Psychoterapia
Psychoterapia to zbiór technik leczących lub pomagających leczyć rozmaite schorzenia i problemy natury psychicznej. Wspólną cechą wszystkich technik psychoterapii jest kontakt międzyludzki. W obecnym rozumieniu medycznym należy oddzielić to, co popularnie nazywa się psychoterapią, od pomocy psychospołecznej. Psychoterapia sensu stricto jest metodą z wyboru w leczeniu zaburzeń nerwicowych, depresyjnych, lękowych oraz zaburzeń osobowości. Często wspiera leczenie farmakologiczne. Wyróżnia się różne formy psychoterapii, np. psychodramę, desensytyzację, ćwiczenia pantomimiczne, pracę z własnym ciałem, a także różne nurty psychoterapii, np. psychoterapię behawioralno-poznawczą, psychoterapię psychodynamiczną czy podejście systemowe.
Pomoc psychospołeczna jest to pomaganie – tam gdzie nie ma zdefiniowanej choroby ani zaburzenia, ale jednak pacjent potrzebuje czyjegoś wsparcia. Cele psychoterapii ukierunkowane są zwykle na zmianę zachowań i postaw pacjenta, jak też na rozwój jego kompetencji emocjonalnych, np. na podniesienie poziomu samokontroli, radzenie sobie z lękami oraz stresem, podniesienie samooceny, poprawę zdolności tworzenia więzi, współpracy i komunikowania się z otoczeniem czy też na poprawę własnej motywacji do działania. W utrzymywaniu homeostazy duchowej i równowagi psychicznej pomagają też sztuka pozytywnego myślenia, autosugestia i pozwolenie sobie na pomyłki oraz potknięcia.
Autopsychoterapia wywodzi się z teorii dezintegracji pozytywnej Kazimierza Dąbrowskiego. Zdrowie psychiczne nie jest bowiem stanem, ale dynamicznym procesem. Rozwój człowieka i jego dojrzewanie polega na szeregu transformacjach wewnętrznych o charakterze dezintegracyjnym i integracyjnym. Dezintegracja to przetwarzanie się jednych struktur osobowości w drugie, rozchwianie i popadanie ze skrajności w skrajność, brak harmonii i równowagi wewnętrznej, czemu towarzyszy cierpienie. Integracja jest to scalanie cech osobowościowych i homeostaza duchowa.
