Metoda Knillów – cele, efekty i wskazania

Metoda Knillów to program aktywności autorstwa Marianny i Christophera Knillów, który służy do pracy z dziećmi przy akompaniamencie muzyki. Celem terapii jest nawiązanie porozumienia z pacjentami, u których zdiagnozowano zaburzenia w kontaktach międzyludzkich, objawiających się jako niezdolność kontaktu lub brak zainteresowania nimi. Co dzięki niej można wypracować? Kiedy się sprawdza?

1. Co to jest metoda Knillów?

Metoda Knillów, znana także jako metoda Knill czy Programy Aktywności Knillów, została opracowana przez Mariannę i Christopera Knillów. Wykorzystuje się do pracy z osobami z głęboką niepełnosprawnością intelektualną, ale i traktuje jak metodę wspomagającą ogólny rozwój dzieci bez poważniejszych deficytów. Jej główną ideą jest założenie, że każde, nawet najbardziej pasywne dziecko, które wydaje się być niezdolne do kontaktu lub niezainteresowane ludźmi, można zachęcić do przejawiania inicjatywy i aktywności.

Metoda Knill sprzyja rozwojowi komunikacji i dobrej relacji z osobami, które inaczej postrzegają i odbierają świat. Najczęściej korzysta się z niej w czasie pracy z dziećmi: obarczonymi autyzmem, mającymi problemy z komunikacją, wycofanymi, pasywnymi, niepełnosprawnymi ruchowo, niepełnosprawnymi intelektualnie, z opóźnieniem psychoruchowym.

2. Cele metody Knill

Zobacz film: "Choroby neurologiczne jako przyczyny depresji"

Program Aktywności Knillów wyznacza ramy umożliwiające rozwój kontaktu społecznego, ruchu i zabawy. Mogą one być również bazą wyjściową dla rozwoju rozumienia i używania języka.

Główne cele metody Knillów to: kształtowanie świadomości i orientacji w schemacie ciała, przełamywanie barier w komunikacji, nawiązanie kontaktu z dzieckiem, aktywizowanie dziecka do podjęcia własnej aktywności, usprawnienie koordynacji pomiędzy układem nerwowym a mięśniowym, kształtowanie poczucia rytmu, dzięki elementom muzykoterapii, rozwijanie sprawności ruchowej.

3. Efekty metody Knillów

Efektem zajęć, podczas których wykorzystuje się metodę Knillów, jest:

• nabycie świadomości własnego ciała,
• nawiązywanie kontaktu i komunikowanie się,
• poczucie bezpieczeństwa,
• wrażliwość na wzajemnie wysyłane sygnały,
• podejmowanie aktywności.

4. Na czym polega Programy Aktywności Knillów

Metoda jest dostępna w 6 wersjach, tak zwanych Programach Aktywności. Dla dzieci z zaburzeniami rozwoju specjaliści zazwyczaj wykorzystują program wprowadzający. Na Program Aktywności Knillów składa się:

• Program wprowadzający,
• Program specjalny dla dzieci ze znaczną niepełnosprawnością ruchową,
• Program Pierwszy, koncentrujący się na ćwiczeniach górnej partii ciała,
• Program Drugi, koncentrujący się na ćwiczeniach dolnej partii ciała,
• Program Trzeci, który wymaga większej uwagi, a także sprawności oraz koordynacji ruchowej uczestnika,
• Program Czwarty, przeznaczony dla dzieci ze znaczną niepełnosprawnością ruchową.

Program Aktywności uzupełnia podstawową terapię. Składające się na niego części można realizować jedna po drugiej lub niezależnie od siebie. Pojedyncze zajęcia metodą Knill nazywane są sesją kontaktu. Są to zajęcia opierające się na aktywności ruchowej dziecka i terapeuty.

Ćwiczeniom zawsze towarzyszy rytmiczna muzyka, która stymuluje, skupia uwagę dziecka i tworzy poczucie przewidywalności sytuacji. Pierwszym kanałem porozumienia zwykle jest dotyk, ponieważ jest wstępem do nawiązywania kontaktu z otoczeniem, a także rozwoju komunikacji od dnia narodzin. To dlatego Programy Aktywności opierają się na poznawaniu i doświadczaniu przez dziecko różnych rodzajów aktywności, takich jak pocieranie, kołysanie, wymachiwanie rękoma, zginanie i rozprostowywanie rąk, zaciskanie i otwieranie dłoni, dostosowanych do towarzyszącej aktywności muzyki.

5. Muzyka w metodzie Knillów

Każda sesja kontaktu w duchu metody Knillów polega na wykonywaniu wspólnie aktywności zgodnie w bliskim kontakcie fizycznym. Zawsze towarzyszy temu specjalnie skomponowana muzyka:

1. muzyka wprowadzająca: spokojna i relaksująca. Pozwala dziecku wyciszyć się i nastawić na wykonywanie wspólnie aktywności,
2. muzyka bardziej rytmiczna, pozwalająca wyłapywać aktywność partnera, zachęca do aktywności i do odpowiadania na ruchy wykonywane przez opiekuna,
3. muzyka bardziej intensywna, która zachęca do wykonywania odważniejszych, większych ruchów i bliższego kontaktu,
4. muzyka lżejsza i melodyjna, zachęcająca do zabawowego kontaktu,
5. muzyka ponownie spokojna, sprzyjająca wyciszeniu się i przetwarzaniu pozytywnych momentów w spokojnej atmosferze.

Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.