Krioablacja – na czym polega i jak się przygotować?
Krioablacja, czyli ablacja z użyciem zimna, to metoda leczenia, która ma największe zastosowanie w leczeniu migotania przedsionków, groźnej arytmii typowej dla wieku podeszłego. Co warto niej wiedzieć?
1. Co to jest krioablacja?
Krioablacja to nowoczesna metoda leczenia migotania przedsionków serca. Podczas zabiegu chirurgicznego, przy pomocy ujemnych temperatur, uszkadza się mięsień sercowy w miejscu, które wywołuje arytmię. Migotanie przedsionków jest najczęściej wyzwalane przez pobudzenia elektryczne powstające w żyłach płucnych.
Gdy farmakologiczne leczenie chorób serca nie przynosi efektów, stosuje się ablację przezskórną. To terapia nakierowana na zamierzone niszczenie fragmentów tkanek odpowiedzialnych za zaburzone przewodzenie i wytwarzanie impulsów elektrycznych w sercu. Ten mało inwazyjny zabieg kardiologiczny polega na wprowadzeniu elektrody ablacyjnej do narządu i celowe uszkodzenie miejsc będących źródłem arytmii.
Ablację przezskórną można wykonywać, wykorzystując:
- prąd o wysokiej częstotliwości (ablacja RF),
- niską temperaturę, od -35 do - 60 stopni (krioablacja).
Krioablacja przeprowadzana jest zarówno punktowo, jak i obszarowo (z użyciem balonu chłodzącego). Krioablację punktową można stosować w leczeniu regularnych częstoskurczów, zaś krioablacja balonowa pozwala zniszczyć znaczny obszar nieprawidłowej tkanki i odizolować ogniska arytmii. Po raz pierwszy krioablację w Polsce przeprowadzono w Klinice Kardiochirurgii i Chorób Wewnętrznych Szpitala Uniwersyteckiego w Bydgoszczy. Obecnie zabieg krioablacji balonowej w leczeniu migotania przedsionków znajduje się na liście procedur refundowanych przez NFZ.
2. Na czym polega zabieg?
Podstawowym wskazaniem do przeprowadzenia zabiegu krioablacji jest leczenie migotania przedsionków serca. Na czym polega zabieg? Krioablacja polega na wprowadzeniu w ciało pacjenta, poprzez żyłę do wnętrza serca, specjalnej elektrody w postaci cewnika. Jego końcówka jest sterowana. Lekarz kieruje go na punkt odpowiedzialny za powstawanie zaburzeń rytmu. Ruchy elektrody obserwuje na monitorze.
Przez cewnik pod ciśnieniem przepływa mieszanina gazów. Ulega ona rozprężeniu, wywołując bardzo niską temperaturę. Końcówka cewnika zamraża i niszczy niewielkie ogniska komórek, które są odpowiedzialne za nieprawidłowości (co ważne, nie narusza sąsiadujących zdrowych tkanek). W rezultacie miejsce to nie może już przewodzić impulsów elektrycznych, a zatem nie będzie wywoływać arytmii. Pożądanym efektem zabiegu jest przywrócenie skoordynowanej pracy przedsionków i komór serca.
Przy użyciu krioablacji lekarz, zanim definitywnie zmrozi wybraną tkankę, może ją schłodzić, by wprawiając ją w stan hibernacji sprawdzić, czy przynosi to oczekiwany rezultat. Zahibernowana tkanka po kilku sekundach ulega rozmrożeniu. Zabieg krioablacji trwa od 1,5 do 3 godzin, w zależności od rodzaju zaburzeń rytmu serca. Wykonuje się go najczęściej w znieczuleniu miejscowym. Po zabiegu pacjent zwykle wychodzi do domu następnego dnia. Musi pamiętać o wizytach kontrolnych: w pierwszym roku po zabiegu co trzy miesiące, w kolejnych dwóch latach co pół roku.
3. Jak się przygotować do krioablacji?
Jak się przygotować do krioablacji? Przez 6 godzin przed zabiegiem nie należy jeść ani pić. Leki przyjmowane stałe należy zażyć, popijając niewielką ilością wody. Na około 12 godzin przed zabiegiem należy dokładnie ogolić okolice obu pachwin, ponieważ w tych miejscach wprowadzone zostaną elektrody.
Krioablacja to metoda usuwania źródeł zaburzeń rytmu serca bez konieczności otwarcia klatki piersiowej. Jest zabiegiem bezpiecznym. Poważne powikłania występują rzadko. Może to być:
- tamponada (pojawienie się dużej ilości płynu wokół serca),
- blok przedsionkowo-komorowy wymagający wszczepienia rozrusznika,
- przejściowe porażenie nerwu przeponowego,
- samoistnie przemijające bóle głowy,
- krwiak w miejscu wkłucia.
4. Przeciwwskazania do krioablacji
Zabiegu nie można wykonać u wszystkich pacjentów. Przeciwwskazaniem do krioablacji jest:
- obecność skrzepliny w lewym przedsionku serca,
- świeżo przebyty udar niedokrwiennym mózgu,
- stan po zawale serca,
- niewyrównana niewydolność serca.
Po ustabilizowaniu stanu pacjenta można ponownie rozważa się wykonanie ablacji. Kwalifikacja do zabiegu przebiega zawsze indywidualnie. Choć nie ma górnej granicy wieku pacjentów kwalifikowanych do zabiegu krioablacji, szansa na wyleczenie arytmii maleje wraz z wiekiem.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.