Trwa ładowanie...

Cenimy Twoją prywatność

Kliknij "AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU", aby wyrazić zgodę na korzystanie w Internecie z technologii automatycznego gromadzenia i wykorzystywania danych oraz na przetwarzanie Twoich danych osobowych przez Wirtualną Polskę, Zaufanych Partnerów IAB (870 partnerów) oraz pozostałych Zaufanych Partnerów (403 partnerów) a także udostępnienie przez nas ww. Zaufanym Partnerom przypisanych Ci identyfikatorów w celach marketingowych (w tym do zautomatyzowanego dopasowania reklam do Twoich zainteresowań i mierzenia ich skuteczności) i pozostałych, które wskazujemy poniżej. Możesz również podjąć decyzję w sprawie udzielenia zgody w ramach ustawień zaawansowanych.


Na podstawie udzielonej przez Ciebie zgody Wirtualna Polska, Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy będą przetwarzać Twoje dane osobowe zbierane w Internecie (m.in. na serwisach partnerów e-commerce), w tym za pośrednictwem formularzy, takie jak: adresy IP, identyfikatory Twoich urządzeń i identyfikatory plików cookies oraz inne przypisane Ci identyfikatory i informacje o Twojej aktywności w Internecie. Dane te będą przetwarzane w celu: przechowywania informacji na urządzeniu lub dostępu do nich, wykorzystywania ograniczonych danych do wyboru reklam, tworzenia profili związanych z personalizacją reklam, wykorzystania profili do wyboru spersonalizowanych reklam, tworzenia profili z myślą o personalizacji treści, wykorzystywania profili w doborze spersonalizowanych treści, pomiaru wydajności reklam, pomiaru wydajności treści, poznawaniu odbiorców dzięki statystyce lub kombinacji danych z różnych źródeł, opracowywania i ulepszania usług, wykorzystywania ograniczonych danych do wyboru treści.


W ramach funkcji i funkcji specjalnych Wirtualna Polska może podejmować następujące działania:

  1. Dopasowanie i łączenie danych z innych źródeł
  2. Łączenie różnych urządzeń
  3. Identyfikacja urządzeń na podstawie informacji przesyłanych automatycznie
  4. Aktywne skanowanie charakterystyki urządzenia do celów identyfikacji

Cele przetwarzania Twoich danych przez Zaufanych Partnerów IAB oraz pozostałych Zaufanych Partnerów są następujące:

  1. Przechowywanie informacji na urządzeniu lub dostęp do nich
  2. Wykorzystywanie ograniczonych danych do wyboru reklam
  3. Tworzenie profili w celu spersonalizowanych reklam
  4. Wykorzystanie profili do wyboru spersonalizowanych reklam
  5. Tworzenie profili w celu personalizacji treści
  6. Wykorzystywanie profili w celu doboru spersonalizowanych treści
  7. Pomiar efektywności reklam
  8. Pomiar efektywności treści
  9. Rozumienie odbiorców dzięki statystyce lub kombinacji danych z różnych źródeł
  10. Rozwój i ulepszanie usług
  11. Wykorzystywanie ograniczonych danych do wyboru treści
  12. Zapewnienie bezpieczeństwa, zapobieganie oszustwom i naprawianie błędów
  13. Dostarczanie i prezentowanie reklam i treści
  14. Zapisanie decyzji dotyczących prywatności oraz informowanie o nich

W ramach funkcji i funkcji specjalnych nasi Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy mogą podejmować następujące działania:

  1. Dopasowanie i łączenie danych z innych źródeł
  2. Łączenie różnych urządzeń
  3. Identyfikacja urządzeń na podstawie informacji przesyłanych automatycznie
  4. Aktywne skanowanie charakterystyki urządzenia do celów identyfikacji

Dla podjęcia powyższych działań nasi Zaufani Partnerzy IAB oraz pozostali Zaufani Partnerzy również potrzebują Twojej zgody, którą możesz udzielić poprzez kliknięcie w przycisk "AKCEPTUJĘ I PRZECHODZĘ DO SERWISU" lub podjąć decyzję w sprawie udzielenia zgody w ramach ustawień zaawansowanych.


Cele przetwarzania Twoich danych bez konieczności uzyskania Twojej zgody w oparciu o uzasadniony interes Wirtualnej Polski, Zaufanych Partnerów IAB oraz możliwość sprzeciwienia się takiemu przetwarzaniu znajdziesz w ustawieniach zaawansowanych.


Cele, cele specjalne, funkcje i funkcje specjalne przetwarzania szczegółowo opisujemy w ustawieniach zaawansowanych.


Serwisy partnerów e-commerce, z których możemy przetwarzać Twoje dane osobowe na podstawie udzielonej przez Ciebie zgody znajdziesz tutaj.


Zgoda jest dobrowolna i możesz ją w dowolnym momencie wycofać wywołując ponownie okno z ustawieniami poprzez kliknięcie w link "Ustawienia prywatności" znajdujący się w stopce każdego serwisu.


