Trwa ładowanie...

Labrador retriever - wygląd, charakter, pielęgnacja, cena

Labrador retriever to idealny pies dla rodzin, chociaż niepozbawiony jest wad
Labrador retriever to idealny pies dla rodzin, chociaż niepozbawiony jest wad (123RF)

Pies od zawsze jest przyjacielem człowieka. Rasa, która szczególnie jest przyjazna wobec ludzi to labrador retriever. Jest to pies łagodny, skory do zabawy i żywiołowy. Labrador retriever dobrze toleruje dzieci i świetnie odnajduje się w sytuacjach społecznych. Jakie jeszcze ma cechy i o czym należy pamiętać w jego przypadku?

spis treści

1. Historia labradora retrievera

Labrador retriever jest psem pochodzącym z Nowej Fundlandii. Nazwa tej rasy pochodzi od półwyspu Labrador w Kanadzie oraz od angielskiego słowa „to retrieve”, co znaczy „przynosić”. Jego przodkami są najprawdopodobniej psy zwane jako St. John's, które aportowały liny i łapały wymykające się z sieci ryby.

Na początku XIX wieku angielscy marynarze przywieźli pierwsze labradory do Wielkiej Brytanii. Ze względu na ich szczególne umiejętności (bardzo dobry węch i delikatny chwyt) psy były często wykorzystywane przy polowaniach na dzikie ptactwo.

Zobacz film: "Najmądrzejsze rasy psów"

W 1820 roku w Wielkiej Brytanii rozpoczęła się hodowla labradorów na większą skalę. Za samodzielną rasę labrador retriever został uznany dopiero niespełna sto lat później (w 1916 roku). Warto zaznaczyć, że początkowo za rasowe uznawano jedynie labradory o czarnej maści, a inne umaszczenia wzbudziły zainteresowanie dopiero po czasie.

Pierwszym sprowadzonym do Polski labradorem retrieverem była biszkoptowa suczka Tumark Barry, przywieziona w 1986 roku. W tym okresie rozpoczęła też działalność pierwsza hodowla labradorów w Polsce ("Krywaldowa Koliba" Krystyny i Waldemara Marmajewskich).

2. Rola labradora retrievera dawniej i dziś

Labradory wykorzystywane dawniej przy polowaniach musiały się charakteryzować nie tylko świetnym węchem, wytrzymałością, zapałem do pracy w różnych warunkach (gęste krzaki, lodowata woda), ale także doskonałą pamięcią (labradory przynosiły postrzałki po zakończonym strzelaniu). Używane były także do tropienia (jako posokowiec) i do wypłaszania zwierzyny (jako płochacz).

Ze względu na posiadane cechy charakteru i umiejętności, obecnie labradory są bardzo popularną rasą, która ma wiele zastosowań. Labrador retriever jest psem używanym w dogoterapii (np. przy terapii dzieci z autyzmem), gdyż są to psy bardzo cierpliwe i dobrze tolerujące dzieci. Muszą jednak wcześniej przejśc specjalne szkolenia.

Współcześnie labrador retriever często jest psem przewodnikiem dla osób niewidomych. Dodatkowo bardzo często labradory pracują jako psy asystujące. Ich umiejętności pozwalają na ostrzeganie osób chorych (przykładowo na narkolepsję lub epilepsję) przed zbliżającym się atakiem. Ich żywiołowośc pozwala także na znalezienie pomocy (np. u innego przechodnia w parku, wokół którego będzie się kręcił i szczekał tak długo, aż ten zareaguje i podejdzie do osoby, która potrzebuje pomocy).

Labradory posiadają doskonały węch (potrafią rozróżnić 500 000 zapachów, człowiek niespełna 4 tysiące). W związku z tym są to także psy ratownicze. Są doskonałymi psami tropiącymi, gruzowiskowymi i lawinowymi oraz świetnie sprawdzają się w ratownictwie wodnym. Znalazły zastosowanie nie tylko w ekipach poszukujących osób zaginionych, a także w akcjach prowadzących przez strażaków (w Wielkiej Brytanii straż pożarna wykorzystuje labradory do wykrywania podpaleń).

9 najlepszych psów dla alergików
9 najlepszych psów dla alergików [10 zdjęć]

Nie ma magicznego leku na wszelkie problemy alergików. Istnieje jednak kilka wskazówek, które pozwalają

zobacz galerię

Inteligencja, precyzja w wykonywaniu poleceń i doskonały węch są cechami, dzięki którym labradory świetnie sprawdzają się w pracy w służbach. Są wykorzystywane przez wydziały narkotykowe policji, wykrywają między innymi tytoń, substancje łatwopalne, wycieki gazu i materiały wybuchowe. W Wielkiej Brytanii labradorów używano do wykrywania wilgoci w murach, a w Skandynawii do odnajdywania w konstrukcjach drewnianych pleśni.

