Jak opatrywać drobne rany i skaleczenia?
Skóra jest jednym z największych i zarazem najważniejszych narządów naszego organizmu, jej powierzchnia u człowieka wynosi mniej więcej 1,5-2 metry kwadratowe. Jako największy i położony najbardziej zewnętrznie narząd, skóra jest codziennie narażona na działanie wielu szkodliwych czynników zewnętrznych, zarówno fizycznych, chemicznych, jak i biologicznych.
Jak opatrywać drobne rany i skaleczenia?
W tym artykule:
Każdy z nas w trakcie codziennych czynności dość często doznaje powierzchownych uszkodzeń skóry. Te drobne skaleczenia, otarcia czy oparzenia powodują poczucie dużego dyskomfortu, a jednocześnie nie są na tyle poważne, aby udać się na wizytę do lekarza.
Uszkodzenia skóry
Skóra jest naturalną barierą, która chroni organizm przed wszelkimi infekcjami i szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych. W normalnych warunkach skóra człowieka jest skolonizowana przez różnego rodzaju bakterie. Bakterie te przy zachowaniu ciągłości skóry stanowią jedynie florę bakteryjną i nie są żadnym zagrożeniem dla organizmu, inaczej jest jednak w przypadku przerwania tej ciągłości.
Dodatkowo, uszkodzona skóra narażona jest na zakażenie nie tylko bakteriami znajdującymi się na zdrowej skórze, ale również tymi pochodzącymi ze środowiska zewnętrznego. Aby nie dopuścić do zakażenia skóry w przypadku jej uszkodzenia, np. skaleczenia czy otarcia, należy jak najszybciej oczyścić powierzchnię uszkodzonej skóry.
Opatrywanie ran
Powstałą ranę najlepiej jest oczyścić nieczynnym powierzchniowo płynem (np. solą fizjologiczną) pod pewnym ciśnieniem (np. podając ze strzykawki), dodatkowo delikatnie usuwając zanieczyszczenia jałowym gazikiem. Jeżeli nie mamy dostępu do soli fizjologicznej, możemy użyć do tego celu bieżącej zimnej wody z kranu.
Rany nie należy oczyszczać zbyt intensywnie, aby nie spowodować większego uszkodzenia tkanek. Nie powinno się również stosować preparatów zawierających w swoim składzie alkohol (np. spirytus) czy jodynę, ponieważ dodatkowo podrażniają one już uszkodzoną skórę, co może spowodować powiększenie się zmiany oraz nasilenie dolegliwości bólowych i pieczenia. Dodatkowo preparaty te powodują wysuszenie zmiany, co przyspiesza tworzenie się strupa, jednocześnie opóźniając regenerację naskórka.
Po oczyszczeniu rany należy zabezpieczyć ją opatrunkiem, który będzie chronił ranę przed zakażeniem oraz przypadkowym jej uszkodzeniem. Należy pamiętać o tym, aby zakładany opatrunek był jałowy, powinno się go zmieniać co 2-3 dni albo wtedy, gdy dojdzie do jego zabrudzenia, przemoczenia.
Przed założeniem opatrunku na uszkodzoną skórę można nałożyć preparat, który przyspieszy gojenie się rany oraz zapobiegnie nadkażeniu bakteryjnemu. W przypadku miejsc, które nie są narażone na przypadkowe uszkodzenia, wystarczające może okazać się zabezpieczenie rany jedynie maścią, która zapewni ranie wilgotne środowisko sprzyjające odnowie komórek naskórka oraz, dzięki zawartości kombinacji antybiotyków o różnych mechanizmach działania, zagwarantuje szerokie spektrum ochrony przeciwbakteryjnej.
Należy również pamiętać, aby w przypadku gdy w momencie powstania uszkodzenia skóry doszło do kontaktu z ziemią, żwirem, piachem, sprawdzić, kiedy ostatni raz byliśmy szczepieni przeciwko tężcowi. Jeżeli od momentu szczepienia minęło więcej niż 10 lat, należy niezwłocznie zgłosić się do lekarza, aby ocenił poziom zagrożenia, zalecił szczepienie przeciwtężcowe oraz zadecydował o ewentualnej konieczności podania anatoksyny przeciwtężcowej.
Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.