Pamiętaj, że udzielając zgody Twoje dane będą mogły być przekazywane do naszych Zaufanych Partnerów z państw trzecich tj. z państw spoza Europejskiego Obszaru Gospodarczego.


Masz prawo żądania dostępu, sprostowania, usunięcia, ograniczenia, przeniesienia przetwarzania danych, złożenia sprzeciwu, złożenia skargi do organu nadzorczego na zasadach określonych w polityce prywatności.


Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że pliki cookies będą umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. W celu zmiany ustawień prywatności możesz kliknąć w link Ustawienia zaawansowane lub "Ustawienia prywatności" znajdujący się w stopce każdego serwisu w ramach których będziesz mógł udzielić, odwołać zgodę lub w inny sposób zarządzać swoimi wyborami. Szczegółowe informacje na temat przetwarzania Twoich danych osobowych znajdziesz w polityce prywatności.

Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Mgr Izabela Gieryszewska

Poczucie bezsilności w depresji

Poczucie bezsilności w depresji
Poczucie bezsilności w depresji

Depresja stanowi zaburzenie, charakteryzujące się indywidualnym poczuciem bezradności i niepowodzenia. Jeśli jednostka stwierdza, że jest bezsilna w dążeniu do celu, bez wątpienia cierpi na depresję. Badania wskazują na to, że oczekiwanie bezradności budzi niepokój, ale zmienia się on w depresję, gdy bezradność przeradza się w poczucie beznadziejności, brak siły do działania.

Osoba chora na depresję zapytana, jak się czuje, w odpowiedzi najczęściej użyje następujących przymiotników: smutny, zgaszony, załamany, bezradny, beznadziejny, samotny, nieszczęśliwy, przygnębiony, bezwartościowy, bezsilny, upokorzony, zawstydzony, zaniepokojony, bezużyteczny, winny. Warto w tym miejscu zwrócić uwagę na dwa modele teoretyczne: model wyuczonej bezradności i model poczucia beznadziejności.

spis treści

1. Wyuczona bezradność

Model wyuczonej bezradności zakłada, że podstawową przyczyną depresji jest oczekiwanie, że jednostkę spotka nieprzyjemne doświadczenie i że nie będzie mogła nic zrobić, aby temu zapobiec Prognoza, że przyszłe działania będą daremne, jest przyczyną dwóch typów bezradności: (1) powoduje deficyt reakcji poprzez ograniczenie motywacji do działania; (2) utrudnia dostrzeżenie zależności pomiędzy działaniem, a jego wynikami.

Samo doświadczenie problemów nie warunkuje deficytu motywacyjnego lub poznawczego; dopiero brak kontroli nad nimi, powoduje taki efekt. Jeśli człowiek ma do czynienia z nierozwiązywalnym problemem i dostrzega brak skuteczności swoich reakcji, zaczyna zadawać sobie pytanie: Co jest przyczyną mojej bezradności? Próba wyjaśnienia, której człowiek dokonuje, jest głównym czynnikiem określającym, kiedy i gdzie w przyszłości może się spodziewać własnej bezsilności.

Zobacz film: "Czy depresja jest chorobą śmiertelną?"

Pomiędzy wyuczoną bezradnością a depresją, pojawiającą się w rzeczywistości, zauważono wyraźne podobieństwa w zakresie przyczyn, zasobów leczenia, zapobiegania i predyspozycji. Model wyuczonej bezradności wskazuje na to, że pesymistyczny styl wyjaśniania (owej bezradności) stwarza warunki do wystąpienia depresji, a nawet jej umocnienia.

2. Depresja beznadziejności

Model beznadziejności – zakłada nawet istnienie pewnego podtypu depresji, mianowicie depresji beznadziejności. Mówi ona, że jeśli jednostka podejrzewa, iż jej obecne i przyszłe działania nic nie zmienią, ogarnia ją poczucie beznadziejności i pojawiają się u niej objawy depresji. Przyjmuje się nawet hipotezę, że oczekiwanie braku kontroli oraz przekonanie, iż nastąpi coś złego lub nie nastąpi nic dobrego, jest tym, co prowadzi do depresji.

Jeśli u ludzi spowoduje się poczucie bezradności w wyniku braku możliwości uniknięcia trudnej do rozwiązania sytuacji i przypiszą oni tę niezdolność własnym deficytom, a nie przyczynom zewnętrznym, obserwuje się nie tylko deficyty motywacyjne i poznawcze, typowe dla poczucia bezradności i depresji, ale równieżspadek samooceny. Dostrzec też można pewną analogię do niskiego poczucia własnej wartości u jednostek depresyjnych, 
a zwłaszcza u tych, które obwiniają się za własne kłopoty. Zarówno w wyuczonej bezradności jak i w depresji pojawiają się analogiczne zmiany nastrojów. Natomiast współwystępowanie bezradności i depresji, czy też bezradności w depresji jeszcze bardziej potęguje problem.

