Laremid – dawkowanie, skład, wskazania i przeciwwskazania

Laremid to preparat o działaniu przeciwbiegunkowym wydawany bez recepty. Jego substancją czynną jest syntetyczny opioid loperamid. Jedna tabletka zawiera 2 mg chlorowodorku loperamidu (Loperamidi hydrochloridum) oraz substancje pomocnicze, takie jak laktoza jednowodna (100 mg), skrobia kukurydziana, powidon K-25, kwas stearynowy.

Jak działa Laremid? Wiadomo, że preparat dobrze się wchłania, jest wychwytywany przez wątrobę, gdzie jest metabolizowany, a następnie wydalany z żółcią. Jednocześnie obecny w preparacie loperamid wiąże się z receptorami opioidowymi komórek ściany jelita i:

• hamuje perystaltykę jelit,
• wydłuża czas pasażu treści jelitowej,
• zmniejsza utratę wody i elektrolitów,
• zmniejsza parcie na stolec, to jest natychmiastową potrzebę wypróżnienia.

Laremid dostępny jest w dwóch wielkościach opakowań. To Laremid 2 mg - 10 tabletek i 20 tabletek.

Tabletki Laremid są wskazane:

• w objawowym leczeniu ostrej i przewlekłej biegunki,
• w celu zmniejszenia liczby i objętości stolców,
• w celu poprawy konsystencji stolca u osób z wytworzoną przetoką jelita krętego.

Jakie są efekty działania preparatu? Laremid sprawia, że poprawia się konsystencja stolca, a i zmniejsza się częstość i liczba wypróżnień. To ma pozytywny wpływa na funkcjonowanie.

Początek działania przeciwbiegunkowego obserwuje się w ciągu godziny po przyjęciu dawki 4 mg. Należy pamiętać, że stosowanie Laremidu ma charakter objawowy, nie prowadzi do wyleczenia (nie cechuje go działanie przyczynowe).

Jakie są dawki i zalecenia dotyczące stosowania Laremid? Zależy to od wieku pacjenta oraz charakteru dolegliwości (innego dawkowania wymagają dzieci i dorośli w przypadku biegunki ostrej i przewlekłej). I tak w przypadku ostrej biegunki:

• u dzieci od 6. roku życia początkowo podaje się jedną tabletkę, a kolejną po każdym wolnym stolcu,
• u dorosłych początkowo podaje się 2 tabletki (4 mg), a następnie po jednej tabletce po każdym wolnym stolcu.

Gdy problemem jest przewlekła biegunka, początkowa dawka wynosi 2 tabletki dla dorosłych i jedną tabletkę dla dzieci. Odpowiedni zmodyfikowaną dawkę podtrzymującą, wynoszącą od jednej do 6 tabletek (od 2 do 12 mg), podaje się do momentu uzyskania od jednego do 2 normalnych stolców na dobę.

Należy pamiętać, że dawka maksymalna wynosi 8 tabletek na dobę dla dorosłych, zaś u dzieci musi być dostosowana do masy ciała (przyjmuje się, że są to 3 tabletki na 20 kg masy ciała na dobę).

Laremid jest preparatem, który nie może być stosowany u wszystkich pacjentów, nawet jeśli istnieją wskazania. Przeciwwskazaniem jest nie tylko nadwrażliwość na loperamidu chlorowodorek lub na którąkolwiek substancję pomocniczą (lek zawiera laktozę) oraz wiek poniżej 6 lat, ale i:

• bakteryjne zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy spowodowanym chorobotwórczymi bakteriami z rodzaju Salmonella, Shigella i Campylobacter,
• ostra czerwonka, nasilona biegunka z krwią i wysoką gorączką,
• ostry rzut wrzodziejącego zapalenia jelita grubego,
• ostra biegunka wywołana przez bakterie chorobotwórcze lub rzekomobłoniaste zapalenie jelit mające związek z antybiotykoterapią z zastosowaniem leków o szerokim spektrum działania,
• konieczność unikania zwolnienia perystaltyki, na przykład w niedrożności jelit, rozszerzeniu okrężnicy i toksycznego rozszerzenia okrężnicy.

W przypadku kobiet w ciąży lub karmiących piersią przed zastosowaniem leku należy skonsultować się z lekarzem. Leczenie produktem Laremid należy przerwać natychmiast w przypadku wystąpienia zaparcia, wzdęcia brzucha lub niedrożności jelit.

Przyjmowanie za dużych dawek loperamidu powoduje wystąpienie ciężkich zaburzeń pracy serca. Ze stosowaniem preparatu Laremid wiąże się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych.

Najczęściej obserwuje się nudności, wzdęcia, zaparcia i bóle głowy, rzadziej senność, zawroty głowy, dyskomfort w jamie brzusznej, ból w nadbrzuszu, wymioty, niestrawność, wysypka.

Czy istnieją interakcje lekowe, które warto wziąć pod uwagę przy stosowaniu Laremid? Okazuje się, że tak. Laremid może wchodzić w interakcje z chinidyną, desmopresyną, itrakonazolem lub ketokonazolem oraz rytonawirem.