Otępienie starcze - choroba Alzheimera , leczenie
Otępienie starcze to rodzaj zaburzenia funkcji poznawczych, a przede wszystkim pamięci. Nie jest to „objaw starości”, a zaburzenie, które można i trzeba hamować. Może być wywołane przez chorobę Alzheimera, ale także inne choroby neurodegeneracyjne. Najczęściej dotyka osób po 65. roku życia. Choroba bywa trudna w diagnozie, ponieważ jest albo mylona z innymi chorobami tego rodzaju, albo też lekceważy się jej objawy.
1. Otępienie starcze a choroba Alzheimera
Otępienie starcze jest w 50-70 proc. przypadków wywoływane przez chorobę Alzheimera. Otępienie to główny objaw tej choroby neurodegeneracyjnej. Inne objawy choroby Alzheimera to:
- nagłe zmiany nastroju,
- zaburzenia osobowości,
- zaburzenia zachowania.
Otępienie starcze może być wywołane przez chorobę Alzheimera.
Występuje także otępienie pochodzenia naczyniowego. Może, ale nie musi łączyć się z chorobą Alzheimera. Kolejną przyczyną otępienia starczego jest otępienie z ciałami Lewy’ego. Otępienie z ciałami Lewy’ego to choroba neurodegeneracyjna objawiająca się podobnie jak choroba Alzheimera. Są jednak pewne różnice.
Objawy otępienia z ciałami Lewy’ego to:
- zaburzenia funkcji poznawczych i pamięci,
- zaburzenia ruchowe,
- nadwrażliwość na leki neuroleptyczne.
Zespół Picka, czyli otępienie czołowo-skroniowe, wywołuje – oprócz otępienia – także zaburzenia zachowania:
- w sferze seksualnej,
- związane ze zbieractwem,
- w sferze religijnej.
Także choroba Parkinsona w zaawansowanym stadium może wywołać otępienie starcze. Choroba Alzheimera ma siedem stopni rozwoju. Pierwszy stopień jest zazwyczaj niezauważany, w drugim osoba chora zaczyna mieć problemy z przypominaniem sobie np. imion czy nazwisk znajomych. Otępienie starcze to przede wszystkim takie objawy, jak:
- problemy z pamięcią krótkotrwałą, przy równoczesnym pamiętaniu dawnych zdarzeń,
- zapominanie imion i nazwisk, nazw przedmiotów,
- problemy z komunikacją, afazja,
- uzależnienie od pomocy innych osób przy codziennych czynnościach, apraksja.
2. Otępienie starcze - leczenie
Otępienie starcze częściej występuje wśród kobiet niż mężczyzn. Bardziej narażone na zachorowanie są osoby ze średnim i podstawowym wykształceniem. Ponadto schorzenie atakuje zazwyczaj osoby osamotnione, stroniące od kontaktów z innymi ludźmi. Otępieniu starczemu nierzadko współtowarzyszy depresja. Pacjent, który zaobserwuje u siebie problemy z pamięcią, powinien zgłosić się do neurologa bądź geriatry. Niekiedy niezbędna jest także konsultacja psychiatryczna. Diagnoza otępienia starczego opiera się głównie na dokładnym wywiadzie i wykluczeniu zaburzeń dających podobne symptomy. Aby diagnoza była pewna, wykonuje się następujące badania:
- tomografię komputerową, która wyklucza guzy i tętniaki mózgu,
- badanie w kierunku zaburzeń tarczycowych,
- badanie krwi w kierunku anemii,
- badanie w kierunku niewydolności wątroby,
- jądrowy rezonans magnetyczny,
- pozytonową tomografię emisyjną – badanie pozwala na dokładne rozpoznanie choroby, niestety jest wykonywane tylko w niektórych ośrodkach,
- badania genetyczne.
Rozwoju otępienia nie da się cofnąć – można je jedynie spowolnić. Leczenie otępienia starczego to przede wszystkim farmakoterapia. Używa się głównie inhibitorów cholinesterazy. Witaminy i leki bez recepty wspomagające pracę mózgu nie mają jednoznacznie udowodnionego działania leczniczego w otępieniu starczym. Terapia osób dotkniętych otępieniem starczym polega również na stymulowaniu pracy mózgu – w tym celu wykorzystuje się ćwiczenia intelektualne.
Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza.