Lorazepam – działanie, wskazania, przeciwwskazania i skutki uboczne

Lorazepam to związek organiczny i lek należący do grupy benzodiazepin, który ma działanie przeciwlękowe, nasenne, uspokajające, przeciwdrgawkowe i zmniejszające napięcie mięśniowe. Jest stosowany w krótkotrwałym leczeniu zaburzeń lękowych, lęku i niepokoju oraz zaburzeń snu. Jakie są skutki uboczne lub potencjalne ryzyko związane z lorazepamem?

1. Co to jest lorazepam i w jakich przypadkach jest stosowany?

Lorazepam to organiczny związek chemiczny, lek psychotropowy z grupy benzodiazepin (BZD) o silnym działaniu przeciwlękowym i uspokajającym, który działa także przeciwdrgawkowo i nasennie, zmniejsza również napięcie mięśniowe.

Istotą działania substancji jest wiązanie się z częścią receptorów zwanych receptorami GABA-A, to jest receptorem benzodiazepinowym (RBZD). Jest jego agonistą, wykazuje pośrednie działanie hamujące w ośrodkowym układzie nerwowym. Lorazepam po doustnym podaniu dobrze się wchłania z przewodu pokarmowego. Maksymalne stężenie w surowicy osiąga po godzinie do dwóch po podaniu.

Zobacz film: "Polacy żyją aż 7 lat krócej niż Szwedzi"

Lorazepam zamienniki i leki

Na rynku polskim dostępne są różne preparaty zawierające lorazepam. To:

• Lorabex (tabletki),
• Lorafen (drażetki),
• Lorazepam Orion (tabletki),
• Lorabex (roztwór do wstrzykiwań).

2. Wskazania do stosowania lorazepamu

W jakich sytuacjach jest zazwyczaj stosowany lorazepam? Substancja jest wskazana w:

• zaburzeniach snu (trudności w zasypianiu, krótki sen, bezsenność),
• leczeniu objawów lęku towarzyszących zaburzeniom somatycznym (terapia krótkoterminowa, do 4 tygodni),
• premedykacji,
• znoszeniu stanu napięcia,
• wywołania niepamięci wstecznej,
• w rehabilitacji, w celu zmniejszenia napięcia mięśni.

Lorazepam, jako lek dodatkowy, stosowany jest w leczeniu katatonii, w lęku i niepokoju towarzyszącym psychozom. Sprawdza się w próbach opanowania zespołu objawów niepokoju ruchowego (akatyzja) i innych ostrych działań związanych z czynnościami ruchowymi (pozapiramidowych), które są konsekwencją działania neuroleptyków.

3. Dawkowanie, stosowanie lorazepamu i środki ostrożności

Lek zawierający lorazepam jest stosowany doustnie. Dawka zależy głównie od wskazania, ustala ją lekarz. Przyjmuje się, że maksymalna dawka dobowa w leczeniu zaburzeń lękowych stosowana u dorosłych i u dzieci powyżej 12. roku życia wynosi 10 mg na dobę, a w leczeniu zaburzeń snu 4 mg lorazepamu na dobę.

Z założenia terapia z zastosowaniem lorazepamu powinna trwać możliwie najkrócej, a lek musi być odstawiany nie gwałtownie, a stopniowo. Dlaczego to ważne?

Długotrwała terapia lorazepamem - po pierwsze - może wywołać tak zwaną tolerancją na lek, co oznacza zmniejszenie jego skuteczności. Po drugie bywa, że powoduje uzależnienie fizyczne i psychiczne (im wyższa dawka i dłuższy czas leczenia, tym większe ryzyko. Na jego wzrost wpływa także alkoholizm i uzależnienie od leków).

Z kolei nagłe odstawienie może wywołać pojawienie się tak zwanych objawów abstynencji, to jest objawów z odstawienia leku lub spowodować pojawienie się tak zwanego zespołu z odbicia, to jest powrotu objawów, z powodu których lek został przepisany.

4. Przeciwwskazania, skutki uboczne i środki ostrożności

Lorazepam jest substancją, która nie może być stosowana u wszystkich pacjentów, nawet jeśli istnieją wskazania. Przeciwwskazaniem jest nadwrażliwość na substancję czynną i wiek poniżej 12. roku życia, ale również:

• zespół bezdechu nocnego,
• ostra porfiria,
• ciężka niewydolność nerek i wątroby,
• ciężka niewydolność oddechowa,
• jaskra z wąskim kątem przesączania;
• miastenia.

W czasie karmienia piersią nie wolno przyjmować lorazepamu. Stosowanie lorazepamu w 1. i 2. trymestrze ciąży jest przeciwwskazane. Lek podawany w 3. trymestrze może powodować u noworodka spadek ciśnienia tętniczego, zaburzenia rytmu serca, obniżenie temperatury ciała, zaburzenia odruchu ssania, a także zaburzenia oddychania. Ponadto może pojawić się uzależnienie fizyczne oraz **objawy odstawienne.

Ze stosowaniem lorazepamu wiąże się ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Najczęściej obserwuje się takie skutki uboczne jak: senność, zespół odstawienia leku, spowolnienie reakcji, dolegliwości brzuszne, ból głowy, zaburzenia widzenia, chwiejność emocjonalna, depresja, dezorientacja, nudności, zawroty głowy, ataksja, euforia, zwiększenie aktywności aminotransferaz, brak samokontroli, impulsywność, obniżenie ciśnienia tętniczego, dyzatria, osłabienie mięśni, pokrzywka, splątanie, suchość w ustach, świąd, wysypka, zaburzenia czynności wątroby, zaburzenia pamięci, zaburzenia snu.

Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.