Metkat – działanie, efekty zażywania i zagrożenia
Metkat, czyli metylokatynon w latach 30. i 40. XX wieku w ZSRR był stosowany jako lek antydepresyjny. Dziś to „dopalacz”, który wywołuje lekką euforię i pobudzenie psychoruchowe. Jest szczególnie popularny w Rosji i krajach byłego ZSRR, gdzie zażywa się go w celach rekreacyjnych. Działa podobnie jak metamfetamina lub kokaina, jednak nie wywołuje uszkodzeń układu nerwowego. Z jego stosowaniem wiążą się jednak inne zagrożenia. Co warto wiedzieć o metkacie?
1. Co to jest metkat?
Metkat, inaczej efedron, kot, jeff czy marcepan, miau, kicia, M-Cat to metylokatynon. Ten organiczny związek chemiczny, aminoketon o działaniu stymulującym na ośrodkowy układ nerwowy powoduje uwalnianie katecholamin: dopaminy i noradrenaliny.
Metylokatynon po raz pierwszy otrzymano w 1909 r. na Uniwersytecie w Marburgu. Jego ojcem jest A. Goehring. Synteza metylokatynonu została po raz pierwszy opisana w 1928 r. W latach 30. i 40. XX wieku pod nazwą Efedron był stosowany jako lek przeciwdepresyjny.
Obecnie metkat to narkotyk i dopalacz, który można kupić jako proszek do wdychania nosem, płyn dożylny lub pigułki. Zażywa się go zatem donosowo, poprzez palenie w skręcie albo w lufce, dożylnie, rzadziej doustnie. To niebezpieczna substancja, którą narkomani i żądne przygód osoby traktują jako rekreacyjny psychostymulant. Jest szczególnie popularny w Rosji i krajach byłego ZSRR, gdzie zażywa się go w celach rekreacyjnych.
Zobacz także
2. Budowa chemiczna metylokatynonu
Metylokatynon jest N-metylową pochodną katynonu, bardzo podobną strukturalnie do etkatynonu i katynonu. Chemicznie jest podobny do mefedronu.
Podobnie jak pokrewne stymulanty: pseudoefedryna i bupropion posiada w strukturze szkielet fenyloetyloaminy. Może zostać otrzymany poprzez utlenianie efedryny bądź pseudoefedryny za pomocą np. nadmanganianu potasu lub podchlorynu sodu. Jest bardzo nietrwały w stanie wolnym, nieco bardziej trwały w roztworze o lekko kwaśnym pH pod postacią soli.
3. Efekty działania jeffa
Działanie metkatu jest podobne do innych stymulantów dopaminergiczno-noradrenergicznych. Nie ma jednak działania neurotoksycznego jak metamfetamina czy kokaina po nałogowym stosowaniu. Jest mniej szkodliwy, a potencjalne działania niepożądane są odwracalne. W odróżnieniu od metamfetaminy czy kokainy działa słabiej. Jak działa?
Metkat wywołuje zarówno efekty psychiczne, jak i fizyczne. To:
- lekka euforia,
- nieznaczne podniesienie samooceny,
- wzrost motywacji i chęci do działania,
- poczucie szczęścia i podniecenia,
- empatia i chęć komunikacji z innymi, a także rozmowność i słowotok,
- pobudzenie psychoruchowe,
- zwiększenie ciśnienia krwi,
- szybsze bicie serca,
- zmniejszenie lub brak łaknienia,
- suchość w jamie ustnej,
- rozszerzenie źrenic,
- problemy z erekcją,
- niekiedy przyspieszony i płytki oddech.
Jak szybko i jak długo działa metkat?
Po podaniu doustnym metkat zaczyna działać po około 20 minutach, przestaje do maksymalnie sześciu godzinach. Po podaniu dożylnym zaczyna działać w ciągu kilku sekund, przestaje po około pół godziny.
W zależności od dawki i sposobu podana, kiedy metkat przestaje działać, może pojawić się „zjazd”: zmęczenie, obniżony nastrój, poczucie bezsilności, brak motywacji, brak apetytu, senność, kołatanie serca, niekiedy ból głowy.
4. Zagrożenia związane z metkatem
Z metkatem, jak i z innymi substancjami narkotycznymi, wiąże się wiele zagrożeń. Metylokatynon, choć jest stosunkowo mało szkodliwy jak na stymulant, może prowadzić do uzależnienia psychicznego, a jego zażywanie jest obciążeniem dla organizm.
Dodatkowe zagrożenie wynika z dożylnej drogi podania, które przy braku higieny może prowadzić do infekcji HIV, wirusami hepatotropowymi, a także miejscowymi i ogólnoustrojowymi konsekwencjami zakażeń bakteryjnych.
Efedron, pochodna fenylopropanu, syntetyzuje się bezpośrednio z efedryny lub pseudoefedryny poprzez utlenianie nadmanganianem potasu. Opis metody jego otrzymywania można znaleźć na wielu forach internetowych, a nieskomplikowana produkcja z ogólnie dostępnych substratów przyczynia się do rozpowszechnienia stosowania tej substancji. Wiąże się z tym ryzyko kolejnego zagrożenia.
Roztwór metylokatynonu, który został otrzymany po nieudolnym przeprowadzeniu reakcji, może zawierać szkodliwe substancje, które prowadzą do ciężkiego zatrucia związkami manganu. Jeśli synteza została przeprowadzona nieprawidłowo, po zażyciu substancji może dojść do trwałego uszkodzenia struktur mózgowia.
W skrajnych przypadkach metkat, długo zażywany, może prowadzić do chorób psychicznych, psychoz i zaburzeń paranoidalnych. Duże ryzyko zdrowotne niesie ze sobą łączenie metylokatynonu z „dopalaczami”, zwłaszcza MDPV.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.