Hipoteza wyuczonej bezradności zakłada, że deficyty depresyjne pojawiają się, kiedy jednostka zaczyna się spodziewać niepomyślnych wydarzeń, które będą niezależne od jej reakcji. To z kolei powoduje spadek motywacji do działania, poczucie wewnętrznego wypalenia i w konsekwencji braku siły do podejmowania jakiejkolwiek aktywności.

3. Objawy i skutki depresji

W depresji człowiek kreśli negatywny obraz własnej osoby. Tego typu negatywne myśli zaburzają niekorzystny obraz samego siebie i nastawienie do przyszłości. Człowiek przekonany jest, że poniósł klęskę i że sam jest przyczyną tego niepowodzenia. Uważa, że jest kimś gorszym, nieodpowiednim lub niekompetentnym. Ludzie pogrążeni w depresji nie tylko mają niskie poczucie własnej wartości, ale również oskarżają się i czują się winni spowodowania kłopotów, które na nich spadają. Oprócz negatywnego przekonania co do własnego „ja”, jednostka znajdująca się w stanie depresji niemal zawsze pesymistycznie patrzy w przyszłość, z poczuciem beznadziejności, przekonana, że jej działania, nawet jeśli mogłaby je podjąć, są z góry przesądzone, co udowodniły powyżej przedstawione modele.

Osoby cierpiące na depresję czują się bezbronne, osamotnione oraz zagubione. Często mają do siebie pretensje o tę bezradność wobec własnych uczuć, więc pogrążają się w nieustannym poczuciu winy. Chory nie umie się skoncentrować na wykonywanych czynnościach, ma osłabioną pamięć. Cechuje go zobojętnienie, uczucie pustki czy apatia. Ma on trudności z myśleniem, skupieniem uwagi i podejmowaniem decyzji. Charakterystyczna jest także niezdolność do wyrażania myśli i emocji, nerwowość oraz łatwe popadnie w irytację.

Według A. Kępińskiego, długotrwałe napięcie emocjonalne, prowadzi do przeciążenia układu autonomicznego. Oczywiście wydolność organizmu, a w tym odporność układu nerwowego u każdego z nas jest inna. U ludzi bardziej podatnych, przewlekłe napięcie, konieczność ciągłego pozostawania w gotowości, wiedzie do stopniowego wyczerpania fizycznego i psychicznego. Początkowo objawia się ono niepokojem i rozdrażnieniem, czasami paradoksalnym wzmożeniem aktywności. Później zwykle, dosłownie z dnia na dzień, stan chorego ulega zmianie, prowadząc do powstania pełnoobjawowego zespołu depresyjnego, którego podstawą składową jest głęboko obniżony nastrój. Zaburzenia tego typu są długotrwałe, chory wygląda, jakby coś w nim pękło, a radość życia i dawna energia bezpowrotnie zniknęły. Mówimy często o takim człowieku, że jest wewnętrznie wypalony.

Umiarkowana i ciężka depresja, osłabiają zdolność cierpiących na nią osób do podejmowania pracy, wykonywania codziennych obowiązków domowych i utrzymywania właściwych relacji z rodziną i przyjaciółmi. W najgorszej fazie depresji często zdarza się, że dotknięta nią osoba spędza niekończące się godziny w łóżku, lub wpatruje się w przestrzeń, lub też bezcelowo chodzi i się zamartwia. Często trudno jej wykonać nawet takie zadania, jak wykąpania się i ubranie. Jej negatywizm, brak nadziei i motywacji nierzadko stają się źródłem zdziwienia, a nawet frustracji i niecierpliwości innych, i dlatego nietrudno przewidzieć rozwój konfliktów interpersonalnych, dodatkowo powiększających wyraźne problemy chorego z pełnieniem typowych ról.

4. Dlaczego warto walczyć z depresją?

Warto jednak podejmować próby radzenia sobie z depresją. I jeśli jest to możliwe, przynajmniej na początku, bez pomocy leków. Człowiek wtedy ma poczucie, że może wpłynąć na brak równowagi za pomocą własnej woli. Jeśli wydobędziemy się z depresji o własnych siłach, to unikniemy przykrości, związanych z przyjmowaniem leków. Udowodnimy, że akceptujemy siebie i potrafimy sami sobie pomóc, wykorzystując mechanizmy wewnętrzne, bez ingerencji z zewnątrz. Stopniowe wydobywanie się z rozpaczliwego położenia, nadaje sens naszemu cierpieniu. Z drugiej strony trudno jest kierować mechanizmami wewnętrznymi i często takie próby mogą okazać się niewystarczające. Nie jest to jednak sytuacja, która pozbawia nas nadziei powrotu do życia, tego przed czasem depresji. Wtedy zdecydowanie warto skorzystać z pomocy specjalisty.

Treści w naszych serwisach służą celom informacyjno-edukacyjnym i nie zastępują konsultacji lekarskiej. Przed podjęciem decyzji zdrowotnych skonsultuj się ze specjalistą.

Następny artykuł: Przewlekły ból głowy a depresja
Oceń jakość naszego artykułu: Twoja opinia pozwala nam tworzyć lepsze treści.
12345
Polecane dla Ciebie
Pomocni lekarze