Oznaczanie poziomu fibrynogenu bywa przeprowadzane również w diagnostyce wrodzonego niedoboru czynników krzepnięcia krwi lub ich nieprawidłowego działania, a także do monitorowania układu krzepnięcia u osób z wykrytym nabytym zaburzeniem krzepnięcia.

3. Norma dla fibrynogenu

Fibrynogen należy interpretować w oparciu o przedstawione na wyniku normy. Prawidłowy poziom fibrynogenu we krwi wynosi 200 - 500 mg/dl, (2 - 5 g/l). Zakres tych wartości mogą się nieznacznie różnić pomiędzy poszczególnymi laboratoriami.

4. Zbyt niski fibrynogen

Fibrynogen może wskazywać na różne schorzenia. Zbyt niska wartość tego białka występujący przewlekle może być spowodowany:

  • nabytym lub wrodzonym brakiem produkcji fibrynogenu
  • chorobami wątroby;
  • niedożywieniem.

Gwałtowny spadek poziomu fibrynogenu może być wynikiem jego dużego zużycia, np. w przebiegu zespołu rozsianego wykrzepiania naczyniowego (DIC) lub niektórych nowotworów. Pojawia się także w wyniku częstej transfuzji krwi, ponieważ wraz z czasem przechowywana krew traci fibrynogen.

Do innych czynników powodujących niski poziom tego białka należy, np. nadmierna aktywność białek proteolitycznych, odpowiedzialnych za rozkład fibrynogenu i fibryny. Do obniżenia stężenia fibrynogenu w osoczu przyczynia się także zażywanie androgenów, sterydów anabolicznych, barbituranów i niektórych leków fibrynolitycznych.

PYTANIA I ODPOWIEDZI LEKARZY NA TEN TEMAT

Zobacz odpowiedzi na pytania osób, które miały do czynienia z tym problemem:

Wszystkie odpowiedzi lekarzy

Wynik fibrynogenu niższy niż prawidłowy może być związany również z istnieniem tzw. nieprawidłowego fibrynogenu. Dzieje się tak w rzadkiej chorobie jaką jest dysfibrynogenemia. W wyniku mutacji genu prawidłowa praca białka jest zaburzona.

5. Za wysoki fibrynogen

Wysoki poziom fibrynogenu związany jest zaś z reakcjami zapalnymi lub uszkodzeniem tkanek (tzw. białko ostrej fazy). Główne przyczyny takiego stanu to:

  • ostre infekcje;
  • nowotwory i ziarnica złośliwa (choroba Hodgkina);
  • choroba wieńcowa i zawał mięśnia sercowego;
  • stany zapalne, np. reumatoidalne zapalenie stawów, zapalenie kłębuszków nerkowych;
  • udar mózgu;
  • urazy.

Podwyższenie poziomu fibrynogenu związane jest także z ciążą, paleniem papierosów, zażywaniem doustnych środków antykoncepcyjnych, estrogenów i hormonalną terapią zastępczą.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.

Następny artykuł: Wskaźnik INR
Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze