Parafrenia - przyczyny, objawy, metody leczenia
Parafrenia to skomplikowane zaburzenie psychiczne, zbliżone do schizofrenii i paranoi. Obecnie schorzenie to nie jest traktowane jako samodzielna jednostka chorobowa, ale jako zespół objawów, charakterystycznych dla zaburzeń paranoidalnych. Zobacz, czym charakteryzuje się to schorzenie i jak można sobie z nim poradzić.
1. Co to jest parafrenia?
Parafrenia zwana jest także halucynozą. Najprościej mówiąc, jest to rodzaj paranoi, której towarzyszą różnego rodzaju omamy i halucynacje. Pojawia się zwykle albo w wieku około 20 lat, albo u osób po 40. roku życia. Największą zachorowalność stwierdzono u osób w podeszłym wieku. Jest to zaburzenie przewlekłe, które wymaga stałej kontroli i leczenia farmakologicznego. Charakteryzuje się objawami wytwórczymi - wizjami, które nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistości.
Obecnie nie jest ona klasyfikowana jako osobna choroba, ale jako zespół objawów parafrenicznych, które pojawiają się w późnym wieku. Parafrenia częściej dotyczy kobiet, niemniej jednak występuje znacznie rzadziej, niż pozostałe zaburzenia psychiczne, które charakteryzują się omamami i halucynacjami.
2. Przyczyny parafrenii
Przyczyny parafrenii, podobnie jak wielu innych zaburzeń psychicznych, nie są do końca znane. Istnieje teoria o dziedziczeniu konkretnych uwarunkowań, które mogą zwiększać ryzyko występienia objawów u innych członków rodziny. Przyczyną parafrenii mogą być także traumatyczne wydarzenia z dzieciństwa i czynniki społeczno-wychowawcze. Statystyka pokazuje, że osoby dotknięte parafrenią wychowywały się w środowiskach, w których było przyzwolenie na gwałt, molestowanie, kazirodztwo, choć nie są to jedyne czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia choroby.
Przyczyną parafrenii może być także nadużywanie substancji psychoaktywnych oraz uzależniających - alkoholu i narkotyków. U osób starszych zespól parafreniczny może być skutkiem samotności, rutynowowści każdego dnia i poczuciem wycofania społecznego.
3. Objawy parafrenii
Prafrenia to zespół objawów, które pojawiają się stopniowo, więc bardzo łatwo je przeoczyć lub dopasować je do niegroźnych, chwilowych zaburzeń emocjonalnych. Z czasem pojawiają się charakterystyczne dla schizofrenii urojenia i halucynacje.
Osoba z parafrenią bardzo często czuje, że jest bez przerwy obserwowana, śledzona, w związku z czym odczuwa ciągły niepokój i lęk o własne życie. Charakterystyczne jest też poczucie, że osoby poajwiające się w telewizji lub wypowiadające się w internecie, mówią bezpośrednio do tej osoby, patrząc na nią i kierując swoje słowa konkretnie do niej. To znów powoduje irracjonalny lęk i wzmaga paranoję.
Halucynacje mogą być znacznie intensywniejsze od tych, które pojawiają się w przebiegu schizofrenii i zakrawać także o doznania zmysłowe - omamy smakowe i zapachowe. Dodatkowo chory może być nadwrażliwy na dźwięki otoczenia i być przekonany, że sąsiad, który remontuje coś za ścianą, może hałasować złośliwie, aby zdenerwować chorego.
W parafrenii nie występują charakterystyczne dla schizofrenii zaburzenia wyrażania emocji, dezorganizacja ani pogorszenie funkcji społecznych.
4. Leczenie parafrenii
Ponieważ parafrenia nie jest jednostką chorobową, nie istnieje określona metoda jej leczenia. W łagodzeniu objawów zaburzeń pomocne są neuroleptyki. Ważna jest także prawidłowa diagnoza dotycząca chorób towarzyszących objawom parafrenicznym i dopasowanie do niej leczenia.
Jeśli parafrenia dotyczy osób starszych, konieczna jest ich aktywizacja społeczna i zapewnienie towarzystwa.
Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza.