Nerwica histeryczna
Nerwica histeryczna, inaczej nazywana histerią, jest zaburzeniem równowagi nerwowej prawdopodobnie spowodowanym przez urazy psychiczne. Traktowana jest często jako cecha osobowości człowieka. Charakterystyczne jej elementy to egocentryzm, skupianie uwagi na sobie, przesada i sztuczność, konwersja. Charakterystyczny jest także brak objawów psychotycznych oraz zmian organicznych. Widoczne są tylko objawy nerwicowe. Nerwica histeryczna może nasilać się aż do wystąpienia zespołów psychotycznych. Może pojawić się zarówno u jednostki, jak też w grupach.
1. Przyczyny nerwicy histerycznej
Przyczyną nerwicy histerycznej są stale powtarzające się trudne sytuacje, z którymi dana osoba się styka i nie potrafi sobie z nimi poradzić. Wystąpienie nerwicy histerycznej może być też wynikiem jednorazowej bardzo silnej reakcji na sytuację zagrażającą własnemu życiu lub życiu bliskich osób. Zaburzenia mogą być również związane z wydarzeniami urazowymi, jakie miały miejsce u osoby. Wiele osób uważa, że przyczynami nerwic histerycznych są: brak ciepła w dzieciństwie, nerwicowi rodzice, frustracja pragnień. Zazdrość i rywalizacja też mają swój wpływ na kształtowanie histerycznych zachowań.
Występują dwa rodzaje nerwicy histerycznej: postać dysocjacyjna oraz konwersyjna. W pierwszej dochodzi do rozpadu związku pomiędzy poszczególnymi funkcjami ośrodkowego układu nerwowego, psychiki lub osobowości. Zaś w druga powstaje w wyniku zamiany problemów emocjonalnych na objawy somatyczne.
2. Objawy nerwicy histerycznej
Do najczęstszych objawów zalicza się: porażenia, niemożność stania i chodzenia (abasia-astasia), ślepotę, głuchotę, bezgłos (aphonia), drżenie mięśniowe, tępy ból, uczucie jakby gwoździa w głowie (globus), uczucie duszenia w gardle (clavus). Ponadto zaburzenia czuciowo-ruchowe, histeryczne niedowłady, a czasem nawet stygmaty. Te objawy somatyczne obejmuje się ogólną nazwą konwersji histerycznej. Występują także objawy wegetatywne, wśród których najczęściej wyróżnia się: wymioty, uporczywą czkawkę, zawroty głowy, zatrzymanie oddawania moczu i wybroczyny w różnych miejscach ciała. Czasem pojawiają się znieczulenia oraz przeczulice. Wszystkie objawy cechuje duża zmienność i zależą od wpływów otoczenia. Powstają nagle i równie nagle ustępują.
3. Leczenie i zapobieganie nerwicom histerycznym
W leczeniu histerii dużą rolę odgrywa psychoterapia, która posługuje się sugestią słowną, polegającą na przekonaniu chorego, że jego cierpienie jest przemijające oraz namawianiu do różnych ćwiczeń i zabiegów.
Niektórym podaje się środki uspokajające, dla wielu skuteczna okazuje się hipnoza. Możliwa, choć trudna i wymagająca pomocy jest autoterapia, polegająca na poznaniu siebie, uświadomieniu sobie, że histeria to egocentryczna koncentracja na sobie, więc pomóc może zajęcie się np. pomocą innym. Korzystna jest umiejętność nazywania swoich stanów emocjonalnych – kiedy mamy do kogoś pretensje, kiedy czujemy żal – takie świadome reakcje są łagodniejsze niż niekontrolowane wybuchy emocji, nie można w sobie tego tłumić.
Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki.