Otoskleroza - diagnostyka, leczenie, zabieg stapedotomii
Otoskleroza to choroba kości, która jest ścianą błędnika. Nie ma to żadnego związku z miażdżycą naczyń, która często jest nazywana sklerozą. Dla określenia choroby używa się także nazwy otospongioza. W chorobie tej dochodzi do powstania nieprawidłowej kostniny, która unieruchamia podstawę trzeciej kosteczki słuchowej – strzemiączka, co upośledza słuch. Otoskleroza ucha pojawia się najczęściej u kobiet w średnim wieku, przechodzących zmiany hormonalne, ale dotyka także dzieci. Przyczyny zachorowania na otosklerozę pozostają nieznane.
1. Otoskleroza - diagnostyka
Otoskleroza jest chorobą bardzo trudną do zdiagnozowania, a jej przyczyny trudne do ustalenia. Wiadomo, że jednym z czynników ryzyka jest podłoże genetyczne, tzn. istnieje ryzyko zachorowania w rodzinie, w której jakiejś osobie dolegała otoskleroza, choć nie jest to regułą. Kolejnym czynnikiem ryzyka rozwoju choroby mogą być nagłe zmiany hormonalne, jakie np. zachodzą w okresie ciąży. Trzeba jednak podkreślić, że otoskleroza nie jest wyłącznie dolegliwością wieku dorosłego, gdyż występuje także u dzieci i jest o wiele trudniejsza do wyleczenia. Chorobę można rozpoznać na podstawie wywiadu z chorym, który zgłasza określone dolegliwości.
Objawy otosklerozy to:
- stopniowo zwiększający się niedosłuch;
- zawroty głowy;
- szumy w uszach;
- słyszenie mowy lepiej w hałasie niż w ciszy.
Wymienione powyżej objawy otosklerozy pozwala potwierdzić badanie, które umożliwia wykrycie niedosłuchu i braku ruchów mięśnia strzemiączkowego.
2. Otoskleroza - leczenie
Nie ma skutecznej metody farmakologicznej leczącej otosklerozę. W niektórych przypadkach pomocne może okazać się przyjmowanie leków naczyniowych, poprawiających ukrwienie ośrodkowego układu nerwowego oraz ucha zewnętrznego, spowalniających proces degeneracji, choć działanie tych środków farmakologicznych ma ograniczony zakres. Wady słuchu lub całkowita utrata słuchu to najbardziej nieprzyjemne skutki otosklerozy. Można z nimi walczyć poprzez stosowanie aparatów słuchowych. Są to urządzenia służące do wzmacniania głośności dźwięków u osób niedosłyszących. Są zbudowane z mikrofonu, wzmacniacza i słuchawki. Współcześnie stosuje się nowoczesne aparaty cyfrowe, w których nie dochodzi do utraty jakości dźwięku. Oprócz nich można wyróżnić jeszcze aparaty: analogowe, analogowe programowane cyfrowo i hybrydowe.
3. Otoskleroza - zabieg stapedotomii
Sam niedosłuch można leczyć chirurgicznie. Stapedotomia to zabieg, który przywraca funkcje kosteczek słuchowych, które pod wpływem choroby nie działają prawidłowo. Zabieg polega na zamianie nieruchomej kosteczki na sztuczną protezę. Dzięki temu zabiegowi można poprawić słuch chorego, a w niektórych przypadkach także zminimalizować szumy uszne. Stapedotomię przeprowadza się przez przewód słuchowy zewnętrzny, dzięki temu na małżowinie ani w jej okolicy nie są widoczne żadne zmiany albo blizny. Po nacięciu skóry przewodu słuchowego zewnętrznego i dotarciu do jamy bębenkowej laryngolog usuwa część nieruchomą kosteczki słuchowej (strzemiączka) i zastępuje ją niewielką protezą. Dzięki temu zostaje przywrócona odpowiednia ruchomość łańcucha kosteczek słuchowych i tym samym polepszone zostaje przewodzenie dźwięków. Efekt operacji pojawia się szybko, a pacjent zupełnie nie odczuwa tego, że ma w uchu jakieś ciało obce. Powikłania, mimo, że są bardzo rzadkie, to są możliwe i należą do nich: głęboki niedosłuch lub całkowita głuchota, uszkodzenie nerwu twarzowego, uszkodzenie struny bębenkowej (zaburzenia czucia smaku na języku), długotrwałe zaburzenia równowagi, powstanie lub nasilenie szumów usznych.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.