Labrador retriever to rasa, która sprawdza się w każdej dziedzinie życia. Równie dobrze sprawdzają się w niektórych sportach, takich jaki flyball, dogtrekking, agility, obedience lub tropienie.

3. Wygląd labradora retrievera

Labrador retriever jest psem masywnym i dobrze zbudowanym, ze względu na rozmiary zaliczany jest do psów średnich (osiąga około 54-57 centymetrów wysokości w kłębie i 25-36 kg wagi). Charakteryzuje go szeroka głowa, oczy średniej wielkości i małe uszy. Klatka piersiowa labradora retrievera jest szeroka, kończyny mocno umięśnione, a ogon gruby.

Dobrze przylegająca do ciała sierść, chroniąca labradora przed chłodem i wilgocią jest krótka, twarda i gęsta. Warto zaznaczyć, że dzięki zwiększonemu wydzielaniu łoju przez skórę sierść psa staje się nieprzemakalna. Labrador retriever może mieć różne umaszczenie. Najczęściej można spotkać labradory z sierścią w kolorze:

  • biszkoptowym (od jasnokremowego, aż po rudy);
  • czarnym;
  • czekoladowym (najrzadziej spotykany).

4. Usposobienie i charakter labradora retrievera

Labrador retriever jest psem niezwykle zrównoważonym, przyjacielskim i pełnym radości. Obdarzony wesołym usposobieniem labrador jest bardzo przywiązany do rodziny i wrażliwy, a co za tym idzie, źle znosi samotność. Charakter labradora retrievera sprawia, że jest on doskonałym psem dla rodziny i towarzyszem dzieci, jednak ze względu na swoje gabaryty należy zachować ostrożność. Może on być mało delikatny i po prostu przewrócić dziecko, dlatego też warto nadzorować spotkania labradora z najmłodszymi członkami rodziny.

Labradory są rasą, która bardzo potrzebuje kontaktu z człowiekiem. Warto zaznaczyć, że psy te są niezwykle łagodne i każdego gościa w domu (nawet nieproszonego) przywitają z jednakowym entuzjazmem. Z tego powodu psy tego gatunku nie sprawdza się w charakterze stróża, który będzie pilnował naszego dobytku.

Duży temperament i żywiołowość labradora sprawiają, że psy te są bardzo absorbujące i ruchliwe. Jako szczeniaki muszą dużo biegać, potrzebują stałej stymulacji ruchowej i zabaw na świeżym powietrzu. Dlatego dobrze zapewnić mu dużą przestrzeń do wybiegania się - może być to nasze podwórko lub specjalny wybieg dla psów. Z wiekiem retriever staje się coraz bardziej stateczny, jednak mimo to ciągle potrzebuje dużo ruchu. Zdecydowanie nie jest to pies kanapowy, dlatego też jest polecany osobom lubiącym ruch i długie spacery.

Labradora śmiało można zabierać na piesze wycieczki, poranny jogging o umiarkowanej długości czy jazdę na rolkach. Należy jednak stale zwracać na niego uwagę i pilnować, czy nie jest zbyt zmęczony. Podczas długich wycieczek należy zapewnić zwierzęciu dostęp do świeżej wody. Dobrze jest nosić ze sobą niewielką miskę i butelkę wody mineralnej lub szukać specjalnych punktów. Często można jes spotkać na trasach rowerowych i przy wybiegach.

Pies a ciąża
Pies a ciąża

Niektórymi infekcjami można zarazić się od zwierząt, dlatego w czasie ciąży należy zachować szczególną

zobacz galerię

Jeśli fundujemy psu taką aktywność, należy pamiętać o umiarze. Jakkolwiek nie lubiłyby one biegać razem ze swoim właścicielem, labradory zdecydowanie nie są maratończykami. Potrzebują przerw i "treningów" o niewielkiej intensywności. Dla labradora dużo lepsza jest zabawa w szukanie różnych przedmiotów i aportowanie niż bieg przy rowerze. Istotne jest także, że psy tej rasy uwielbiają wodę i wykorzystają każdą okazję do kąpieli, nawet w kałuży.

Labrador, któremu nie zapewniono odpowiedniej dawki ruchu i pracy może być uciążliwy dla otoczenia. Pies, który rozładuje nadmiar energii nie niszczy rzeczy i jest spokojny. Warto zaznaczyć jednak, ze pomimo wszystkich cech charakteru, głównie samce labradora miewają skłonności do dominacji, która objawia się nieposłuszeństwem i skakaniem na właściciela (nie występuje agresja).

Labradory są tolerancyjne wobec innych zwierząt. Psy te bez problemu zaakceptują inne zwierzęta domowe, takie jak koty, chomiki czy kanarki. Na spacerach tolerują spotkane psy i najczęściej zapraszają je do zabawy. Agresja wobec innych zwierząt występuje rzadko i jej przyczyną może być niestabilna psychika lub błędy w wychowaniu czworonoga. Sporadycznie może zdarzyć się, że nasz labrador będzie zbyt otwarty na nowe znajomości i zbyt entuzjastycznie zachowa się przy innym psie. Wówczas ten może poczuć się osaczony lub nawet atakowany i odpowiedzieć agresją lub sygnałem ostrzegawczym - warczeniem.

5. Szkolenia dla labradorów

Labrador jest psem niezwykle inteligentnym i jednym z najszybciej się uczących. Warto zaznaczyć, że psy te najszczęśliwsze są w momencie, kiedy mogą coś robić i czują się potrzebne. Nie lubią monotonii. Jednocześnie są na tyle uparte, że ich szkolenie i wychowanie wymaga dużej konsekwencji i równocześnie łagodności. Jako motywację najlepiej zastosować pochwałę właściciela i ulubiony smakołyk.

Nie jest wskazane jest prowadzenie szkolenia labradora zbyt twardą ręką. Psy tej rasy nie tolerują przymusu fizycznego i w takim przypadku mogą odmówić współpracy. Należy od początku ustalić jasne zasady i ich konsekwentnie przestrzegać, gdyż labradory mają silny charakter i mogą wykorzystywać błędy w szkoleniu popełniane przez właściciela.

Niezwykle istotna jest socjalizacja szczeniaka. Młody labrador powinien poznawać nowe miejsca, a także innych ludzi i inne zwierzęta. Szczeniętom w okresie najszybszego wzrostu nie można jednak pozwalać na szalone biegi z innymi psami, schodzenie po schodach i skoki. W trakcie wymiany zębów na stałe, powinno się unikać zabawy w przeciąganie, gdyż może to doprowadzić do powstania wady zgryzu. Aby jego wzrost był w pełni bezpieczny, należy stale konsultować się z weterynarzem i chodzić z pupilem na kontrole.

Labradory mają silny instynkt posiadania. Ważne jest żeby nauczyć szczeniaka, że zabawki należą do właściciela (są dawane psu w określonym czasie, a później chowane). Nie można karcić młodego labradora za noszenie przedmiotów domowego użytku w pysku (w późniejszym czasie mogą się pojawić problemy z podjęciem aportu), najlepszym rozwiązaniem jest wymiana na smakołyk lub całkowite ograniczenie dostępu psa do rzeczy domowników. Należy także zwracać uwagę na to, czy pies nie przegryza i nie połyka czegoś, czego nie powinien.

Produkty, których nie wolno dawać do jedzenia psu. Sprawdź, czy nie popełniasz błędu
Produkty, których nie wolno dawać do jedzenia psu. Sprawdź, czy nie popełniasz błędu [6 zdjęć]

Jeśli masz w domu zwierzęta, z pewnością traktujesz je jak członków rodziny. Psy, koty, króliki lub

zobacz galerię

6. Żywienie labradora retrievera

Labrador retriever jest psem wyjątkowo żarłocznym, a co za tym idzie - ma dużą skłonność do nadwagi. Przeprowadzone badania udowodniły, że odpowiada za to mutacja genu, który steruje uczuciem głodu. W efekcie psy te jedzą tyle, ile mają przed sobą, a nie tyle, ile faktycznie mogą zmieścić ich żołądki.

Bardzo ważne jest więc, aby nie dopuścić do nadwagi i dlatego labradory powinno się karmić dobrze zbilansowaną, wysokiej jakości gotową karmą przeznaczoną dla dużych ras. Można również stosować dietę opartą na naturalnym surowym pożywieniu (dieta BARF). Ilość pożywienia musi być ściśle kontrolowana, a dzienna porcja podzielona na dwa posiłki.

Poza nagrodami w procesie nauki nie powinno się podawać labradorowi żadnych smakołyków między posiłkami. Należy jednak pamiętać, że przekąski dla psów nie są pełnowartościowymi produktami, a jedynie dodatkowym źródłem energii, które nie zawiera pozostałych składników odżywczych w wystarczającej ilości. W związku z tym, przekąski należy uwzględnić w dobowym bilansie energetycznym psa, aby uniknąć powstawania nadwagi.

7. Prawidłowa pielęgnacja retrievera

Niewątpliwą zaletą labradora retrievera jest brak szczególnych wymagań dotyczących pielęgnacji sierści, warto jednak raz na jakiś czas wyczesać czworonoga. Labradory intensywnie linieją dwa razy w ciągu roku i w tym okresie niezbędne jest wyczesywanie psa gumową rękawicą lub gumowym zgrzebłem 2 - 3 razy w tygodniu. Warto zaznaczyć, że psy mieszkające w ogrzewanych pomieszczeniach stale gubią niewielką ilość sierści. Istotne jest też, że sierść labradora nie wbija się w podłoże i jest dość łatwa do sprzątnięcia.

Labradory nie wymagają częstych, regularnych kąpieli. Jeśli pies jest czysty wystarczy raz na kilka miesięcy wykąpać go w specjalnym szamponie przeznaczonym dla psów krótkowłosych (najlepiej dedykowanym do konkretnego koloru sierści). Po kąpieli należy psa dokładnie wytrzeć ręcznikiem i wysuszyć suszarką nastawioną na średnią temperaturę (jeśli jest ciepło można pozwolić psu wyschnąć samemu).

Czym różnią się właściciele kotów i psów?
Czym różnią się właściciele kotów i psów?

Charakter, a zwierzak W Polsce według Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami żyje 9 mln psów i 5 mln kotów.

przeczytaj artykuł

W pielęgnacji labradora bardzo ważne jest regularne kontrolowanie i czyszczenie oczu (szczególnie u starszych osobników), systematyczne czyszczenie uszu, usuwanie kamienia nazębnego i czyszczenie gruczołów okołoodbytowych. Nie można zapominać również o regularnym sprawdzaniu długości pazurów psa i w razie konieczności ich skracaniu. Oczywiście większość z tych rzeczy bezpieczniej jest robić u weterynarza lub poprosić o pełny instruktaż.

8. Zdrowie labradora

Labradory pomimo swojej wytrzymałości są narażone na występowanie różnych schorzeń. Ze względu na swoje rozmiary i szybki wzrost, u labradora może wystąpić dysplazja stawów biodrowych, polegająca na niedokładnym dopasowaniu głowy kości udowej do panewki stawu biodrowego. Schorzenie osłabia mechanizm stabilizacji stawu, a objawia się przez niechęć do ruchu, pokładanie się po spacerze, a następnie kulawizną i kołysaniem zadem w trakcie chodzenia. Pierwsze objawy mogą się pojawić pomiędzy 6 a 12 miesiącem życia psa.

Rzadziej niż dysplazja stawów biodrowych występuje dysplazja stawu łokciowego. Jej objawami są między innymi sztywność chodu i kulawizna kończyn przednich (jednej lub obu), niechęć do zginania i prostowania łokci, a także bolesność stawu łokciowego. Pierwsze objawy pojawiają się już u psów 6-12 miesięcznych.

Osteochondroza stawu ramiennego jest związana z szybkim wzrostem labradora. Pierwsze objawy pojawiają się pomiędzy 4 a 14 miesiącem życia, a są to niechęć do ruchu, kulawizna kończyn przednich, sztywny chód, a nawet zaniki mięśniowe. Osteochondroza bardzo często dotyka obu przednich łap labradora i występuje częściej u samców, niż samic.

Naukowcy potwierdzili, że psy upodabniają się do swoich właścicieli
Naukowcy potwierdzili, że psy upodabniają się do swoich właścicieli

Podobno psy i ich właściciele są do siebie podobni. Jak się okazuje, nie jest to tylko mądrość ludowa.

przeczytaj artykuł

Chorobą genetyczną, dotykającą biszkoptowych i czarnych psów jest miopatia labradorów. Objawami miopatii są między innymi skrócenie kroku, osłabienie odruchów neurologicznych, a także przeprostowanie stawów nadgarstkowych. Może również wystąpić wygięcie kręgosłupa i skręcenie głowy. Pierwsze objawy pojawiają się u szczeniąt od 6 tygodnia do 7 miesiąca życia.

U labradorów mogą wystąpić alergie, zarówno środowiskowe, jak i pokarmowe. Najczęstszymi objawami alergii u psa są objawy dermatologiczne. Można zaobserwować zaczerwienienie skóry, świąd, a także wylizywanie przestrzeni międzypalcowych. Zdarza się, że jedynym objawem alergii u labradora jest rumieniowo-włoszczyznowe nawracające zapalenie ucha.

Ropne zapalenie skóry (inaczej nazywane hot-spot) najczęściej objawia się przez pojawienie się na skórze odgraniczonych okrągłych zmian. Zmiany te są pokryte wysiękiem lub ropą. Istotne jest, że pies odczuwa ból i świąd, a choroba pojawia się najczęściej wiosną lub jesienią.

Labradory są narażone na wystąpienie entropium. Schorzenie polega na wwinięciu się brzegu powieki w stronę gałki ocznej. Włosy rosnące na brzegu powieki podrażniają powierzchnię rogówki oka, co prowadzi do jej uszkodzenia. Dodatkowo podrażnienie może być przyczyną zapalenia spojówek, infekcji bakteryjnych, a także łzawienia i mrużenia oka. Entropium leczy się przez chirurgiczną korektę powiek.

Wpływ zwierząt na zdrowie człowieka
Wpływ zwierząt na zdrowie człowieka [5 zdjęć]

Dlaczego tak chętnie otaczamy się zwierzętami? Co sprawia, że hodujemy je w domu, dbamy o nie, karmimy,

zobacz galerię

Niedoczynność tarczycy u labradorów objawia się obniżeniem temperamentu, smutkiem u psa, tendencją do tycia, a także pogorszeniem stanu sierści (nadmierne wypadanie i matowość włosa). Niedoczynność tarczycy diagnozuje się przez pomiar poziomu hormonów we krwi, a leczenie polega na suplementacji hormonów tarczycy.

Inne schorzenia jakie mogą wystąpić u labradora to: cukrzyca, padaczka, pierwotna nadczynność przytarczyc, zapalenie kłębuszków nerkowych, zaburzenia wchłaniania witaminy B12, przerost flory bakteryjnej jelit, młodzieńcze zapalenie tkanki podskórnej i dysplazja zastawek przedsionkowo-komorowych.

9. Rozmnażanie labradora retrievera

W przypadku labradorów pierwsza cieczka pojawia się pomiędzy szóstym a dwunastym miesiącem życia i trwa około 21 dni. W tym czasie występuje możliwość zajścia w ciążę, jednak nie jest to wskazane ze względu na niewystarczające przygotowanie psychiczne i fizyczne do ciąży (mogą wystąpić komplikacje podczas porodu lub odrzucenie potomstwa). Samice labradora są w pełni gotowe do ciąży dopiero w wieku około 2 lat. W jednym miocie zazwyczaj jest od 3 do 8 szczeniąt. Samce labradora gotowość do krycia osiągają przed ukończeniem 12 miesiąca życia.

10. Cena retrievera

Cena jaką trzeba zapłacić za rodowodowe szczenię labradora retrievera waha się pomiędzy 1500 a 2000 złotych i zależy między innymi od zgodności rodziców z wzorcem i renomy hodowcy. Cena labradora jest też zależna od umaszczenia psa, zazwyczaj za szczeniaka o umaszczeniu czekoladowym trzeba zapłacić więcej. Miesięczny koszt utrzymania psa tej rasy wynosi około 200-300 złotych.

O wiele lepszym rozwiązaniem jest jednak wizyta w schronisku i poszukanie pupila dla siebie. Labradory może nie zdarzają się tam często, jednak jeśli rodowód nie jest dla nas kluczową kwestią, warto poszukać poza hodowlami. W internecie często pojawiają się oferty o szczeniaczkach do oddania (jeśli np. właściciele nie dopilnowali swojej suczki lub po prostu chcieli mieć jeszcze jednego pieska i chcą oddać pozostałe szczeniaki). To także lepsze rozwiązanie, niż szukanie w hodowlach. Jeśli nie mamy pewności, czy nasz pies jest rasowy, podejdźmy do weterynarza, który oceni, ile jest retrievera w naszym pupilu.

Usposobienie labradora retrievera sprawia, że jest on doskonałym psem rodzinnym, jednak nie nadaję się on dla każdego. Nie można zapominać o zapewnieniu psu codziennej dawki aktywności, gdyż bez tego labrador może stać się uciążliwy, a to z kolei prowadzi do frustracji (zarówno psa, jak i właściciela).

Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.

Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze